Nie żyje Romuald Twardowski. Wybitny kompozytor miał 93 lata

Nie żyje Romuald Twardowski, słynny kompozytor i pedagog. "Z ogromnym smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci prof. Romualda Twardowskiego - jednego z najwybitniejszych polskich kompozytorów, laureata licznych nagród i wyróżnień, wieloletniego pedagoga Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie, inicjatora Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Cerkiewnej 'Hajnówka'" - poinformowano na stronie Opery i Filharmonii Podlaskiej.

Romuald Twardowski urodził się w 1930 r. w Wilnie. W mieście tym spędził dzieciństwo i młodość, które przypadały na lata okupacji. Podczas okupacji uczył się gry na skrzypcach, po wojnie - na fortepianie i organach. W latach 1946-50 pełnił obowiązki organisty w wileńskich kościołach, m.in. w uniwersyteckim kościele św. Jana, gdzie przed 100 laty organistował Stanisław Moniuszko.

Uczył się wówczas gry na skrzypcach, a po wojnie na fortepianie i organach. W latach 1952-57 studiował w klasie fortepianu i kompozycję u Juliusa Juzeliunasa w Państwowym Konserwatorium Litewskiej SRR w Wilnie. Po zakończeniu studiów, w 1957 roku, wyjechał do Warszawy. Kontynuował studia w warszawskiej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej u prof. Bolesława Woytowicza. Po wygraniu konkursu Związku Kompozytorów Polskich, w 1963 r. wyjechał do Paryża na studia u Nadii Boulanger. Ponownie do Paryża pojechał w 1966 r., aby również u Boulanger uzupełnić studia nad chorałem gregoriańskim i polifonią średniowiecza. Po powrocie do kraju osiedlił się na Śląsku, gdzie w Bytomiu wystawił swoją pierwszą operą "Cyrano de Bergerac". W 1967 r. przeniósł się na stałe do Warszawy, a w 1972 r. podjął współpracę z Akademią Muzyczną im. Fryderyka Chopina.

W latach 60. i 70. XX wieku skomponował, m.in.: "Tragedyję albo Rzecz o Janie i Herodzie", "Lorda Jima", balety "Nagi Książę" i "Posągi Czarnoksiężnika". W latach 80. Twardowski był prekursorem w nawiązywaniu kontaktów kulturalnych z Litwą, Armenią i Gruzją. Wówczas skomponował kolejne dzieła operowe: "Marię Stuart" i "Historyję o św. Katarzynie".

Jego twórczość określana jako nowoczesna, a zarazem komunikatywna, pełna wewnętrznego dramatyzmu - stanowiąca oryginalne zjawisko w powojennej muzyce polskiej. Dzieła symfoniczne i chóralne przyniosły kompozytorowi liczne nagrody w kraju i za granicą, m.in. dwukrotne Grand Prix w Monaco, I nagrodę na "Praskiej Wiośnie", II miejsce na Trybunie Kompozytorskiej UNESCO w Paryżu, II nagrodę w Skopje, dwie nagrody w Tours za utwory chóralne oraz prestiżową nagrodę AGEC (Zachodnioeuropejska Federacja Chórów) za Mały Koncert.

Kompozytor został uhonorowany wieloma orderami i odznaczeniami, m.in.: Krzyżem Kawalerskim (1974) i Krzyżem Oficerskim (1985) Orderu Odrodzenia Polski, Nagrodą im. Włodzimierza Pietrzaka (1983), Nagrodą im. Księcia Konstantego Ostrogskiego (1990), Orderem św. Marii Magdaleny I stopnia Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego (1996), Złotą Odznaką z Brylantem Polskiego Związku Chórów i Orkiestr (2007), Złotym Medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis" (2010), Odznaką Honorową Ukraińskiej Narodowej Akademii Muzycznej (2015) i Nagrodą Specjalną Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2015).