Są żyjącą legendą muzyki rockowej. TOP 10 piosenek Deep Purple. Musisz je znać!

Deep Purple to żywa legenda muzyki rockowej. Zespół, przez wielu fanów tego gatunku, uznawany jest za jednego z kluczowych twórców, inspirujących kolejne pokolenia. Na ich czele stoi legendarny Ian Gillan, którego wokal inspiruje pokolenia. Obecnie towarzyszą mu: basista Roger Glover, perkusista Ian Paice i maestro na klawiszach - Don Airey.

Legendarne przeboje, takie jak "Highway Star", "Hush", "Child in Time" czy "Smoke on the Water" zdefiniowały zarówno muzykę rockową, jak i samo brzmienie grupy. Oto 10 najlepszych utworów grupy Deep Purple, które trzeba znać. 

Utwór pochodzi z albumu "In Rock", uznawanego za jeden z potężniejszych w karierze Deep Purple. Rozpoczyna go swoisty chaos dźwiękowy, aby już za chwilę przejść do oddania hołdu klasyce rock and rolla. Muzycy nawiązali w nim do twórczości Little Richarda i Elvisa Presleya, jednak nie zapomnieli o charakterystycznym własnym brzmieniu.

Piosenka trwa 5 minut i ani razu nie zwalnia tempa. Jak sam tytuł wskazuje, muzycy jadą w niej "na pełnych obrotach", prezentując najwyższy poziom rock and rolla.

To tytułowy utwór z albumu Deep Purple z 1971 r. Został nagrany przez oryginalny skład: Ritchiego Blackmore’a, Iana Gillana, Jona Lorda, Rogera Glovera i Iana Paice’a. Kompozycja jest połączeniem ciężkich, gitarowych riffów z energetyczną intensywnością, co definiuje cały album.

Utwór doskonale obrazuje ewolucję zespołu w kierunku bardziej dynamicznego i agresywnego brzmienia. Prezentuje hardrockowe umiejętności muzyków i ich muzykalność. Wokale są tutaj stanowcze i pasują do wybuchowej energii piosenki. Tekst podkreśla buntowniczy charakter kompozycji i zawartego w nich awanturniczego ducha zespołu.

Utwór pochodzący z 1972 r., wydany na albumie "Machine Head". Jest jednym z najbardziej cenionych w historii zespołu. Wyróżnia się rozbudowanymi sekcjami instrumentalnymi i bluesowym klimatem. To muzyczna wirtuozeria w największym tego słowa znaczeniu.

"Lazy" zaczyna się od intro organowego, które wzbudza niepokój i stopniowo nabiera intensywności. Później wchodzi Ritchie Blackmore z ognistym riffem gitarowym, prowadzącym do improwizacji. Doskonałe połączenie muzyki klasycznej i rockowej zwiastuje brzmieniową konwersację, która staje się swego rodzaju pokazem talentów.

Utwór pochodzi z albumu "Burn", wydanego przez Deep Purple w 1974 r. Nagrana została przez potężny skład: Davida Coverdale’a, Glenna Hughesa, Ritchiego Blackmore’a, Jona Lorda i Iana Paice’a.

Co jest charakterystyczne dla tej piosenki? Dynamiczne zmiany w rytmie, które łączą hard rocka z odrobiną bluesa. Istne szaleństwo, przedstawiające agresywną, a za razem melodyjną grę na gitarze Blackmore’a, dostarczającą słuchaczowi niezapomniany riff. Stanowi on podstawę całego utworu. Popisy wokalne Coverdale'a i Hughesa dodają "pazura", prezentując ich doskonałą harmonię. Solówki na klawiszach Jona Lorda podkreślają złożoność całej melodii.

Jeden z najbardziej kultowych utworów zespołu i swoista wizytówka tej rockowej legendy. Pochodzi z albumu "In Rock", wydanego w 1970 r. Była to druga era Deep Purple, wyróżniająca się dynamicznymi i potężnymi kompozycjami.

