Klub ugrzecznionych renegatów

Płyta Toma Morello i Bootsa Riley'a ucieszy fanów Rage Against The Machine, a nieco młodszym słuchaczom pokaże jak wykrzesać maksimum energii bez użycia elektronicznych wodotrysków.

Po tym projekcie można było spodziewać się tylko najlepszego. Bo oto Tom Morello, niedościgły gitarzysta Rage Against The Machine, znany z najbardziej karkołomnych pomysłów na riffy, spotyka Bootsa Riley'a, rapera The Coup, znanego z głoszenia haseł politycznie nazbyt kontrowersyjnych, nawet jak na hip-hop.

Jedenaście piosenek zawartych na płycie "Street Sweeper Social Club" aż kipi od gęstych brzmień gitar i ciężkiej perkusji. Funk, metal, rock i rap zostają połączone w prawdziwie wyskokową mieszankę. Morello dowodzi, że jest wciąż w doskonałej formie a jego wszechmocna gitara stanowi doskonały substytut elektronicznego instrumentarium. To słychać na całym krążku, ale najlepiej w wymownym "Somewhere In the World Is Midnight".

Riley zaś doskonale prowadzi swój wokal po tych podkładach, trzymając w ryzach potok wersów, raz cedząc słowa, innym razem drapieżnie skandując. Jednak po samych tekstach można było spodziewać się czegoś więcej. W otwierającej krążek piosence "Fight! Smash! Win!" artysta obiecuje, że będzie walczyć, rozwalać i wygrywać, tymczasem na słowach się kończy. Owszem, potrafi być błyskotliwym i przewrotnym oskarżycielem. Dzięki temu utworów takich jak "100 Little Curses" słucha się z niekłamaną satysfakcją. Jednak po kimś, kto otwarcie przyznaje się do marksizmu i zdążył wysadzić w powietrze WTC przed Bin Ladenem (przynajmniej na okładce swego albumu), można było spodziewać się ostrzejszych sądów.

Tymczasem, zamiast hardych "ulicznych zamiataczy" (street sweepers), którzy zatrzęsą światem w posadach, spotykamy panów prowadzących klub dla ugrzecznionych renegatów. Ale establishment i tak musi mieć się na baczności, bo nawet pod swetrem można wnieść butelkę z benzyną i kamienie.

7/10

Czytaj recenzje płytowe na stronach INTERIA.PL!