Van Morrison zapowiada nowy album. Kiedy premiera "Moving on Skiffle"?

Zgodnie z tytułem, płyta "Moving On Skiffle" czerpie ze stylu, który zdobył popularność w Wielkiej Brytanii w połowie lat pięćdziesiątych. Van Morrison jako dziecko często przesiadywał w słynnym sklepie z płytami Atlantic Records w Belfaście, gdzie słuchał folku, bluesa i jazzu z początku XX wieku, na przykład w wykonaniu Lead Belly czy Ferdinanda "Jelly Roll" Mortona.

Wkrótce zaczął też grać w szkolnym zespole skiffle. Składający się z 24 utworów krążek to zatem hołd dla muzyki, która towarzyszy mu od szóstego roku życia. Album zawiera także utwory, które podkreślają to, co ceni sobie najbardziej - wolność i życie na własnych warunkach.

"Byłem jeszcze w szkole, kiedy występowałem z zespołem skiffle - kilka gitar, tarka, basetla. Znałem już nagrania Lead Belly, więc kiedy usłyszałem 'Rock Island Line' w wersji Lonniego Donegana, intuicyjnie zrozumiałem, co tworzy. Wiedziałem, że to jest to, co chcę robić. To było jak eksplozja, a ta płyta jest moim podejściem do utworów z tamtych czasów" - mówi o projekcie Van Morrison.

Nieznajomionym z gatunkiem fanom, muzyk poleca lekturę: "Jeśli chodzi o historię skiffle, warto zacząć od książki Chasa McDevitta ["Skiffle: The Definitive Inside Story", 2012]. Znajdziemy w niej wszystko, od początków, gdy Lead Belly i jug bandy stawiali pierwsze kroki, aż po wpływ Lonniego Donegana i grupę skiffle samego McDevitta" - zachęca Van Morrison.

Kilka z piosenek na płycie to jego własne aranżacje, niektóre zawierają też jego charakterystyczne wstawki. Jak na buntownika przystało, Morrison zmienił tytuł "Mama Don't Allow" (nagrany zarówno przez Memphis Jug Band, jak i bluesmana z Chicago, Tampę Reda). W ramach walki z rosnącą ingerencją rządu w nasze codzienne życie, przekształcił piosenkę w "Gov Don't Allow". Gospelowy "This Little Light of Mine", hymn ruchu praw obywatelskich w Ameryce lat 60., zmienił natomiast w  optymistyczny "This Loving Light of Mine".

Już otwierający utwór "Freight Train" jest ważnym momentem płyty. Piosenkę pierwotnie napisała Elizabeth Cotten, a następnie nagrali ją zarówno Peggy Seeger, jak i Chas McDevitt. Van Morrison poddał ją wyrafinowanej jazzowej aranżacji, uzupełniając ją o organy, wokalne harmonie i kilka nowych słów. Utwór "Wish I Was An Apple On A Tree" dopełnił żwawą tarką i wokalnymi harmoniami.

Na płycie znajduje się także ponadczasowy "Gypsy Davey". Potężny wokal Morrisona i porywający saksofon uzupełniają bluesową gitarę w "Greenback Dollar". Album zamyka "Green Rocky Road" - ludowa perełka i oda do życia trubadurów, rozsławiona przez Freda Neila i Dave’a Van Ronka oraz przedstawiona w filmie "Co jest grane, Davis?" (2013).

Van Morrison zapowiada album wydając wiodący singiel "Streamline Train". Napisana w latach 30. przez bluesmana z Mississippi, Reda Nelsona, piosenka została spopularyzowana, gdy grupa The Vipers Skiffle Group znalazła się na brytyjskiej liście przebojów w 1957 roku. Nowa wersja nadaje piosence mocniejszego brzmienia. Całość dodatkowo ożywiają gospelowe chórki i porywające solo organów Hammonda.

Kluczowi współautorzy albumu to Dave Keary (gitary), Pete Hurley (bas), Colin Griffin (perkusja) i Sticky Wicket (tarka). W pięciu piosenkach usłyszymy także obecnego ulubieńca brytyjskiego folku, Setha Lakemana grającego na skrzypcach.

Van Morrison ogłosił także szczegóły intymnych koncertów z okazji premiery albumu w Milton Keynes (13, 14 i 15 marca) oraz w Belfaście (6 i 7 kwietnia).

1. Freight Train

2. Careless Love

3. Sail Away Ladies

4. Streamline Train

5. Take This Hammer

6. No Other Baby

7. Gypsy Davy

8. This Loving Light of Mine

9. In The Evening When the Sun Goes Down

10. Yonder Comes A Sucker

11. Travellin’ Blues

12. Gov Don’t Allow

13. Come On In

14. Streamlined Cannonball

15. Greenback Dollar

16. Oh Lonesome Me

17. I Wish Was An Apple On A Tree

18. I’m So Lonesome I Could Cry

19. I’m Movin’ On

20. Cold Cold Heart

21. Worried Man Blues

22. Cotton Fields

23. Green Rocky Road