"Konkretna erupcja reggae energii"

Zespół Vavamuffin powstał w lutym 2003 roku w Warszawie. W jego skład weszli przedstawiciele kilku pokoleń reggae- i raggamaniaków. Za obsługę mikrofonów odpowiedzialni są Gorg (eks-Transmisja), Mr. Reggaenerator (wcześniej w O.K. System, Zjednoczenie Sound System) i Pablopavo (Magara, Zjednoczenie Sound System). Sekcja rytmiczna to: Primo Rebel i Jahcob Junior (Magara). Na gitarze gra Raffi Kazan (Ztvorki, El Dupa, Poker Face), na klawiszach Mista Olo Bwoy (różne zespoły, których policzyć nie sposób), a sampler i gramofony obsługuje Dubbist. Koncerty Vavamuffin to niesamowita energia skierowana do publiczności, doskonała zabawa i przede wszystkim przekaz, który prawdziwa muzyka reggae niesie ze sobą. W marcu 2005 zakończyły się prace nad debiutancką płytą Vavamuffin. "Vabang!" to album, na którym znajdują się autorskie kompozycje Vava-załogi, remiksy zmajstrowane przez Activatora Mario Dziurexa i Toma Horna, a wszystko okraszone scratchami DJ-a Feel-X'a, sekcją dętą legendarnego Daabu, czyli Fryton-Korzeń-Struś, wokalami zmysłowego żeńskiego trio z krakowskiego Dubermana, śpiewem Kosmicznej Kobiety i głosem Johno (DubDadda). Premiera płyty odbyła się 6 kwietnia 2005 r. w warszawskim klubie CDQ i zaraz potem Vavamuffin ruszył w trasę promującą album.

Z okazji premiery "Vabang!" z Vavamuffin rozmawiał Matess.

Na samym początku powiedzcie skąd u was siła i inspiracja na tworzenie takiej muzyki?

Jeśli czujesz, że kochasz robić to, co robisz, to siła sama przychodzi i wcale nie trzeba jej jakoś specjalnie szukać... A inspiracja z pewnością bierze się z szeroko pojętej jamajskiej muzy i okolic... Gdy słuchasz muzyki i patrzysz na to, co się dzieje dookoła ciebie, zaczynasz dostrzegać różne "myczki" i potem to się samo niemal przekłada na język muzyczny.

Skąd nazwa Vavamuffin? Co ona ma oznaczać? Jaki to ma związek z Warszawą?

Nazwę wymyślił Pablo i pojawiła się już wtedy, gdy pierwszy raz rozmawialiśmy o tym, by zmontować kumpelski squad raggamuffin. Nie zastanawialiśmy się nigdy nad obczajeniem innej nazwy, ta nazwa była z nami od początku, a nawet jeszcze wcześniej. Vavamuffin to gra słów, a grają w niej w sumie dwie nutki: Raggamuffin i Warszawa. Pablo wymyślił nazwę, która jest akordem tych dwóch słów właśnie i jeśli ktoś jest uważny, to słowo Vavamuffin wiele mu powie o zespole np. jaką muzykę gramy i skąd jesteśmy. Związek z Warszawą jest prosty, chyba czytelny i bez większej "napinki". Warszawa to miasto, w którym przyszło nam żyć i tyle....

Czym dla was jest muzyka, którą tworzycie?

Prawdopodobnie dla każdego z nas jest czymś innym, ale myślę, że nasze drogi zbiegają się gdzieś przy czerpaniu z niej radości oraz dawaniu tej radości innym ludziom.

Opowiedzcie najzabawniejszą sytuację, jaka się wam przydarzyła podczas koncertu lub dojazdu na koncert.

Było sporo śmiesznych sytuacji, ale śmiesznymi często stawały się dopiero wtedy, gdy się okazywało, że możemy się z nich spokojnie pośmiać. Takie sytuacje to np. pęknięta struna w gitarze basowej lub piec gitarowy, który postanowił dostać "padaczki" i dziesięć minut improwizki na scenie, tak by ciśnienie nikomu nie spadło. Albo krążenie przez prawie dwie godziny po rozkopanym Berlinie, co spowodowało, że nie zdążyliśmy dotrzeć na miejsce koncertu na czas i okazało się, że niechcący jesteśmy bezpośrednim supportem dla The Selecter, żywej legendy w temacie ska i rocksteady.

Albo na maksa śmieszna akcja, gdy węgierska publika usłyszała w swoim języku ojczystym tekst pod tytułem "Polak i Polak to dwa bratanki"... No cóż, węgierska języka trudna jest (śmiech).

Jak oceniacie polską scenę reggae'ową? Czy można ją porównywać z innymi scenami w Europie? Jak na ich tle wypada Polska?

Polska scena reggae rozwija się z ekspresowym tempie od mniej więcej dwóch-trzech lat, ale to nie znaczy, że wcześniej nic się tu nie działo. Reggae w Polsce gości od wczesnych lat 80. i miało swoje lepsze i gorsze dni. Teraz mamy do czynienia z konkretną erupcją reggae energii, co pozwoliło zrobić potężny krok naprzód. Niemiecka, francuska czy angielska szeroko pojęta scena reggae powinna być dla nas wzorem do naśladowania, bo tam od dawna wiadomo "jak to się robi".

