Mąż zdradził ją z najlepszą przyjaciółką, po tym ciosie nie chciała już żyć. Shania Twain kończy 60 lat

Pięciokrotnie nagradzana Grammy Shania Twain wydała w sumie sześć albumów studyjnych, które łącznie sprzedały się w nakładzie przekraczającym 100 mln egzemplarzy, co czyni z Kanadyjki jedną z najbardziej dochodowych gwiazd country na świecie. "The Woman In Me", "Come On Over" i "Up!" mają ponad 30 platynowych wyróżnień. Dodajmy, że "Come On Over" w USA w notowaniach Nielsen SoundScan (od 1991 r.) zajmuje drugie miejsce w gronie największych bestsellerów, ustępując jedynie "czarnej płycie" Metalliki.

Do największych przebojów artystki należą m.in. "Any Man of Mine", "That Don't Impress Me Much," "You're Still the One" oraz "Man! I Feel Like A Woman".

Jako ikona kultury, Shania Twain wciąż zbiera pochwały od współczesnych artystów wychowanych na jej muzyce, takich jak Taylor Swift, Harry Styles, Kacey Musgraves, Haim, Carrie Underwood czy Avril Lavigne.

W 2022 r. została bohaterką dokumentu Netflixa - "Not Just a Girl" ("Niezwykła dziewczyna"). Produkcja opowiada historię tytułowej "niezwykłej dziewczyny", która zdobyła międzynarodową sławę, przekraczając granice gatunków. Dokument pokazał historię jej sukcesów i porażek.

Kanadyjska wokalistka przyszła na świat 28 sierpnia 1965 roku jako Eilleen Regina Edwards w Timmins w Ontario. Wychowała się w biedzie - jej rodzice rozwiedli się, gdy miała zaledwie dwa lata. Po ich rozstaniu zamieszkała z matką Sharon i siostrami. W domu się nie przelewało, więc jako kilkulatka występowała razem z domowym zespołem w lokalnych klubach, by pomóc finansowo swojej rodzinie.

Sharon ponownie wyszła za mąż za Jerry'ego Twaina z plemienia Odżibwejów. Poszerzona rodzina (poza trójką córek Sharon para doczekała się syna; adoptowali też siostrzeńca Jerry'ego po śmierci matki dziecka) przyjęła nazwisko Twain, które w języku Indian oznacza "w drodze".

W 1987 roku doszło do tragedii - w wypadku samochodowym zginęła jej matka i ojczym. Wówczas 22-letnia Shania zmuszona była przerwać początkującą karierę muzyczną i zaopiekować się młodszym rodzeństwem. Zadebiutowała na dobre w 1993 r., jednak album zatytułowany po prostu "Shania Twain" okazał się komercyjną klapą. Wznowiono go w 2000 r. na fali sukcesów kolejnych płyt, które podbijały listy przebojów, i to wówczas udało mu się dobić do statusu platyny.

Na wokalistkę zwrócił uwagę starszy o 17 lat ceniony producent Robert John "Mutt" Lange, który miał na koncie sukcesy z takimi wykonawcami, jak m.in. The Boomtown Rats, AC/DC (płyty "Highway to Hell" i "Back in Black"), Foreigner, Def Leppard i Bryan Adams (obsypany nagrodami album "Waking Up the Neighbours"). Przez telefon przegadali wiele godzin, a spotkali się po raz pierwszy po sześciu miesiącach od pierwszego kontaktu. 28 grudnia 1993 r. wzięli ślub.

To właśnie Mutt Lange był współtwórcą drugiej płyty "The Woman in Me" (1995), która przyniosła Shanii międzynarodowy rozgłos. W sumie z tego wydawnictwa wypuszczono aż osiem singli, w tym m.in. "Any Man of Mine" czy "Whose Bed Have Your Boots Been Under?". Błyskawicznie przyszedł komercyjny sukces (do końca 1995 r. rozeszło się ponad 4 mln egzemplarzy, do dziś licznik przekroczył 20 mln) i uznanie branży - m.in. statuetka Grammy za najlepszy album country.

