Fortuna za pamiątkę po zmarłej legendzie. Znacie ją z okładki płyty ZZ Top
Prawie 400 tys. dolarów (blisko 1,6 mln zł) uzyskano na aukcji za sprzedaż gitary Fender Precision z 1953 roku, którą w studiu i na scenie używał zmarłego w 2021 r. Dusty Hill. Instrument w 1975 r. został unieśmiertelniony na okładce albumu ZZ Top "Fandango".
Jak poinformował dom aukcyjny Julien's Auctions, zakończona aukcja przedmiotów należących do Dusty'ego Hilla, zatytułowana "The Collection Of Dusty Hill Of ZZ Top", przyciągnęła uwagę aż 3 tys. licytantów z całego świata, w tym z: Australii, Niemiec, Kanady, Irlandii, Norwegii, Portugalii, Szwajcarii i Wielkiej Brytanii.
Największą atrakcją okazała się wspomniana gitara, której wartość oszacowano wstępnie na 80-120 tys. dol. Fani zmarłego w 2021 r. wokalisty i basisty grupy ZZ Top (posłuchaj!) doprowadzili jednak do "wojny licytacyjnej", która tak bardzo wywindowała jej cenę.
Historycznie droższym instrumentem w tej kategorii jest jedynie bas Yamaha BB-1200 Paula McCartneya, sprzedany w 2021 r. za 471 900 dolarów (ok.1,9 mln zł). Trzecie miejsce przypada instrumentowi Fender Mustang Billa Wymana z The Rolling Stones. W 2020 r. wylicytowano go za 384 tys. dol.
"Dusty byłby bardzo zadowolony, wiedząc, że jego bas znalazł się pomiędzy Beatlesem a Stonesem" - powiedziała Charleen McCrory, wdowa po Hillu.
Przypomnijmy, że po śmierci Dusty'ego Hilla jego koledzy Billy Gibbons (wokal, gitara) i Frank Beard (perkusja) postanowili kontynuować działalność legendarnego tria z Teksasu. Nowym basistą został Elwood Francis, techniczny zespołu, pracujący z formacją od ponad 20 lat.
Działające nieprzerwanie od 1969 roku trio tworzyli wyglądający jak bliźniacy dwaj brodacze: Billy Gibbons (wokal, gitara) i Dusty Hill (wokal, bas) oraz raczej zawsze ogolony - czasem nosił wąsa - perkusista Frank Beard (jego nazwisko to po angielsku... broda).
Początki formacji to zmiany składu, komponowanie pierwszych utworów i poszukiwanie zainteresowanych wydawców. W 1970 r. zespół podpisał kontrakt z brytyjską London Records i wówczas na dobre ruszyły prace nad debiutanckim albumem.
Materiał na płytę nazwaną po prostu "ZZ Top's First Album" (1971) nagrano w Robin Hood Studios w Tyler w Teksasie. Za produkcję odpowiadał menedżer grupy i przyjaciel Gibbonsa - zmarły w 2016 r. Bill Ham, który z zespołem pracował aż do 1996 r. Ham był także współautorem połowy utworów z debiutu, a w późniejszych latach współodpowiadał za ikoniczny wizerunek teksańskiego tria.
Już na debiucie znalazły się podwaliny charakterystycznego stylu ZZ Top: mieszanka boogie, southern rocka, bluesa i hard rocka okraszona humorystycznymi tekstami pełnymi seksualnych podtekstów i dwuznaczności.
Popularność grupy zaczęła rosnąć od trzeciej płyty "Tres Hombres" (1973). Przez prawie pięć dekad działalności formacja sprzedała ok. 50 mln płyt (z czego ponad 10 mln przypada na "Eliminator" z 1983 r. z przebojami "Gimme All You Lovin'" czy "Legs"). W 2004 roku została wprowadzona do Rockandrollowego Salonu Sław.
Studyjny dorobek grupy zamyka "La Futura" z 2012 r. W ostatnim czasie muzycy zespołu sugerowali, że pracują nad nowym materiałem.
W czerwcu 2019 r. ukazała się składanka "Goin' 50" podsumowująca imponujący dorobek tria. Trzypłytowe wydanie to starannie wyselekcjonowane kompozycje ZZ Top, przedstawiające zespół zarówno we wczesnych, mocno bluesowych czasach, nieco późniejszych bluesowo-rockowych, kiedy trio stało się już bardzo znane w USA, z lat 80., gdy Billy, Frank i Dusty stali się światowymi gwiazdami za sprawą złagodzenia brzmienia i zmiany stylistyki na bliską ówczesnemu mainstreamowi.
