Dlaczego na to pozwolono?

Informacja o śmierci Amy Winehouse była szokująca nie tylko dlatego, że umarła jedynie 27-letnia dziewczyna, która miała przed sobą świetlaną przyszłość i którą kochały miliony. Wydawało się, że ludzie opiekujący się - nieudolnie, jak się okazało - karierą artystki, nie dopuszczą do tak dramatycznej sytuacji. Zainterweniują w odpowiednim momencie, by nie doszło do tragedii. Nie wypuszczą takiego klejnotu z rąk.

Po śmierci Amy Winehouse nie zapalił się smutny slogan z napisem: "Wiedziałem, że tak będzie". Wręcz przeciwnie. To było wydarzenie zupełnie niespodziewane!

Myśli uciekają do innej, bestsellerowej gwiazdy pop, którą w analogicznej sytuacji wyratowano z bardzo poważnej opresji, żmudną pracą wyprostowano karierę i znów doprowadzono na szczyt. Britney Spears. Amerykankę udało się uratować. Dlaczego Amy Winehouse już nie? Była zbyt niezdyscyplinowana i niepokorna nawet dla wszechwładnej, potężnej show-biznesowej machiny? Trudno w to uwierzyć. A jednak.

Do Amy Winehouse wielokrotnie wyciągano rękę. Ile razy była na kosztownym przecież odwyku - to wiedzą pewnie tylko rodzina i najbliżsi współpracownicy gwiazdy. Poświęcono jej mnóstwo czasu. Mnóstwo czasu - którego przecież zawsze brakuje w szaleńczo pędzącym do przodu show-biznesie XXI wieku - jej również podarowano. Nie wymuszono nagranie kolejnego bestselleru, na którego niecierpliwie domagały się listy przebojów, a wytrwale czekano, aż Amy Winehouse poradzi sobie ze sobą. Artystka miesiącami próbowała na własną rękę zerwać z narkotykami. Bezskutecznie.

W Londynie o to zbyt trudno. Później wysłano ją na Karaiby, gdzie spędzała kolejne miesiące z dala od pokus stolicy Zjednoczonego Królestwa i narkotykowej kliki. Sygnały płynące z wysepki St. Lucia, gdzie rehabilitowano Amy Winehouse, były krzepiące. Piosenkarka, choć dalej wywoływała skandale, to na zdjęciach publikowanych w brukowcach wyglądała coraz lepiej. Jakkolwiek to głupio zabrzmi - nabierała kształtów.

To był wyraźny dowód, że gwiazda powoli powraca na prostą. Zagrała - po długiej przerwie - nawet kilka koncertów w Brazylii, które wypadły nie olśniewająco, ale przyzwoicie. Wreszcie pojawiły się nawet informacje, że Amy Winehouse rozpoczęła pracę nad następca bestsellerowego albumu "Back In Black". Wszystko to wyglądało na światełko w tunelu.

I nawet ostatnie wyskoki gwiazdy - godny ubolewania koncert w Belgradzie i smutna konsekwencja w postaci odwołania trasy koncertowej po Europie, czy też doniesienia o nadużywaniu alkoholu - nie budziły większych obaw. Ile razy Amy Winehouse igrała z ogniem? Ile razy grała w rosyjską ruletkę? Ile razy stąpała po krawędzi? Niezliczenie, ale zawsze jednak upadając jak kot na cztery łapy. Szok i osłupienie, że tym razem było inaczej, były z tego powodu gigantyczne. Ta śmierć była naprawdę niespodziewana i nieoczekiwana. Jakkolwiek to nie zabrzmi - bardziej spodziewana była nowa płyta Amy Winehouse. Przecież wydawało się, że wszystko jest pod kontrolą, że demony zostały ujarzmione. Nie zostały.

Brytyjska wokalistka została znaleziona martwa w swoim mieszkaniu w Londynie. Miała 27 lat. Po rewelacyjnym albumie "Back To Black" z 2006 roku sympatycy wielkiego talentu piosenkarki z niecierpliwością czekali na jej kolejne wydawnictwo. Wielokrotnie ogłaszano, że Amy zabierze się za nowy album "lada moment". Niestety, śmierć artystki sprawiła, że jej dyskografia zamknie się na dwóch płytach: "Frank" i "Back To Black".

Na razie nie znamy jeszcze prawdziwej przyczyny śmierci Amy Winehouse, sekcja zwłok ma odbyć się w ciągu 24 godzin od stwierdzenia zgonu, ale wszystko wskazuje na to, że piosenkarka dołączyła do tragicznej armii artystów, którzy nie poradzili sobie z presją sławy i używkami. Uzależnienie to straszna i bezwzględna choroba. Przede wszystkim dlatego, że nieuleczalna. Trzeba żelaznego charakteru, potężnego nakładu pracy, i przede wszystkim chęci wyrwania się z zaklętego kręgu. I świadomości, że nawet najbanalniejsze wydawałoby się wydarzenie może spowodować nawrót, który często kończy się tym najgorszym.

Nie mamy prawa oceniać Amy Winehouse, bo nie byliśmy w jej sytuacji. Mamy prawo jednak czuć żal i złość z powodu niepotrzebnej śmierci oraz utraty wyjątkowego talentu. Bo w popowym świecie banalnych artystycznych prowokacji, sztucznych przebojów i gwiazdeczek z kalki, Amy Winehouse wydawała się artystką z innego świata. Nasz świat utracił ją bezpowrotnie.

Artur Wróblewski