Breakout

Zespół wokalno-instrumentalny. Powstał w Warszawie, z inspiracji Tadeusza Nalepy oraz Jacka Grania, który wymyślił nazwę grupy. Miała ona podkreślać "wyłamanie się" formacji z konwencji obowiązującej w polskiej piosence młodzieżowej i nawiązanie do dorobku ambitniejszej muzyki rockowej. Breakout po raz pierwszy wystąpił 21 lutego 1968 r. w klubie "Muzyki Rytmicznej" warszawskiej "Stodoły", zaś oficjalnie zadebiutował 27 lutego podczas I "Musicoramy".

W "Stodole" zaprezentowano utwory: "You Keep Me Hanging On"; "Koło Birczy"; "Gdzie chcesz iść"; "Powiedzieliśmy już wszystko"; "Za siódmą górą"; "Wołanie przez Dunajec"; "Powiedz swoje imię"; "Daj psu kość"; "Masz na to czas"; "Green Onions"; "Let It Be Me"; "Why (Am I Treated So Bad)"; "Czy mnie jeszcze pamiętasz?" i "River Deep, Mountain High".

Grupę tworzyli: Mira Kubasińska (eks-Blackout) - voc; T. Nalepa (eks-Blackout) - g, voc, lider; Janusz Zieliński (eks-Blackout) - bg; Krzysztof Dłutowski (eks-Blackout) - org, pno i Józef Hajdasz (eks-Blackout) - dr. Po "Musicoramie" zespół wyruszył w trasę koncertową po kraju.

W kwietniu 1968 r. nowym basistą został Michał Muzolf (eks-Tarpany), a w czerwcu grupa wyjechała na 5-miesięczne występy w klubach Holandii, Belgii i Luksemburga z repertuarem, zawierającym m. in. kompozycje Cream i Vanilla Fudge. Do tego czasu wykonywano zarówno utwory pochodzące z okresu Blackout ("Daj psu kość"; "Gdzie chcesz iść)", jak i nowe kompozycje spółki T. Nalepa - Bogdan Loebl ("Powiedzieliśmy już wszystko"; "Koło Birczy"; "Zapytam ptaków"). W Rotterdamie zespół wystąpił obok brytyjskich Small Faces.

Po powrocie do kraju Breakout przypomniał się publiczności w listopadzie 1968 r. Miesiąc później podczas Telewizyjnej Giełdy Piosenki zaprezentowano kompozycję T. Nalepy do słów J. Grania "Gdybyś kochał, hej!", pilotującą album "Na drugim brzegu tęczy". Przed realizacją płyty długogrającej z grupy odszedł K. Dłutowski. Album stał się początkiem triumfalnego pochodu Breakout przez krajowe estrady. Sukces współtworzył, współpracujący z zespołem w latach 1969-1973 saksofonista jazzowy Włodzimierz Nahorny.

Po udanym występie na VII KFPP w Opolu (nagroda Polskiej Federacji Jazzowej dla zespołu i W. Nahornego), przyszło zespołowe zwycięstwo na II Młodzieżowym Festiwalu (Plebiscycie) Muzycznym o Złotą Kotwicę Sopockiego Lata 1969, a następnie występ na XII Festiwalu "Jazz Jamboree". Częsta prezentacja nagrań zespołu w radio, koncerty i świetne recenzje sprawiły, iż Breakout szybko znalazł się w czołówce polskich wykonawców rockowych. Dowodem były ankiety "Jazzu" i pisma "Musicorama" na najpopularniejszych wykonawców roku 1969, w których Breakout zdetronizował Skaldów, a płyta "Na drugim brzegu tęczy" w plebiscycie "Musicoramy" uznana została za "Album Roku".

Od sierpnia 1969 r. nowym basistą formacji był Piotr Nowak (eks-Blackout), który zastąpił M. Muzolfa. Jesienią grupa występowała w Holandii, Czechosłowacji i Berlinie Zachodnim. W listopadzie 1969 r. z zespołem rozstał się P. Nowak. Jego rolę w styczniu 1970 r. przejął Józef Skrzek (eks-Silesian Blues Band). Odszedł też J. Grań. Breakout popadł w kryzys.

Zespół atakowano za psychodeliczną muzykę i długie włosy, co doprowadziło do jego bojkotu w telewizji, a także w innych mediach. Pomimo dużej popularności Breakout nie trafił już nigdy więcej na opolski festiwal, a jedynymi możliwościami posłuchania nowych nagrań grupy stały się koncerty i regularnie nagrywane płyty długogrające.

Po odejściu J. Skrzeka pod koniec 1970 r., T. Nalepa zaprezentował nowy skład grupy. W zespole obok lidera, M. Kubasińskiej i J. Hajdasza znaleźli się: Dariusz Kozakiewicz (eks-Pięciu) - g; Tadeusz Trzciński (eks-Pięciu) - hca i Jerzy Goleniewski (eks-Quorum) - bg.

Choć hasłem Breakoutu od początku było przełamanie stereotypu polskiej muzyki młodzieżowej, mogło zostać ono zrealizowane dopiero na bazie bluesa. T. Nalepa miał szczęście wcześnie, jak na nasze warunki, zetknąć się z autentycznym bluesem, słuchając taśm z nagraniami czarnych bluesmanów, które przywiózł do Polski w 1965 r. Eric Burdon i podarował Piotrowi Puławskiemu - wokaliście Polan. Album grupy Breakout "Blues" z 1971 r. stał się wydarzeniem na naszym rynku. Lider usiłował na płycie pogodzić bluesową konwencję z tradycją popularnej ballady. W efekcie przez kilka lat powstawały albumy łączące oba nurty.

