Genesis

Nazwa tego zespołu na trwałe wpisała się do annałów muzyki rockowej, a jego dokonania stanowią dla wielu wzór doskonałości stylu zwanego art lub prog-rock.

Historia powstania Genesis jest tak typowa i tak brytyjska, że aż banalna. Nastoletni uczniowie słynnej szkoły Charterhouse School - Peter Gabriel, Tony Banks i Chris Stewart, pod wpływem The Beatles, The Shadows, The Hollies, postanowili założyć zespół i tak samo grać rocka. Najpierw nazywali się Garden Wall, ale po tym jak do składu dołączyli Mike Rutheford i Anthony Phillips z konkurencyjnej szkolnej kapeli, nowy zespół przemianowany został na Genesis.

Początki nie były łatwe i minęło trochę czasu, nim pojawiły się pierwsze nagrania grupy. Single, a także debiutancki album "From Genesis to Revelation" z 1969 roku, nie odniosły żadnego sukcesu. Nie zniechęciło to Gabriela i Banksa - animatorów całego zamieszania. Postanowili porzucić naukę i skoncentrować się całkowicie na tworzeniu muzyki. Efektem była nagrana i wydana w roku 1970 płyta "Trespass", która nosiła już wyraźne piętno indywidualności jej twórców.

A efekty ich pracy były interesujące. W sferze muzycznej dominującą rolę odgrywać zaczęły instrumenty klawiszowe oraz bogate aranżacje z udziałem instrumentów symfonicznych. W sferze tekstowej pojawiły się wartości egzystencjalne, a koncerty przekształcały się w parateatralne spektakle. Zespół wyraźnie dojrzewał do zajęcia pozycji w pierwszym szeregu najważniejszych zjawisk muzyki rockowej.

Po wydaniu "Trespass" w składzie nastąpiły znaczne przetasowania, z pierwotnych muzyków pozostali jedynie Peter Gabriel, Tony Banks i Mike Rutheford, dołączyli do nich: gitarzysta Steve Hackett i śpiewający perkusista Phill Collins. Wtedy też nastąpił najbardziej twórczy i owocny okres działalności Genesis, zaznaczony albumami: "Nursery Cryme" (1971), "Foxtrot" (1972), "Selling England by the Pound" (1973) i wieńcząca ten etap rock-opera "The Lamb Lies Down On Broadway" (1974).

Ten ostatni tytuł do dziś wzbudza emocje, przez jednych uważany za skończoną doskonałość, przez innych za kwintesencję pompatycznego kiczu. I chyba właśnie ten niejednoznaczny odbiór albumu oraz towarzyszącej mu trasy koncertowej doprowadził do frustracji Petera Gabriela, który w 1975 roku postanowił zakończyć swoją przygodę z Genesis i rozpoczął bardzo udaną karierę solową.

Pozostali członkowie zespołu nie zdecydowali się na zastąpienie Gabriela kimkolwiek innym. Funkcję głównego wokalisty przejął z powodzeniem Phill Collins, a teksty zaczął pisać głownie Tony Banks. Komponowali wspólnie. Po tym personalnym zamieszaniu dopiero na początku lat 80. grupa Genesis odzyskała popularność z okresu Petera Gabriela. Faktem jest, że dokonania tria Collins, Rutheford, Banks od 1977 roku poszły w zdecydowanie bardziej komercyjnym kierunku, ale była to komercja w najlepszym gatunku. Faktem jest również, że piosenki, które znalazły się na albumach: "Abacab" (1981), "Invisible Tuch" (1986) i "We Can't Dance" (1991), są dzisiaj zdecydowanie częściej przypominane niż te z początku lat 70.

"We Can't Dance" to ostani album Genesis z udziałem Phila Collinsa i początek schyłku zespołu. Poszukiwania nowego wokalisty doprowadziły do zatrudnienia Raya Wilsona i nagrania w roku 1997 ostatniego studyjnego albumu pod tytułem "Calling All Station", zdecydowanie jednego z najsłabszych w całej dyskografii grupy. I choć w sposób formalny zespół nie uległ rozwiązaniu, to jednak od 1997 roku nie powstał żaden premierowy materiał, a próby reaktywowania starego składu spotkały się ze zdecydowaną odmową Petera Gabriela i brakiem entuzjazmu Phila Collinsa.

(Źródło: RMF FM)