Jacek Skubikowski: "Lizak" i inne przeboje

"Wiadomość o tym, że mam raka, potraktowałem jako błąd lekarza" - powiedział w listopadzie 2006 roku Jacek Skubikowski.

"Palenie rzuciłem 12 lat temu i wiodłem higieniczny tryb życia. Diagnoza niestety się potwierdziła, ale szybko nadeszło uspokojenie - to tylko maleńki guzek na strunie głosowej, więc radioterapia, 35 naświetlań i po wszystkim. Niestety, nastąpiło wznowienie. Wycięto mi jedną strunę głosową, miesiąc potem kolejną, wreszcie całą krtań. Jestem niemową" - relacjonował.

Niestety, nie udało mu się pokonać poważnej choroby - zmarł 13 czerwca 2007 roku w wieku zaledwie 53 lat.

Początki jego kariery muzycznej (wcześniej ukończył prawo) to współpraca z zespołami wykonującymi jazz tradycyjny (nagradzano go na festiwalu Złota Tarka), muzykę country, a także Wolną Grupą Bukowina. Na początku lat 80. rozpoczął działalność jako solista, zachęcony sukcesami wykonawców, dla których pisał muzykę i teksty.

Bo choć sam doczekał się kilku przebojów, napisane przez niego piosenki znamy głównie z wykonań innych artystów. Poniżej przypominamy pięć największych przebojów autorstwa Jacka Skubikowskiego.

Tytułowy utwór z pierwszej płyty grupy Lombard, która rozeszła się w nakładzie ok. 400 tysięcy egzemplarzy.

"Jacek był istotną osobą dla zespołu Lombard. Jego teksty zaważyły na tym, jak postrzegano grupę przez lata. Osobiście zawdzięczam mu szczególnie wiele: to on sprawił, że postanowiłam pisać teksty. Przekonał mnie, że artysta powinien być współtwórcą tego, co wykonuje" - mówiła po śmierci Skubikowskiego Małgorzata Ostrowska, wokalistka Lombardu w latach 1981-91.

Jacek Skubikowski był współautorem ponad połowy nagrań z płyty "Śmierć dyskotece!" (m.in. "Taniec pingwina na szkle", "Droga pani z TV"), a z Lombardem współpracował do połowy lat 80.

"Ja pisałem balladki i nagrywałem je na gitarze akustycznej w kuchni na mały magnetofon, a Stróżniak, Zander [muzycy Lombardu] i reszta przerabiali to na ostre rockowe numery. Oczywiście agresywny wokal Małgosi [Ostrowskiej] i zdolności medialne Wandy [Kwietniewskiej] dodawały temu blasku. Potem pisałem już tylko teksty, bo okazało się, że Grzegorz [Stróżniak, założyciel i lider Lombardu] potrafi komponować i dobrze wie, czego chce. (...) Ale nigdy nie zapomnę jak skacze serce, kiedy kapela gra w radio mój numer, zrobiony zupełnie inaczej niż sam to sobie wyobrażałem i w dodatku robi to znakomicie!" - wspominał Skubikowski w tekście opublikowanym na oficjalnej stronie Lombardu.

Jeden z największych solowych przebojów Jacka Skubikowskiego, który dał mu trzecie miejsce w koncercie Premiery na Festiwalu w Opolu w 1983 r. To zarazem tytuł płyty muzyka.

Piosenka, z którą wiążą się największe kontrowersje w karierze Skubikowskiego, choć przecież towarzyszyła ona programowi dla dzieci - "Teleranek".

Poszło o następujący fragment tekstu: "W kinie ciemno, ciemno, nikt nie patrzy, nie słyszy też nikt, weź go do buzi, zwykły lizak, a nie kij. Przecież nie ma w tym nic złego, chwyć oburącz i ssij, mocno ssij".

"Emitujemy ją w programie i nagle robi się skandal. Co prawda nigdy nie wyszedł on poza mury telewizji. Dzieciom ta piosenka kojarzyła się wyłącznie z lizakiem. Dla dorosłych była dwuznaczna. Zrobił się szum. Przestaliśmy ją nadawać" - opowiadał po latach nieżyjący już Tadeusz Broś, prowadzący "Teleranka".

Ballada, która ma pewne miejsce w historii polskiego rocka. Pod koniec lat 80. Jan Borysewicz, gitarzysta i lider Lady Pank, do współpracy przy nowych piosenkach zaprosił Jacka Skubikowskiego, który napisał dla zespołu tytułowy utwór z płyty "Tacy sami" (1988).

Kolejny album - "Zawsze tam, gdzie ty" (1990) - zawierał nagrania do tekstów już napisanych tylko przez Skubikowskiego.

W nagraniach liderom Borysewiczowi i wokaliście Januszowi Panasewiczowi towarzyszyli wówczas Piotr Urbanek (bas), Jarosław Szlagowski (perkusja) i Kostek Joriadis (klawisze), jednak wkrótce po przenosinach do USA zespół zawiesił działalność. Reaktywacja w 1994 r. odbyła się już w zmienionym składzie.

Piosenka, która do czerwca 2011 r. kończyła serial "Na dobre i na złe". Autorem muzyki jest kompozytor Krzesimir Dębski, a utwór śpiewa jego żona Anna Jurksztowicz.