Po odejściu w kwietniu 1971 r. J. Hajdasza, perkusistami grupy byli: Andrzej Tylec (eks-Romuald i Roman), Aleksander Bem, w czerwcu Janusz Stefański, a od lata - Jan Mazurek (eks-Quorum). W tym czasie z formacją rozstał się D. Kozakiewicz.

W lutym następnego roku J. Hajdasz powrócił do zespołu, a później trzecim wokalistą na krótko został Jan Izbiński. W latach 1973-1975 Breakout dwukrotnie gościł w Holandii, odbył trasy koncertowe po ZSRR i NRD. 21 listopada 1974 r. zespół otrzymał Złotą płytę za album "Karate", podczas specjalnego koncertu na XXI "Musicoramie". Wówczas T. Nalepie towarzyszyli: Jerzy Goleniewski - bg; Maciej Radziejewski (eks-Krzak) - g; Ireneusz Dudek (eks-En Face) - hca i Marek Surzyn (ur. 14.08.1954 r.) - dr. W 1975r. grupa wystąpiła jako gość finału III Młodzieżowego Festiwalu Muzycznego w Katowicach oraz na imprezie "Eurorock".

W okresie tym kilkakrotnie zmieniał się skład zespołu. Obok M. Kubasińskiej i T. Nalepy w grupie występowali: T. Trzciński (1973) - hca; J. Goleniewski (1973-1975) - bg; Zdzisław Zawadzki (1974) - bg; Winicjusz Chróst (1974) - g; Bogdan Lewandowski (eks-Nowa Grupa, 1975) - keyb; Bogdan Kowalewski (eks-Szafiry, 1975) - keyb; Stefan Płaza (eks-Wiślanie 69, 1973) - dr; Wojciech Morawski (ur. 9.10.1949 r. w Warszawie, eks-System, 1974) - dr; M. Surzyn (1974) - dr i Zbigniew Wesołowski (eks-Nowa Grupa, 1975) - dr

Nowe nagrania Breakout zaczęto prezentować w radio w 1974 r., ale grupie nie udało się odzyskać utraconej popularności. W 1976 r. zespół praktycznie zniknął z estrady, biorąc udział tylko w I Międzynarodowej Wiośnie Estradowej (23-25.04.1976). Nigdy nie rozwiązany Breakout powrócił na estradę latem 1977 r., podczas III Sopockich Konfrontacji Muzycznych "Pop Session". Nie był to jednak zbyt udany występ.

W drugiej połowie lat 70. zespół tworzyli: M. Kubasińska - voc; T. Nalepa - g, voc; Zbigniew Wypych (eks-Dzikie Dziecko, 1976-1978) - bg; B. Lewandowski (1977) - keyb; A. Tylec (eks-Koman Band, 1976-1977) - dr; Stanisław Kasprzyk (eks-grupa Niemen, 1977) - dr oraz M. Surzyn (eks-Krzak, 1977-1978) - dr

W latach 1978-1981 z T. Nalepą współpracowali: Krystian Wilczek (eks-Bractwo, 1978-1979) - bg, g; Jan Borysewicz (eks-Budka Suflera, 1979-1981) - g; Roman Wojciechowski (eks-Hokus, 1978-1979) - voc i Maciej Kubicki (1979) - bg. Zespół czterokrotnie gościł w ZSRR. W kraju po raz ostatni wystąpił we wrześniu 1981 r. Grupę tworzyli wtedy: T. Nalepa - g, voc; J. Borysewicz - g; Z. Wypych - bg i M. Surzyn - dr.

Breakout kilkakrotnie reaktywowano na okazjonalne występy. Po raz pierwszy 25 maja 1985 r. w Rzeszowie, z okazji koncertu "Breakout wraca do domu", później na "Old Rock Meeting" (11-12.07.1986), "To tylko rock and roll - trzy dekady polskiego rocka" (5-6.07.1991), "Blackout - Breakout" (18.07.1992), na serię koncertów z M. Kubasińską w końcu 1993 r., na koncert telewizyjny "Bez prądu" w 1994 r.

Po raz ostatni T. Nalepa przypomniał nazwę Breakout w lipcu 1996 r., podczas koncertu "Atlas polskiego rocka" w Sopocie. Grupa wystąpiła w składzie: M.Kubasińska - voc, T.Nalepa - voc, Piotr Nalepa - g, Piotr Urbanek - bg, Mariusz "Fazi" Mielczarek - fl, Jarosław Szlagowski - dr.

W 1993 r. pojawiła się formacja o nazwie Nalepa- Breakout, którą - oprócz lidera tworzyli: G.Dramowicz - voc, P. Nalepa - g, Andrzej Pluszcz - bg, keyb i M. Surzyn - dr. Formacja nagrała płytę "Jesteś w piekle". Już jako Breakout z M. Kubasińską grupa ta dała wspomniany koncert TV "Bez prądu".

Jako solowy muzyk T. Nalepa rozpoczął swoją działalność w lutym 1982 r., biorąc udział w imprezie "Rock Blok" i nagrywając w lipcu tegoż roku z Izabelą Trojanowską, wydany dopiero 12 lat później, album "Pożegnalny cyrk" . Potem były koncerty, nowe nagrania i płyty, osadzone znowu mocno w tradycji bluesa.

W 2005 r. ukazała się pierwsza kompletna reedycja 10 albumów Breakoutu, wydana nakładem Polskich Nagrań. Płyty, pierwotnie wydane w latach 1969-79, zostały poddane 24-bitowemu masteringowi, mają bogatszą oprawę graficzną (minirepliki oryginalnych winylowych edycji). Ciekawym dodatkiem są także komentarze samego Tadeusza Nalepy na temat poszczególnych albumów.

(źródło: "Encyklopedia polskiej muzyki rockowej", wydawnictwo Rock Serwis, uzupełnienia własne).