U2

Nikt nie zaprzeczy, że U2 to jeden z największych i najważniejszych zespołów w historii rocka. Przez ponad dwie dekady istnienia grupy gra w dokładnie tym samym składzie.

Zgodnie z tradycją lat 80., młodzi Irlandczycy stali się zespołem, zanim jeszcze potrafili grać. U2, pod silnym wpływem ideologii punkowej, przeciwstawił się pustym wizjom mrocznych grup new wave, wychodząc do publiczności z młodzieńczą energią. Ich pierwsze wydawnictwo "U23", z 1979 roku, które ukazało się tylko w Irlandii, zostało poparte samodzielnie zorganizowaną trasą. Mimo braku propozycji dużego kontraktu płytowego, po kilku koncertach w Londynie trasa zakończyła się imprezą dla dwóch tysięcy fanów w Dublinie.

W styczniu 1980 roku grupa zwyciężyła aż w pięciu kategoriach plebiscytu czytelników irlandzkiego pisma muzycznego "Hot Press". W kwietniu tego samego roku U2 podpisali kontrakt z wytwórnią Island Records, a miesiąc później wydali swój pierwszy singel "11 O`Clock Tick Tock". W ciągu następnych trzech lat U2 odnosili sukces za sukcesem, przede wszystkim za sprawą bezustannych, energetyzujących publiczność koncertów.

Pierwsze trzy albumy - "Boy" (1980), "October" (1981) i "War" (1983) - wyprodukowane przez Steve'a Lillywhite'a, zdefiniowały styl grupy. Szybko zaczęto ich uznawać za najbardziej zaangażowany politycznie zespół od czasu The Clash. Na koncercie w Belfaście, przed pierwszym wykonaniem "Sunday Bloody Sunday", Bono zapowiedział: "Jeżeli wam się nie podoba, dajcie nam znać...".

W 1983 roku dziennikarze amerykańskiego pisma "Rolling Stone" uznali "Under A Blood Red Sky" (zapis koncertu grupy w "Red Rock Amphiteatre" w Kolorado), za "Album roku". Na początku 1984 roku U2 ogłosili, że ich czwartą płytę produkował będzie znany z eksperymentów Brian Eno (Roxy Music, David Bowie, Talking Heads) i Kanadyjczyk Daniel Lanois. "The Unforgettable Fire" wniósł nowe, pełne rozmachu brzmienie. Niekończące się koncerty, które nastąpiły potem, przyniosły grupie występ w pełnej sali Madison Square Garden w Nowym Jorku, występ na Live Aid w 1985 roku, a potem zaszczyt bycia gwiazdą trasy organizowanej przez Amnesty International - Conspiracy Of Hope.

Album "The Joshua Tree" zyskał miano najlepiej sprzedającej się brytyjskiej płyty w historii, pokrywając się Platyną w ciągu pierwszych 48 godzin sprzedaży. Oszałamiający sukces płyty wykroczył daleko poza przewidywania zespołu. Znalazły się na niej takie hity, jak: "With Or Without You", "I Still Haven't Found What I`m Looking For" i "Where The Streets Have No Name". Album zdobył pozycję numer 1 na listach w 22 krajach, sprzedając się na świecie w 15 milionach egzemplarzy. W 1987 roku muzycy nagrodzeni Grammy za "Album roku" i "Najlepsze wykonanie rockowe".

Potem przyszedł "Rattle And Hum" - film dokumentujący trasę "Joshua Tree" oraz soundtrack składający się z utworów koncertowych i nowego materiału studyjnego, który ukazał się w październiku 1988 roku. Projekt ukazywał U2 idących własną drogą przez korzenie bluesa i rock'n'rolla.

Pod koniec lat 80. wyglądało jednak, że grupa zagłębiła się tak bardzo w przeszłość, że zapomniała o przyszłości. Pod koniec tamtej dekady nikt nie przewidywał transformacji, jaką przejdzie U2 na początku lat 90. Przygotowani na wszystko muzycy udali się do studia Hansa w Berlinie. Wrócili w 1991 roku z płytą "Achtung Baby", a następnie rozpoczęli tournee "Zoo TV". Ten rozpęd zaprowadził ich do "Zooropy" - planowanej początkowo jako singel rejestrowany w przerwach między koncertami, który rozrósł się do EP, by w końcu stać się - w 1993 roku - ósmym albumem zespołu.

W 1997 roku pojawił się jego następca "Pop", który trafił na szczyt list przebojów w 27 krajach. Zapewnił im też drugi singlowy numer 1 w Wielkiej Brytanii - "Discotheque". Albumowi towarzyszyła trasa "PopMart", która zawitała również do Polski. Udało im się też wtedy wypełnić obietnicę z czasów "Zoo TV": zagrali w Sarajewie, w którym zapanował właśnie pokój.

Składanka "U2: The Best Of 1980-1990" ukazała się rok później i była najszybciej rozchodzącą się płytą w historii wytwórni Island Records. W roku 2000 muzycy U2 weszli ponownie do studia w Dublinie z Brianem Eno i Danielem Lanois, a efektem tej współpracy była płyta "All That You Can`t Leave Behind", która ukazała się w październiku 2000.

