Tarja Turunen na Przystanku Woodstock 2016

Słynąca z wielooktawowego sopranu Tarja Turunen-Cabuli jest jedną z najbardziej znanych twarzy fińskiej muzyki na świecie.

Tarja urodziła się 17 sierpnia 1977 r. w maleńkiej fińskiej wiosce Pus, nieopodal miasteczka Kitee jako drugie z trójki dzieci. Już od najwcześniejszych lat życia tej skromnej, zielonookiej dziewczynki z wioski liczącej niecałe pięćset mieszkańców muzyka zajmowała istotne miejsce. Jej rodzice czasami w żartach wspominali, że Tarja zaczęła śpiewać, zanim nauczyła się chodzić.

Wielką przyjemność sprawiało im także opowiadanie o podejmowanych przez córkę odważnych próbach wspinania się na stół podczas spotkań rodzinnych w celu raczenia pobłażliwych krewnych występami artystycznymi. Wykonywane wtedy utwory miewały pomysłowe teksty... Od początku było jasne, że w teatralnej dramaturgii i w blasku świateł scenicznych Tarja świetnie się odnajduje. Nic więc dziwnego, że nie potrzeba było wiele czasu, by te pasje zaczęły być realizowane na poważnie.

"Przed pójściem do szkoły nie miałam wokół siebie innych małych dziewczynek, z którymi mogłabym się bawić, ponieważ w pobliżu nie było żadnych sąsiadów. Dlatego od młodego wieku byłam bardzo samodzielna. Kochałam teatr i w ogóle sztukę i zawsze chciałam być artystką. Pamiętam, że zawsze gdy odwiedzała nas rodzina lub znajomi rodziców, chowałam się za dużym telewizorem, który stał w pokoju gościnnym i odgrywałam przedstawienie kukiełkowe. Historie wymyślałam na poczekaniu. Numerem jeden była dla mnie jednak zawsze muzyka. Rodzice bardzo mnie wspomagali, a pierwsze pianino dostałam w wieku 6 lat. Mam je do dziś" - mówi Tarja.

Zachęcona dobrym początkiem, Tarja rozpoczęła naukę muzyki jako sześciolatka i kontynuowała ją w pobliskiej szkole muzycznej aż 15 roku życia, kiedy to zdecydowała się na przeprowadzkę do malowniczej Savonlinny. Tam, samodzielnie opłacając czynsz i prowadząc skromne życie, uczęszczała do szkoły muzycznej drugiego stopnia. Szkołę ukończyła jako najlepsza uczennica w historii, uzyskując bardzo dobre wyniki w nauce i świetne oceny z egzaminów ze śpiewu.

Nightwish miał swój początek jako projekt akustyczny, wymyślony podczas ogniska - miała to być łagodna, nastrojowa muzyka napisana do akompaniamentu gitary. Ponieważ jednak w zderzeniu z pompatycznym, majestatycznym tembrem głosu Tarji dźwięki klasycznych instrumentów bladły, gitarę akustyczną zaczęła zastępować elektryczna, a do zespołu dołączyła perkusja. Pierwsza taśma demo zespołu wystarczyła, by podpisać kontrakt ze Spinefarm Records. Ich debiutancki album "Angels Fall First", który wyszedł w roku 1997, został przywitany niezwykle pozytywnie zarówno przez media, jak i fanów. Wkrótce Nigthwish grał pierwsze koncerty na żywo. Dla Tarji świat metalu był terytorium nieznanym i niegościnnymi, w którym czuła się obco.

"Nigdy nie wyobrażałam sobie, że będę wokalistką zespołu metalowego. Praca piosenkarki zawsze była moim marzeniem, ale w związku z edukacją, która była tak mocno osadzona w muzyce klasycznej, byłam przekonana, że to właśnie jest moja droga. Zawsze jednak uwielbiałam wyzwania i byłam odważna, więc pomyślałam sobie 'Dlaczego by tego nie spróbować?'. Obserwowanie reakcji osób słuchających pierwszego album Nightwish było ekscytujące, podobnie jak fakt, że ludzie akceptowali heavy metal śpiewany przez śpiewaczkę z klasycznym wykształceniem muzycznym. W tamtych czasach coś takiego nie było oczywiste!" - podkreśla Turunen.

Od tego momentu Nightwish stał się najważniejszym zadaniem i pracą Tarji. Stopniowo, wraz z kolejnymi sukcesami zespołu, studia Tarji musiały odchodzić na dalszy plan (ostatecznie z nich zrezygnowała). Po latach sukcesów rozstała się z grupą w 2005 r.

Jesienią 2013 r. ukazał się trzeci album w jej solowej karierze - "Colours In The Dark " (nie uwzględniając wydanego w Finlandii "Henkäys Ikuisuudesta"). Stylistyka płyty wymyka się klasycznym konwencjom, elementy symfonicznie odgrywają jednak nadal ważną rolę.