Blondie

Zespół Blondie wywodzi się z nowojorskiej sceny new wave. Jednak zawsze uciekali od szufladkowania grając muzykę, którą sami uwielbiali. To oni dali światu pierwsze wielkie przeboje w gatunkach takich jak reggae, rock/disco, czy hip hop. Byli autorami wpadających w ucho rockowych hitów i błyskotliwych, ironicznych tekstów. Mieli najbardziej odjechane ciuchy i najlepsze fryzury, a wokalistka Debbie pojawiała się już nie tylko na okładkach punkowych zine'ów, ale wszystkich największych czasopism na świecie.

Oryginalny skład Blondie uformował się w 1974 roku z inicjatywy gitarzysty Chrisa Steina i wokalistki Debbie Harry (ex-kelnerki z kultowego baru Max's Kansas City i 'króliczka' magazynu "Playboy"). W 1975 roku do składu dołączyli perkusista Clem Burke i klawiszowiec Jimmy Destri. Pierwsze koncerty grali w Nowym Jorku w klubach CBGB's, Max's Kansas City, Mothers. Udało im się zaskarbić względy znacznej grupy fanów i w 1976 roku zarejestrowali swój debiutancki krążek zatytułowany "Blondie", który ukazał się w 1977 roku.

W lecie 1977 roku ukazał się ich drugi album "Plastic Letters", który promowali grając koncerty w Europie i Azji. W marcu 1978 singel "Denis Denis" trafił na 2. miejsce listy przebojów w Zjednoczonym Królestwie. Latem tego samego roku zespół wraz z producentem Mikiem Chapmanem pracował nad wyostrzeniem swojego radiowego brzmienia i stworzeniem nowej płyty "Parallel Lines". Pochodzący z tego albumu singel "Picture This" osiągnął 12. miejsce na liście przebojów w UK, a następny "Hanging On The Telephone" wylądował już na 5.

W roku 1979 utwór Blondie "Heart Of Glass" po raz pierwszy znalazł się na szczycie amerykańskiej listy przebojów. Czwarty, pochodzący z płyty "Parallel Lines" singel "Sunday Girl" stał się hitem numer jeden w Anglii. We wrześniu 1979 roku ukazał się czwarty krążek zespołu "Eat To The Beat", a także taśma wideo.

W lutym 1980 roku z singlem "Atomic", Blondie ponownie wrócili na pierwsze miejsce w Anglii, a dwa miesiące później pochodzący ze ścieżki dźwiękowej do filmu "American Gigolo" utwór "Call Me" trafił na 1. miejsce w Stanach. Jeszcze przed końcem 1980 roku album "Eat To The Beat" został uhonorowany Platynową Płytą, a Debbie była gwiazdą jednego z odcinków "Muppet Show".

Piąty album Blondie, "Autoamerican", ujrzał światło dzienne w styczniu 1981, a dzięki pierwszemu singlowi "The Tide Is High" zespół ponownie triumfował na pierwszym miejscu w Anglii. Lekko zabarwiony rytmem reggae utwór już w marcu trafił na pierwsze miejsce listy przebojów w Stanach. Zespół pojawił się w popularnym programie telewizyjnym "Solid Gold", a płyta wkrótce osiągnęła status Platyny. W sierpniu Debbie wydała swoją pierwszą solową płytę "Koo Koo".

W 1982 roku atmosfera w zespole zaczęła się nieco psuć, ale mimo to udało im się ukończyć pracę nad kolejną płytą "The Hunter". Utwór "Island Of Lost Souls" był ostatnim hitowym kawałkiem w Stanach. W tym samym czasie Chris zapadł na rzadką, często fatalną w skutkach chorobę genetyczną. Zespół się rozpadł. Debbie zajęła się swoją karierą filmową i teatralną, a także tworzeniem muzyki, choć w nieco innym kontekście.

Po 16 latach milczenia członkowie zespołu jakimś cudem wciąż utrzymywali kontakt. Wciąż istniała między nimi przyjaźń. W odpowiedzi na prośby fanów zebrali się ponownie by zagrać koncert. Okazało się, że dało im to wiele radości, a chemia, która niegdyś ich łączyła wciąż istnieje. Postanowili znowu zrobić coś razem. Poszło im na tyle dobrze, że zdecydowali się na wydanie nowej płyty. "No Exit", siódma studyjna płyta Blondie została wyprodukowana przez Craiga Leona.

Nie umniejszając jego sile i świeżości, album "No Exit" okazał się tylko rozgrzewką dla najnowszej produkcje zespołu "The Curse Of Blondie" z 2003 roku. To prawdziwe dzieło pod wieloma względami. Ten utrzymany w typowym dla Blondie stylu, majstersztyk zawiera 14 nowych energetycznych kompozycji, które wydają się być najbardziej eksperymentalne i zróżnicowane muzycznie w całej dotychczasowej historii zespołu.

(Źródło: RMF FM)