Zacierają granicę pomiędzy metalem a nostalgią. TOP 10 utworów System Of A Down

Najsławniejsze historie powstania zespołów brzmią zazwyczaj podobnie. Ktoś znał kogoś, kto kogoś znał, kogoś, kto połączył go z kimś następnym. I tak właśnie się stało w przypadku grupy System Of A Down. Na początku lat 90. Serj Tankian grał na keyboardzie w grupie, która dzieliła przestrzeń do prób z formacją związaną z Daronem Malakianem. Mężczyźni znali się tylko ze słyszenia, ale zawsze, bo chodzili razem do wspólnej szkoły. Z czasem zrozumieli, że muzycznie się zgrywają, więc założyli zespół Soil, który następnie zmienił swoją oficjalną nazwę na System Of A Down. Do grupy dołączył Shavo Odadjian, poprzedni menedżer zespołu, a z biegiem czasu formacja przywitała Ontronika Khachaturiana, którego po kontuzji dłoni zastąpił John Dolmayan. Ich debiutancki krążek, dzielący zarazem swój tytuł z pełną nazwą zespołu, został wydany w 1998 roku.

Utwór zajmuje piątą pozycję w trackliście debiutanckiego krążka zespołu. "Zanim się obejrzysz, obudź się" - radzi Tankian, czyli wokal prowadzący. W nu metalowym kawałku znajdziemy kilka punktów zwrotnych, tak jakby nostalgiczne zwrotki romansowały z ciężkimi, klasycznymi gatunkowo refrenami. "Spiders" to utwór idealny na rozpoczęcie swojej przygody z SOAD - nie za mocny muzycznie, a jednocześnie duszący znaczeniowo.

Piosenka z tych, które potrafią zdziwić nawet najbardziej wyedukowanego konesera alternatywnego metalu. Jest ciszej, jest głośniej, jest powtarzalnie, a nagle zupełnie niespodziewanie. Co najważniejsze, jest naprawdę konceptualnie. W albumowej książeczce niektóre teksty piosenek posiadają pewne przypisy. Przy utworze "Mind" przeczytamy o technice prania mózgu oraz programie tajnych broni, co zaczęło bardziej podniecać, aniżeli niepokoić fanów grupy.

To jazda bez trzymanki, ale z twardo umocowanym podłożem. Dostajemy głęboko osadzony wokal, chwilami nawet postawiony w popowej tonacji, która co prawda nie trwa długo, bo zostaje przerwana melizmatami niewygodnego hard rocka, ale nadal trzyma kawałek w ryzach. Kompozycja przeszywająca i opatrzona kolejną złotą myślą zespołu, która skupia się na raporcie odnośnie nielegalnych substancji. Tekst utworu można definiować jako przychylny używkom, albo odwrotnie - sprzeciwiający się temu, co na dłuższą metę nie służy. Zespół pozostawia interpretację odbiorcom, co możemy również usłyszeć w kolejnym utworze z zestawienia.

Utwór dzieli swoją nazwę z nazwą drugiego krążka SOAD. Album został wydany w 2001 roku, zaś wyprodukował go Rick Rubin. Podczas występu na festiwalu "Download" w 2005 roku Daron Malakian stwierdził, że singiel "Toxicity" traktuje o chorobie ADHD, co potwierdza również aura klipu. Teledysk przedstawia ludzi żyjących na ulicy, a całość obrazu wyświetlana jest na ciałach członków zespołu. "Gdzieś pomiędzy świętą ciszą a snem" to słowa, które idealnie wstrzelają się w przesłanie liryki kompozycji.

Pierwszy oficjalny singel z albumu "Toxicity", będący zarazem jednym z największych przebojów grupy. Pierwotnie piosenka miała nosić nazwę "Suicide", jednak kierownictwo wytwórni Columbia Records zmusiło SOAD do zmienienia tego konceptu ze względu na wywołanie potencjalnych kontrowersji. Fani szczególnie upodobali sobie ten utwór ze względu na kruchy tekst, zestawiony z toporną frakcją producenta Ricka Rubina. Linijka "Płaczę, kiedy anioły zasługują na śmierć" wybrzmiewa na koncertach tak mocno, jak teksty Judas Priest, co na pierwszy rzut ucha wydaje się niemożliwe.

Dla niektórych to utwór definiujący grupę System Of A Down. I nic dziwnego, bo "Aerials" osiągnął sukces komercyjny, którego nie powstydziłyby się zapewne popowe formacje. Piosenka stała się hitem w Stanach Zjednoczonych, plasując się jednocześnie na 1. miejscu w najważniejszych rockowych rankingach. Teledysk do niespełna czterominutowego kawałka traktuje o dziecięcych marzeniach, władzy, pieniądzach, kontraktach muzycznych oraz idei znalezienia szczęścia tam, gdzie pierwotnie się o nim marzyło. Arena cyrkowa staje się miejscem, gdzie wszystko się zaczyna, ale i finalnie kończy.

Najjaśniejszy moment trzeciego albumu SOAD, wydanego w 2002 roku. "Steal This Album!", bo o nim właśnie mowa, jest pstryczkiem w nos i odpowiedzią grupy na nielegalnie krążący w sieci krążek "Toxicity II", na którym znalazły się niedokończone przez zespół utwory oraz skradzione ze studia "odrzuty" niedopracowanych kompozycji z sesji nagraniowych do oryginalnej płyty "Toxicity". Okładka krążka w zabawny sposób imituje "piracką" wersję - SOAD dali niecierpliwym słuchaczom to, na co tak bardzo nie mogli się doczekać.

Hard wejście od pierwszej sekundy. Brat "War Pigs" zespołu Black Sabbath i siostra "Black Steel in the Hour of Chaos" Public Enemy z 1988 roku. I nie chodzi tu o miks, tylko warstwę znaczeniową - walka, sprawiedliwość, a raczej poczucie jej braku. "Bring Your Own Bombs" to pierwszy singel z czwartego krążka SOAD, zatytułowanego "Mezmerize". Utwór polityczny, przepełniony bólem i wachlarzem żądań. Stanowi protest przeciwko wojnie w Iraku, podobnie jak "War Pigs" z płyty "Paranoid". Utwór Black Sabbath protestował przeciwko wojnie w Wietnamie, stąd porozumienie tych dwóch pozycji wydaje się bardziej niż klarowne.

Jak sugeruje tytuł, jest klasycznie, rażąco, podle. Oldschoolowy nu metal wybił na brzeg, jakby chciał pokazać, że forma góruje nad treścią, dyktuje jej warunki i prowadzi za rękę. Muzyką oraz tekstem zajął się Daron Malakian, prowadząc nas wspomnianą już ręką ku końcowi tego zestawienia.

Chwila wycofania, zerwania z rzeczywistością: "Nigdy nie powinieneś ufać Hollywood". Prognoza? Przestroga? Utwór zamyka album "Mezmerize" i nie jest wcale chwilą słabości. Stanowi raczej świadomą instrukcję, oczywiście w znanym stylu System Of A Down.