Oczy mokre, gitara wciąż łka. David Gilmour z nowym albumem "Luck and Strange"

"Luck and Strange" to solowy album Davida Gilmoura (sprawdź!) po dziewięcioletniej przerwie. Lider Pink Floyd może sobie jednak pozwolić na wszystko, również na tak długie odstępy. Nikt tak nie gra, jak on, charakterystyczne brzmienie jego gitary i leniwie płynący głos można rozpoznać po zaledwie kilku taktach.

Przed premierą 78-letni muzyk wypuścił trzy single: "The Piper's Call", przeróbkę The Montgolfier Brothers "Between Two Points" (nagraną z udziałem córki muzyka, Romany Gilmour, która w nim zaśpiewała i zagrała na harfie) i "Dark and Velvet Nights".

Nowy album był nagrywany przez pięć miesięcy w należącym do Marka Knopflera studiu w Londynie i domowym Medina Studio w Hove. Za produkcję odpowiedzialni są David i Charlie Andrew - najbardziej znany ze swojej współpracy z Alt-J i Mariką Hackman, a teksty napisała głównie Polly Samson - wcześniejsza współautorka Gilmoura przez ostatnie trzydzieści lat. Para wzięła ślub w 1994 r. podczas przerwy w trasie promującej płytę "The Division Bell" grupy Pink Floyd.

W nagraniach płyty udział wzięli także basiści Guy Pratt (wieloletni współpracownik Pink Floyd) i Tom Herbert; perkusiści Adam Betts, Steve Gadd i Steve DiStanislao oraz grający na instrumentach klawiszowych Rob Gentry i Roger Eno. Za aranżacje smyczkowe i chóralne odpowiada Will Gardner. Okładkę zaprojektował legenda grafiki Anton Corbijn (najbardziej znany z współpracy z Depeche Mode i U2), który zainspirował się tekstem napisanym przez Charliego Gilmoura do ostatniej piosenki z albumu - "Scattered".

Wspomniany Charlie Gilmour to adoptowany przez Davida syn Polly Samson ze związku z nieżyjącym już poetą, aktorem i pisarzem Heathocte'em Williamsem. Całość to rodzinna działalność, bo w chórkach słychać także syna Davida i Polly - Gabriela Gilmoura.

Mocno przypominający w klimacie lata 70. tytułowy utwór "Luck and Strange" powstał w 2007 r. na terenie posiadłości lidera Pink Floyd we współpracy z klawiszowcem tej legendarnej formacji -  Richardem Wrightem. Muzyk ten zmarł we wrześniu 2008 r. i to od tego czasu należy datować faktyczny koniec tego zespołu. Blisko 14-minutowy zapis jamu z Wrightem trafił na płytę jako bonus.

Fani mocno zastanawiają się, czy nowy album jest pożegnaniem 78-letniego Gilmoura. Teksty współtworzone razem z Polly Samson poruszają tematy śmiertelności i starzeniu się. Nie brak osobistych wspomnień z czasów młodości, co podkreśla okładkowe zdjęcie. Od tych refleksji nieco odżegnuje się sam David Gilmour, który zadeklarował, że po ukończeniu koncertów planuje zabrać się za kolejny album.

W porównaniu do poprzednich lat zmienił też nieco skład towarzyszących mu muzyków, tłumacząc, że niektórzy z nich bardziej pasowali do "tribute bandu Pink Floyd", a jemu potrzebni są bardziej kreatywni ludzie. W wywiadzie dla magazynu "Prog" Gilmour podkreślił, że "Luck and Strange" to jego najlepszy materiał od czasu legendarnej płyty "The Dark Side of the Moon" Pink Floyd. Pierwsze recenzje również mocno wychwalają ten album - "Mojo" i "Irish Times" dały noty 4/5, a "Rolling Stone" - 3,5/4.

27 września w Circus Maximus w Rzymie David Gilmour da pierwszy z sześciu koncertów w tym miejscu. Kolejne występy zaplanowano w Royal Albert Hall w Londynie (sześć w październiku), a pod koniec października muzyk przeniesie się na dziewięć koncertów do Stanów Zjednoczonych.

1. "Black Cat"
2. "Luck and Strange"
3. "The Piper's Call"
4. "A Single Spark"
5. "Vita Brevis"
6. "Between Two Points"
7. "Dark and Velvet Nights"
8. "Sings"
9. "Scattered"
Bonus tracks:
10. "Yes, I Have Ghosts"
11. "Luck and Strange" (Original Barn Jam).