Recenzja Jamala "1944": Pośpiech nie służy

Jamala od wczesnej młodości interesowała się śpiewem jazzowym i folkowym - te zainteresowania, jak również klasyczne, akademickie wykształcenie słychać na jej płycie "1944" i we wcześniejszych nagraniach. Większość utworów, skrojonych jakby na miarę pod europejskiego klubowo-radiowego słuchacza, nabiera kolorów właśnie dzięki jej lekko zachrypniętemu, matowemu głosowi.

Podczas lat poszukiwań swojego brzmienia i repertuaru, Jamala na pewno wsłuchiwała się w muzykę Amy Winehouse, Emeli Sande, czy Selah Sue - właśnie wśród takich soulowo-elektronicznych artystek można by Jamalę spokojnie umieścić. Muzyka Jamali jest dobrze skonstruowana, świetnie zaśpiewana - z uczuciem, zrozumieniem i świetnym wyczuciem technicznym, jednak całemu albumowi brakuje ikry, tego "czegoś", co by go wyróżniało z morza podobnych klubowych projektów.

Trudno jednak Jamali zarzucać błędy w sztuce. Album "1944" to kąsek dla wszystkich, którzy po Eurowizji rzucili się na muzykę ukraińskiej artystki. Na najnowszej, czwartej studyjnej płycie wokalistki znalazły się więc - oprócz eurowizyjnego przeboju - angielskojęzyczne utwory z EP-ki "Thank You" i kilka bardzo bezpiecznych w brzmieniu kompozycji, wpisujących się w trend elektronicznego popu. Na uwagę zasługuje zaśpiewane z pazurem "Hate Love", utrzymane w roisinowym stylu electro-popu “My Lover", z przesterowanym wokalem i oszczędnym sypkim podkładem oraz soulowe "Thank You", które na warsztat spokojnie mogliby wziąć Rudimental.

Świetnie po otwierającym singlu brzmi też dramatyczne, utrzymane w stylistyce film noir, "I’m like a bird", któremu dreszczyku dodają smyczkowe wstawki i delikatnie wyśpiewany w bardzo wysokim rejestrze refren, z wokalizą podtrzymywaną przez cierpki bas. Trudno jednak oprzeć się wrażeniu, że pośpiech wywołany wygraną w międzynarodowym konkursie i nagłym wzrostem popularności, wpłynął na jakość całego krążka. Znalazło się tu kilka zupełnie nijakich pastelowych utworów - zaśpiewane po ukraińsku "With My Eyes", czy zamykające płytę "Breathe" (zaczerpnięte zresztą, jak wiele innych piosenek na płycie z poprzedniego albumu, "Подих"). Po świetnym otwarciu i kilku naprawdę smakowitych i tanecznych numerach, napięcie więc spada, a stylistyka i wokal Jamali gdzieś się rozmywa.

Jamala nad "1944" pracowała z Manakenem - jednym z najbardziej znanych i płodnych producentów house’owych na Ukrainie. Doświadczenie i muzyczne obycie obydwojga słychać w niejednej kompozycji, choć albumowi brakuje oryginalności, odwagi, otwarcia się na własne i niepowtarzalne brzmienie. Takim sztosem jest właśnie tytułowa piosenka, która zostanie ze mną na długo i za każdym razem wywołuje dreszcze - nie tylko ze względu na tematykę, ale też świetnie dobrany drum'n'bassowy rytm, dopowiadające do wokalu brzmienie duduku, czy uzupełnienie wokaliz dramatycznymi smyczkami. To utwór złożony i intrygujący.

Cały album zaś jest ukłonem w kierunku międzynarodowej publiczności, zbiorem najlepszych zdaniem Jamali utworów z wydanego na Ukrainie w 2015 roku "Подих", EP-ki "Thank You" i kilku innych. Tak naprawdę więc po "1944" nie uda nam się stwierdzić, w jakim muzycznym punkcie jest dziś Jamala, ale jeśli w takim, jak eurowizyjne mocne "1944", to na kolejnej płycie możemy spodziewać się naprawdę porywającego materiału.

Jamala "1944", Universal Music Polska

6/10

Sprawdź tekst utworu "1944" w serwisie Teksciory.pl!