Obywatel GC

Grzegorz Ciechowski, po rozpadzie Republiki i przed jej reaktywacją, występował jako solista, początkowo z nie mniejszym powodzeniem komercyjnym i nawet większym (przy użyciu bogatszych środków) artystycznym niż w okresie świetności zespołu.

Ciechowski, wokalista, klawiszowiec, flecista, kompozytor, autor tekstów, producent, urodził się 29 VIII 1957 roku w Tczewie. Absolwent polonistyki Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. Debiutował w roku 1976 w roli flecisty zespołu Jazz Formation, 1.5 roku później trafił do Res Publiki Jana Castora, przekształconej w 1980 w Republikę.

Republika szybko zyskała status wielkiej gwiazdy i nagrała popularne albumy "Nowe sytuacje" i "Nieustanne tango", będąc jednym ze sprawców rockowego boomu w Polsce pierwszej połowy lat 80., w czym wielka zasługa właśnie Ciechowskiego, wokalisty i twórcy niemal całego repertuaru grupy. Jednak w roku 1986, na skutek finansowego i ambicjonalnego konfliktu z kolegami, zdecydował się on na rozpoczęcie kariery solowej, a tym samym rozwiązanie Republiki.

W 1987 roku zadebiutował albumem zatytułowanym "Obywatel G.C.", na którym zawarł utwory już znane z ostatnich koncertów Republiki i nawet z radia ("Tak długo czekam" z podtytułem "Ciało"), bo przygotowywane do wydania na trzecim krajowym longplayu tego zespołu. Obywatel G.C. przedstawił je jednakże w nowej, bogatszej szacie aranżacyjnej i bardziej kompetentnym wykonaniu, jako że w sesji wzięli udział muzycy tej miary, co gitarzysta Jan Borysewicz (Lady Pank, później Jan Bo), basista Krzysztof Ścierański (String Connection, solo, później Ścierański Surzyn Trio), Michał Urbaniak (sax), Jose Torres (perc) oraz operowa śpiewaczka Agnieszka Kossakowska, słyszalna w "Moich modłach" (a także na późniejszych albumach G.C.).

"Odmiana przez osoby (czyli nieodwołalny paradygmat Józefa K.)" i "Mówca", dwa utwory z sesji "Obywatela G.C.", ukazały się w roku wydania albumu na singlach , pierwszy razem z "Paryż - Moskwa 17.15", drugi obok "Spoza linii świata (czyli listów pisanych z serca dżungli)" (dopiski do zasadniczych tytułów zostały wymuszone przez cenzurę). Obie wspomniane kompozycje wzbogaciły też późniejszą kompaktową reedycję pierwszego albumu Obywatela G.C.

"Obywatel G.C." był w większym stopniu sukcesem artystycznym niż komercyjnym. Czas największego sukcesu komercyjnego uwolnionego od Republiki Ciechowskiego nadszedł w roku 1988. Najpierw przedstawił on część nowego programu jako gwiazda festiwalu w Sopocie, a potem już cały nowy program na albumie "Tak, tak!" , bardziej przystępnym od pierwszego. Dwa fragmenty tej płyty, ?Tak... tak... to ja" i "Nie pytaj o Polskę" , stały się olbrzymimi przebojami.

Jednak najlepszym świadectwem ówczesnej popularności Obywatela G.C. była znakomita frekwencja podczas jesienno-zimowej trasy koncertowej zorganizowanej w największych halach Polski. O ile "Tak, tak!" Ciechowski nagrał ze Ścierańskim, Torresem, Marcinem "Sambą" Otrębskim (g), Wojciechem Karolakiem (kbds), Tomaszem Stańko (tp), Johnem Porterem (acg), o tyle w trasę ruszył z innym składem, m.in. z gitarzystą Stanisławem Zybowskim (eks,Crash i Budka Suflera; później grupa Urszuli), basistą Leszkiem Biolikiem (później Republika), klawiszowcem Wojciechem Konikiewiczem i perkusistą Amadeuszem Majerczykiem.

Triumfu G.C. dopełniły wyniki licznych plebiscytów popularności za rok 1988, w których po prostu zmiażdżył on konkurencję (dostał również nagrodę FART ufundowaną przez Daniela Olbrychskiego).

Obywatela G.C. sporo uwagi poświęcił rynkowi zachodniemu, przygotowując jako Citizen G.C. singel "Blah Blah" / "Don't Ask About Poland" / "The Hangman's Song" / "A Trip To Tropical Islands" (1989), z anglojęzycznymi wersjami najlepszych utworów z "Tak, tak!". Nie doszło w tym roku do występu przed Steviem Wonderem na Stadionie Dziesięciolecia w Warszawie, a Ciechowski postanowił skoncentrować się na komponowaniu muzyki filmowej i produkcji muzycznej.

Z inicjatywy Dietera Meiera był producentem dotąd nie wydanego albumu Niemki Mony Mur, sam zaś tworzył mającą walor niemal wyłącznie ilustracyjny muzykę do filmu Janusza Kijowskiego "Stan strachu" i niemieckiego serialu "Schloss Pompon Rouge". Wydano ją na albumach "Stan strachu" (1989) i "Schloss Pompon Rouge" (1992).

W 1992 roku ukazał się zbiór "Obywatel świata?, nagrany przy pomocy wielu uznanych muzyków (Samba, Torres, Majerczyk, Ścierański, Kayah, Zbigniew Wegehaupt, Robert Majewski, Steven Ellery, Waldemar Kurpiński, kwartet smyczkowy, Biolik oraz kolejni Republikanie , Sławomir Ciesielski i Zbigniew Krzywański, ten ostatni słyszalny również na "Schloss Pompon Rouge").

W międzyczasie Ciechowski postanowił reaktywować Republikę (1990).

W październiku 1996 roku lider Republiki, tym razem pod szyldem Grzegorz z Ciechowa , wydał płytę "Oj DADAna", z polską muzyką ludową w samplerowym wydaniu. Głównie to dokonanie przyniosło mu aż trzy nagrody Fryderyk (w kategoriach "album muzyka tradycyji i źródeł", "producent" i "aranżer"), a także Paszport "Polityki". Sam Ciechowski w tym okresie wydał zbiorek swoich wierszy "Wokół niej".

Ponadto Ciechowski , przede wszystkim w roli producenta, choć również instrumentalisty , brał udział w nagraniu albumów "Prawdziwa miłość" Atrakcyjnego Kazimierza i Cyganów, "Gemini" Kasi Kowalskiej, "Dziewczyny Szamana" Justyny Steczkowskiej i "Delfin" Krzysztofa Antkowiaka. Jest też autorem tekstów piosenek Lady Pank ("Zostawcie Titanica", "Oglądamy film" i "Ratuj tylko mnie") oraz Steczkowskiej (pod pseudonimem Ewa Omernik). Napisał również muzykę do filmu "Wiedźmin".

22 grudnia 2001 roku Grzegorz Ciechowski zmarł nagle w jednym z warszawskich szpitali na zawał serca, będący wynikiem długiej i skomplikowanej operacji. Śmierć artysty przerwała pracę nad wieloma pomysłami Grzegorza. Najbardziej zaawansowanym, był projekt nowej płyty Republiki. Chociaż muzycznie niemal ukończona, to jednak bez ukończonych przez Grzegorza tekstów nie ma szans na zaistnienie.