Limp Bizkit

Limp Bizkit - jedna z najbardziej energetyzujących formacji w nurcie zwanym czasami rapcore'em czyli fuzji metalu, punk-rocka i hip-hopu, powstała na Florydzie w 1994 roku. Stworzyli ją wokalista Fred Durst i basista Sam Rivers. Niebawem dołączyli kuzyn Riversa, bębniarz John Otto i gitarzysta Wes Borland. W ten sposób powstał podstawowy skład Limp Bizkit, do którego później dołączył DJ Lethal.

Wszystko zaczęło się od nagrania demo, które spodobało się muzykom z grupy Korn, dzięki którym Limp Bizkit nawiązali współpracę z producentem gwiazdy, Rossem Robinsonem. Niebawem kapela wyruszyła w trasę z House of Pain i the Deftones oraz podpisała kontrakt płytowy. Debiutancki album "Three Dollar Bill Y'All" ukazał się w 1997 roku.

Wybuch nastąpił dwa lata później, wraz z wydaniem drugiej płyty, "Significant Other". Współprodukowana przez Limp Bizkit i Terry'ego Date'a, łączyła raprockową furię numerów typu "Nookie", czy "Break Stuff" z bardziej nastrojowymi piosenkami w rodzaju "Rearannged". Album "Significant Other" wdarł się na szczyt listy Billboardu i niemal nie opuszczał pierwszej dziesiątki przez rok, w czasie którego osiągnął nakład sześciu milionów egzemplarzy. W ciągu pięciu lat Limp Bizkit wszedł do grona najpopularniejszych gwiazd rocka, "Significant Other" skończył 1999 jako dziewiąta bestsellerowa płyta roku na Billboard 200.

W miarę rozwoju fenomenu wpływ grupy zaczął być widoczny w środkowej Ameryce i nie tylko. Zespół wystąpił na festiwalu w Woodstock, który zakończył się chaosem, o co zaczęto niesłusznie oskarżać grupę i jej fanów. Limp Bizkit odpowiedzieli na te ataki wideoklipem do "Rearranged", w którym muzycy są niesprawiedliwie straceni za zbrodnie, jakich nie popełnili.

Trzecia płyta w historii Limp Bizkit "Chocolate Starfish & The Hotdog Flavoured Water" (2000), powstawała ze sporymi problemami - zaledwie tydzień po wejściu do studia zespół rozstał się ze swoim producentem Rickiem Rubinem, później nic nie wyszło ze współpracy z Williamem Orbitem. Ostatecznie muzycy sami wzięli na siebie stronę produkcyjną. O tym albumie Fred Durst powiedział: Znajdujemy się na takim etapie, gdy wydaje mi się, że jesteśmy do kitu i teraz możemy tylko ponieść porażkę, i po prostu zakończyć naszą karierę. To jest ten okres, kiedy ja nie nagrywam muzyki, tylko ją ludziom dostarczam. Jesteśmy nieprzewidywalni. Nasze emocje ciągle się zmieniają, nie jestem więc w stanie stwierdzić, w jaką stronę pójdzie nasza muzyka. Jednak naszych fanów nigdy nie zawiedziemy.

Rok później formacja zaprezentowała płytę "New Old Songs", która zawierała remiksy najbardziej znanych kompozycji grupy. Nagrania przerobili znani producenci 'czarnej' muzyki i cenieni specjaliści od remiksów. Wśród nich byli między innymi The Neptunes, Timbaland, DJ Lethal, P. Diddy, DJ Premier, Butch Vig (ten z Garbage) i William Orbit.

Najnowszy album "Results May Vary" rodził się długo i w bólach. Najpierw odszedł gitarzysta Wes Broland, którego - mimo usilnych poszukiwań - długo nikt nie zastąpił, aż w końcu wybór padł na Mike'a Smitha (eks-Snot). Już z nim ponownie nagrano cały materiał, dlatego wielokrotnie zmieniano datę premiery płyty, pojawiło się również kilka "przecieków" dotyczących tytułu płyty i problemów, jakim muzycy musieli sprostać podczas jej nagrywania. Ostatecznie trzy lata po premierze studyjnego "Chocolate Starfish and the Hotdog Flavored Water" (tylko w USA ponad 7 milionów nabywców!), album dotarł do sklepów.

Na "Results May Vary" znalazło się 16 utworów, nagranych głównie w Los Angeles. Wśród nich jest cover kompozycji "Behind Blue Eyes", z repertuaru angielskiej grupy The Who. Freda Dursta i kolegów gościnnie wsparli między innymi znany raper Snoop Dogg, a także Brian "Head" Welch z grupy Korn. Producentami całości są natomiast Durst i Terry Date (Deftones, Soundgarden). Na pierwszym singlu ukazało się nagranie "Eat You Alive". Album ukazał się także w wersji z dołączoną płytą DVD, zawierającą 35 minut materiału (wywiady, zdjęcia zza kulis, fragmenty koncertów), pochodzącego z pełnowymiarowego DVD "Poop".

W 2004 roku do zespołu powrócił syn marnotrawny Wes Borland, zastępując Smitha. Grupa rozpoczęła pracę nad nowym wydawnictwem. "The Unquestionable Truth Part I" ukazało się w maju 2005 roku i zawierało tylko siedem utworów. Płyta nie była poparta żadną kampanią promocyjną, co przełożyło się na bardzo słabe wyniki sprzedaży.

(Źródło: RMF FM)