Niemen śpiewał po hiszpańsku? Mało kto zna tę historię z jego młodości

Historia tego występu brzmi dziś jak scenariusz filmowy. Młody Niemen - jeszcze wtedy Czesław Wydrzycki - pojawił się na koncercie organizowanym przez zespół Niebiesko-Czarni w zakładzie karnym dla kobiet w Grudziądzu. Zamiast rock'n'rolla, który dominował w repertuarze, muzyk chwycił za gitarę i zaśpiewał "Malagueñę Salerosę" - emocjonalną meksykańską pieśń o niespełnionej miłości.

Na początku reakcje publiczności były chłodne, wręcz obojętne. Dziewczyny rozmawiały, śmiały się, nie bardzo wiedząc, co myśleć o młodzieńcu z gitarą. Ale z każdą minutą sala cichła. Kiedy Franciszek Walicki - dziennikarz muzyczny i menedżer - wrócił na salę, zastał kobiety we łzach. To był przełom.

Ten jeden występ wystarczył, by Walicki zrozumiał, że odkrył coś wyjątkowego. Dzięki niemu Niemen trafił na Festiwal Młodych Talentów w Szczecinie i do tzw. Złotej Dziesiątki, co zapewniło mu trasę koncertową z zespołem Czerwono-Czarni. Choć dzisiaj mało kto pamięta, że kariera Niemena rozpoczęła się od hiszpańskojęzycznego repertuaru, to właśnie "Malagueña Salerosa" była jego pierwszym scenicznym hitem.

Utwór ten ma długą tradycję - powstał w Meksyku w latach 40., a jego tekst opowiada o zakochanym mężczyźnie, który musi pogodzić się z odrzuceniem przez kobietę z wyższych sfer. Niemen w swojej interpretacji nadał piosence emocjonalną głębię, której nie sposób było zignorować.

W tamtym czasie śpiewanie w obcych językach nie było w Polsce zjawiskiem powszechnym. A jednak młody artysta sięgał po hiszpański i włoski repertuar, wyraźnie odstając od ówczesnych norm. Dla Niemena najważniejsze było przesłanie i emocja, nie bariera językowa.

Warto pamiętać, że jego późniejsze utwory - już autorskie, w języku polskim - stały się symbolami epoki. Ale zanim powstały "Dziwny jest ten świat", "Sen o Warszawie" czy "Jednego serca", to właśnie "Malagueña Salerosa" sprawiła, że po raz pierwszy usłyszała go większa publiczność.

To, co miało być zaledwie przerywnikiem podczas koncertu Niebiesko-Czarnych, stało się początkiem muzycznej legendy. Walicki nie tylko dostrzegł talent Niemena - on go wypromował. Historia z Grudziądza pokazała, jak niewiele potrzeba, by los się odmienił: mikrofon, gitara, hiszpańska pieśń i szczerość w głosie.

Dziś mało kto pamięta o tym epizodzie z początków kariery Czesława Niemena, ale to właśnie ta chwila - niewpisana jeszcze wtedy w żadne oficjalne biografie - dała Polsce jednego z jej największych artystów.