Dwa lata później wydana została druga odsłona zestawu największych przebojów grupy. "U2: The Best Of 1990-2000" obejmuje nagrania pochodzące z płyt: "Achtung Baby", "Zooropa", "Passengers: Original Soundtrack 1", "Pop" i "All That You Can't Leave Behind". Pięć utworów to przeboje w nowych wersjach. Do tego sprawdzonego zestawu dołączyły dwa nagrania premierowe - "Electrical Storm" zostało zremiksowane przez Williama Orbita, zaś "The Hands That Built America" pochodzi ze ścieżki dźwiękowej filmu Martina Scorsese "Gangi Nowego Jorku".

Po zakończeniu trasy "Elevation Tour 2001" muzycy U2 zrobili sobie dłuższą przerwę. Dużą aktywnością wykazywał się jedynie Bono, który zaangażował się w kampanię na rzecz redukcji długów krajów Trzeciego Świata. Z tej okazji spotykał się z wieloma znanymi politykami, brał udział w wielu konferencjach i dyskusjach. W lutym 2003 r. otrzymał z rąk prezydenta Francji Jacquesa Chiraca, komandorię Legii Honorowej Republiki Francuskiej. W tym czasie znalazł się też wśród kandydatów do pokojowej nagrody Nobla.

Czytelnicy amerykańskiego pisma "Rolling Stone" w 2003 roku uznali U2 za najlepszy koncertowy zespół na świecie. W tym też czasie grupa powróciła do studia - nowy materiał powstawał w należącym do zespołu studiu "Hanover Quay" oraz w południowej Francji. Za produkcję odpowiedzialny był ponownie wieloletni współpracownik zespołu, Steve Lillywhite oraz kilku zaproszonych przyjaciół, między innymi Chris Thomas, Flood, Jacknife Lee, Brian Eno i Daniel Lanois.

Jedenasty studyjny album w dorobku U2, zatytułowany "How To Dismantle An Atomic Bomb", ukazał się w listopadzie 2004 roku. Wydaniu płyty towarzyszyło spore zamieszanie. W lipcu, na cztery miesięcy przed premierą, podczas sesji fotograficznej w Nicei, zniknęła płyta z tworzonym materiałem. Policji nie udało się odzyskać skradzionego materiału, a początkowo muzycy zapowiadali, że w związku z tym przyspieszą premierę, by nagrania nie trafiły do Internetu. Jednak odstąpili od tego pomysłu, choć materiał znalazł się w sieci ponad dwa tygodnie przed oficjalną premierą.

Irlandzki kwartet nagrywał płytę w swoim studiu "Hanover Quay" oraz w południowej Francji. Za produkcję odpowiedzialny jest wieloletni współpracownik zespołu, Steve Lillywhite oraz kilku zaproszonych przyjaciół, między innymi Chris Thomas, Flood, Jacknife Lee, Brian Eno i Daniel Lanois. Oprócz podstawowej wersji na CD, w sprzedaży pojawił się także limitowany box "Special Deluxe", z dodanym DVD oraz 48-stronicową książeczką oraz "Brilliant Box" (CD plus DVD).

5 lipca 2005 r. grupa po raz kolejny wystąpiła w Polsce, tym razem na stadionie w Chorzowie. Bilety zostały wyprzedane w ciągu zaledwie kilku dni po pojawieniu się ich w sprzedaży. 70 tysięcy fanów nie zawiodło się, tym bardziej, że w czasie koncertu pojawiły się liczne polskie akcenty. Bono wielokrotnie po polsku dziękował fanom za gorące przyjęcie, a na zakończenie rozpostarł flagę "Solidarności".

Marzec 2009 roku to premiera kolejnej płyty U2 zatytułowanej "No Line On The Horizon", którą promował singel "Get On Your Boots". Album został wyprodukowany przez Briana Eno, Daniela Lanois i Steve'a Lillywhite'a. Sesja nagraniowa rozpoczęła się w marokańskim Fezie. Później prace nad albumem kontynuowano w studio należącym do zespołu w Dublinie, w Platinum Sound Recording Studios w Nowym Jorku i w Olympic Studios w Londynie. Okładka albumu to zdjęcie zrobione przez japońskiego artystę i fotografa Hiroshi Sugimoto.

Płyta "No Line On The Horizon" spotkała się z entuzjastycznym przyjęciem prasy. Prestiżowy magazyn "Rolling Stone" wystawił jej pięć gwiazdek na pięć możliwych, co nie zdarza się często. "The Daily Telegraph" napisał, że "to wielka płyta, a rock'n'roll i świat potrzebuje obecnie rzeczy wielkich". "Evening Herald" przekonuje, że "tego albumu będziemy chcieli słuchać w kółko i w kółko", a "The Observer" określił płytę jako "klinicznie skuteczne podsumowanie dotychczasowych dokonań zespołu i jednocześnie dawkę czegoś świeżego i nowego".

"To płyta w klimacie medytacji, a jej tematem przewodnim jest pielgrzymka" - powiedział Bono.