Aerosmith w Krakowie: Ostatni pocałunek

Ze sceny zeszli Black Sabbath, z Polską przed chwilą pożegnali się Deep Purple, a za moment (po raz kolejny...) uczynią to Scorpionsi. Trasa Aerosmith "Aero-Vederci Baby!" też reklamowana jest jako pożegnalna, ale tak jak i w przypadku wcześniej wymienionych zespołów wierzymy, że to jeszcze nie koniec. Bo szkoda przecież się żegnać, będąc w tak dobrej formie, jak dowodzeni przez Stevena Tylera i Joe Perry'ego Amerykanie.

Steven Tyler i Joe Perry (Aerosmith) w Krakowiefot. Bartosz Nowicki

"A ponieważ na zakończenie dwugodzinnego show Steven Tyler przypomniał, że jego dziadek Feliks Czarnyszewicz pochodził z Polski... Wierzę w to, że na powrót Aerosmith do kraju urodzenia jego przodka nie będę musiał czekać kolejnych 20 lat" - tak kończyłem swoją relację z koncertu Aerosmith w ramach Impact Festival w Łodzi niemal dokładnie trzy lata temu.

Na szczęście Tyler i spółka nie kazał tak długo czekać polskim fanom i 2 czerwca pojawili się w Tauron Arenie Kraków. Frekwencja dopisała, bo w Arenie zgromadziło się kilkanaście tysięcy osób, nie tylko z Polski (słychać było choćby czeski i angielski).

To dopiero początek (pożegnalnej) trasy, bo Kraków był szóstym przystankiem. Może to sprawiło, że zbliżający się do siedemdziesiątki muzycy imponowali energią, ze szczególnym wskazaniem na szalejącego po wybiegu najstarszego w zespole Stevena Tylera (69 lat!) - rozwiany włos, błysk w oku, poczucie humoru i przede wszystkim głos, którego mogą pozazdrościć mu nawet dużo młodsi koledzy po fachu.

Zanim bohaterowie wieczoru pojawili się na scenie, z głośników popłynęły dźwięki "O Fortuna" z "Carminy Burany" Carla Orffa, a na telebimie mogliśmy podziwiać przekrój z imponującej blisko półwiecznej kariery ekipy z Bostonu - zdjęcia muzyków, okładki płyt i fragmenty koncertów. Przy okazji skrócona historia słuchania muzyki - od płyty winylowej, przez kasetę magnetofonową i CD, po odtwarzacz mp3 i serwisy streamingowe.

A potem już przelot przez głównie największe przeboje Aerosmith - z niezwykle mocnym początkiem ("Young Lust", "Cryin'", "Livin' on the Edge", "Love in the Elevator", "Janie's Got a Gun" - nie było czasu, żeby zbierać szczęki z podłogi) i równie imponującą końcówką. Jedynie w środku nieco siadło tempo, ale w końcu nie sposób utrzymać wysokiego napięcia przez bite dwie godziny.

Repertuar w dużej mierze (12 z 18 utworów) pokrywał się z koncertem w Łodzi sprzed trzech lat, ale chyba mało kto był niezadowolony z takiego obrotu sprawy. Na trasie "Aero-Vederci Baby!" Amerykanie też trzymają się sprawdzonych utworów, jedynie po trzech koncertach numer "Janie's Got a Gun" zastąpił "Crazy". No ale cóż, nie można mieć wszystkiego.

"Jak się masz, Poland" - zagaił na początku w łamanym polsko-angielskim Steven Tyler. Publiczności nie musiał sobie kupować tanimi gestami, jadła mu z ręki od pierwszych dźwięków. Choć nie zobaczyliśmy nagiego biustu Dody, ani pocałunku dla nieznajomej fanki (tak jak to było w Łodzi), na scenie wylądowało przynajmniej kilka biustonoszy. Tyler rzucił z kolei w tłum jedną ze swoich licznych bransoletek.

Bluesowe początki grupy przypomniały dwa covery z repertuaru Fleetwood Mac - "Stop Messin' Around" i "Oh Well", a także niegrany od 2011 r. utwór "Hangman Jury" z płyty "Permanent Vacation", w którym Joe Perry sięgnął po gitarę dobro. Z kolei w numerach Fleetwood Mac gitarzysta także wykonywał partie wokalne, a Tyler wtedy popisywał się grą na harmonijce ustnej.