Piosenka trwa 10 minut, a muzycy przez cały ten czas budują napięcie i "rozciągają" utwór na wszelkie możliwe strony. Epicka złożoność i popis talentów Blackmore’a oraz Gilliana - to oni szybują w tej kompozycji.

Jest to tytułowy utwór z albumu, który był reaktywacją Deep Purple w 1984 r. Był to jeden z najważniejszych powrotów na scenę w historii rocka. Po prawie dekadzie rozłąki klasyczny skład z udziałem Ritchiego Blackmore'a, Iana Gillana, Rogera Glovera, Jona Lorda i Iana Paice'a powrócił do studia nagraniowego i stworzył piosenkę, która uchwyciła zarówno esencję charakterystycznego brzmienia zespołu, jak i wprowadziła nowoczesny akcent w ich dyskografii.

"Perfect Strangers" rozpoczyna się w nastrojowym i mrocznym tonie. Wkrótce następuje jednak potężny riff gitarowy, napędzający piosenkę. Wokal Iana Gillana jest przekonujący, a śpiewany przez niego tekst przywołuje tematy przeznaczenia i tożsamości. Enigmatyczna kompozycja, pokazująca zdolność Deep Purple do ewolucji, przy jednoczesnym pozostaniu wiernym dawnym klimatom.

Jeden z najwcześniejszych i najbardziej lubianych przez fanów przebojów Deep Purple. Wydany w 1968 r. na debiutanckim krążku "Shades of Deep Purple". Początkowo nagrany został przez amerykańskiego piosenkarza Joe Southa, jednak to interpretacja Deep Purple zrobiła z kompozycji wielki hit, przekształcając ją w klasykę hard rocka. Tak legendarny zespół przedstawił się światu.

Utwór zaczyna się od organowego popisu Jona Lorda, który błyskawicznie przykuwa uwagę słuchacza. Sekcja rytmiczna piosenki napędzana jest przez energiczne bębnienie i bas, które zapewniają jej groove’owy klimat. Wokal nadaje kompozycji charakterystyczne brzmienie.

Jeden z najbardziej kultowych utworów w karierze Deep Purple. Wydanie go było decydującym momentem w historii rocka. Utwór posiada charakterystyczny riff gitarowy, który po dziś dzień jest jednym z pierwszych, jakich uczą się aspirujący muzycy.

Piosenka opowiada o tragicznej historii, która zdarzyła się naprawdę. W Szwajcarii, podczas koncertu Franka Zappy wybuchł pożar, którego członkowie Deep Purple byli świadkami. Tekst utworu szczerze opisuje panujący wówczas chaos. Melodia dopełnia całą kompozycję, która jest jednocześnie prosta, ale też głęboko wpływowa.

Utwór wydany w 1972 r., na rzecz legendarnego albumu "Machine Head". Jest jednym z najbardziej ekscytujących w historii grupy. Piosenka zdefiniowała zarówno brzmienie Deep Purple u szczytu ich kariery, a także cały gatunek muzyczny.

Rozpoczyna się szybkim, pulsującym riffem gitarowym. Wokal Iana Gillana tworzy trzon piosenki, dostarczając słuchaczowi słowa, gloryfikujące dreszczyk emocji, związany z prędkością i wolnością. Solo Jona Lorda na organach i Blackmore'a na gitarze pokazują techniczny kunszt i umiejętności improwizacyjne muzyków. Kompozycja perfekcyjnie oddaje buntowniczego ducha rock and rolla.

To kwintesencja albumu Deep Purple z 1972 r. Napisana przez klasyczny skład zespołu, jest przykładem charakterystycznego dla grupy połączenia hard rocka z heavy metalem. Oddaje istotę energicznych występów Deep Purple na żywo.

Tekst piosenki odzwierciedla fascynację zespołu kosmosem i przygodami. Muzyka jest intensywna i rytmiczna, wciąż napędzana przez gitarę oraz bębny. Mocne solówki organowe Jona Lorda są punktem kulminacyjnym kompozycji i zapewniają jej charakterystyczne dla Deep Purple brzmienie, które od lat definiuje ich styl.