Jeszcze większym triumfem był kolejny album "Come On Over" (1997). Shania Twain trafiła z nim zarówno do ludzi uwielbiających country, jak i do miłośników popu i słuchaczy mainstreamowych. Krążek stał się najlepiej sprzedającym się albumem studyjnym nagranym przez kobietę w historii (słuchacze kupili ponad 40 mln egzemplarzy na całym świecie), a w szafce na nagrody wokalistka musiała upchnąć kolejne cztery statuetki Grammy.

Shania Twain podbiła również Europę, która wcześniej z dystansem traktowała gwiazdy country rodem z USA. W sukcesie pomógł też specjalny remiks "You've Got a Way" przygotowany na potrzeby ścieżki dźwiękowej popularnego filmu "Notting Hill" z Hugh Grantem i Julią Roberts.

Na przełomie wieków wokalistka na dwa lata wycofała się z branży, by skupić się na wychowaniu syna Eji D'Angelo. Powrót był triumfalny - "Up!" (2002) zadebiutował na szczycie listy Billboardu, a rok później gwiazda stanęła na scenie podczas meczu o Super Bowl, który w USA jest najważniejszym wydarzeniem telewizyjnym i sportowym. Za sprawą komercyjnych sukcesów Twain stała się jedyną artystką, której trzy kolejne płyty w USA uzyskały status diamentu (ponad 10 mln sprzedanych egzemplarzy).

Później nadszedł jednak kryzys - poważne problemy zdrowotne sprawiły, że Twain zniknęła ze sceny. Po latach wyznała, że zdiagnozowana u niej borelioza mogła wpłynąć na trwałe uszkodzenie strun głosowych.

"Przed postawieniem diagnozy, na scenie cała się trzęsłam. Traciłam równowagę, bałam się, że upadnę (...) Regularnie, na milisekundy traciłam przytomność. Działo się to co minutę lub nawet co 30 sekund" - wspominała.

"Mój głos już nie będzie taki sam. Myślałam, że już nigdy nie zaśpiewam" - opowiadała.

W maju 2008 r. ogłoszono szokującą separację Shanii Twain i Mutta Lange. Wokalistka odkryła, że jej mąż ma romans z jej asystentką i bliską przyjaciółką Marie-Anne Thiebaud. Rozwód z producentem sfinalizowała w czerwcu 2010 r., a Lange za nową partnerką wyprowadził się do Szwajcarii. Raptem pół roku później doszło do niecodziennej sytuacji - Shania Twain wyszła za Frederica Thiebaud, który był... mężem Marie-Anne.

Rozstanie z Muttem Lange mocno odbiło się na jej sytuacji psychicznej.

"Był taki okres w moim życiu, że było mi wszystko jedno, czy jutro nadejdzie. Ale przetrwałam to. Byłam w ruchomych piaskach. Spanikowałam, jak wszyscy, ale nie poddałam się. Znalazłam drogę wyjścia" - wspominała.

Twain ostatecznie rozliczyła się z byłym mężem w piosence "Life About The Get Good" z płyty "Now" z 2017 roku. Ze względów zdrowotnych lekarze odradzali wokalistce powrót na scenę.

Po produkcji Netflixa królową country popu odkryły też młodsze pokolenia, którym w 2023 r. zaproponowała ostatni jak dotąd album studyjny "Queen of Me". Gwiazda została drugą (obok Madonny) wokalistką, która umieściła swoją płytę w amerykańskiej Top 10 przez cztery nieprzerwane dekady, a w 2024 r. wystąpiła na słynnym brytyjskim festiwalu Glastonbury w ramach tzw. Sunday Legends. Z kolei w tym roku pojawiła się w roli jurorki w kanadyjskiej wersji programu "Mam talent".