Wydaje nam się, że jesteśmy na dobrej drodze, by z tych wzorów czerpać to co najlepsze, bo granice między Polską a wymienionymi krajami zaczynają się zacierać i polscy artyści mogą poczuć, że "nie ma rzeczy niemożliwych". Że na reggae gruncie można przeskoczyć sobie za miedzę, jeśli ktoś tego bardzo chce. Poza tym mamy polskie produkcje, które ukazały się na winylach zarówno 12" jak i 7", co też jest nie bez znaczenia dla rozwoju sceny.

Krótko mówiąc dajemy radę i byłoby miło, gdyby tak się dalej działo. Wszystko tak naprawdę zależy od tego, czy polskie produkcje, polskie zespoły czy soundsystemy, będą trzymały wysoki poziom... Poza tym granice są otwarte jednakowo dla wszystkich.

Jak łączycie ze sobą granie w wielu zespołach jednocześnie?

Staramy się wszystko pogodzić, ale nie zawsze się to do końca udaje. Ale to jest chyba kwestia priorytetów dotyczących danej chwili. Jeśli się nie zamotasz i wiesz, o co ci chodzi, to łatwo takie priorytety dostrzec. Nam się chyba to udaje i dzięki temu mamy to wszystko w miarę poukładane.

Nie pamiętamy "Paramonova". Kim on był?

Paramonov to był na maksa zły człowiek, to bandzior, który grasował na ulicach Warszawy (głównie Centrum i Pragi) w latach 50. i zabijał ludzi. Najczęściej przy pomocy młotka. Jego ofiarami byli milicjanci i młode kobiety. Na szczęście złapali typa i dostał to, na co zasłużył...

Paramonov to jakby nie patrzeć warszawski folklor i warszawska ulica, ale problem morderstw, napadów i ogólnie pojętej kryminofazy, dotyczy każdego miejsca na świecie. Nie można przechodzić obok tego obojętnie.

Jakie macie plany nie związane z muzyką?

Ciężko w muzyce, tak samo jak i w życiu, jest cokolwiek zaplanować, ale chcemy dbać o to, by Vavamuffin zawsze był tam, gdzie powinien być, chcemy nagrać drugą płytę, chcemy grać jak najwięcej koncertów zarówno w Polsce, jak i w całej Europie. Zobaczymy, co z tych planów wyniknie. (uśmiech)

Czyj był pomysł na teledysk?

Na skręcenie teledysku do "Bless" mieliśmy w sumie ze 3 godzinki. A o tym, że będziemy go nagrywać, dowiedzieliśmy się ze dwa dni wcześniej, więc ciężko tu mówić o jakichkolwiek pomysłach i rozkminkiach. Teledysk dostaliśmy w prezencie, za co serdecznie fundatorom i załodze, która go zrobiła, dziękujemy.

Chcemy, by następny klip był już na maksa profesjonalnie wyprodukowany, ale dopóki nie będzie na to kasy, to nie ma o czym mówić.

Co robicie na co dzień ? Praca, szkoła?

Tak jak mówisz - praca, szkoła, rzucanie pracy, nie szukanie pracy... Różnie (uśmiech). Ale dla większości z nas muzyka jest codziennością.

Jakimi kryteriami kierujecie się, gdy podejmujecie decyzję o współpracy z raperami?

Raczej nie zwracasz uwagi na kryteria, gdy ktoś ci proponuje współpracę, tylko albo w to wchodzisz, albo nie. Trzeba tylko uważać, by nie wpakować się w coś, co spowoduje, że będziesz miał potem moralniaka.

Normalka, jesteśmy dorośli i wiemy lub wydaje nam się, że wiemy, z kim chcemy coś muzycznie zmajstrować. A powodów tego typu działań może być bardzo wiele.

Polska jako kraj jest bardzo dziwnym miejscem. Jak wam się żyję w naszym kraju? Co byście zmienili?

To politycy zmieniają kraj na swoją modłę, a nie my. Może zacząć od zmiany polityków ? Oj... Chyba jednak nie, bo to tak jak byś rzucał grochem o ścianę. Może fajnie byłoby gdyby wszyscy ludzie zmienili coś w sobie na tyle, by stać się lepszymi, by częściej się uśmiechać i zamiast podstawiać nogę drugiemu człowiekowi, podać mu rękę wtedy, gdy jest mu nie za fajnie.

Co było tematem przewodnim na płycie? Jak powstawały kawałki? Co chcieliście przekazać słuchaczom?

Tematem przewodnim była muzyka, kawałki powstawały w sposób naturalny, czyli bez żadnych rewelacji czy patentów na tworzenie muzyki. Najczęściej ktoś przynosił jakiś pomysł, tekst i linię wokalu albo zajawkę riddimową i razem się tym bawiliśmy. Trwało to tyle, ile trwać musiało, aż w końcu ulepiliśmy z tego materiału płytę "Vabang!", której każdy może sobie posłuchać jeśli tylko chce.

Jeśli chodzi o przekazywanie czegokolwiek komukolwiek, to bez wielkiego patosu i, jak to mówi Pablo, "bez wkładania na głowę czapki proroka", chcemy dawać słuchaczom pozytywną wibrację, dobrą energię. Dać trochę do myślenia, powodować uśmiech na twarzach i w sercu, dając im coś, co jest na maksa nasze i na maksa szczere...

Ludzi nie da się oszukać, co więcej, nie wolno tego robić. Ludzie słuchając muzyki i słów piosenki zawsze będą wiedzieli, czy jesteś rzeczywiście w miejscu, o którym im opowiadasz...

Słowo otuchy dla Polaków?

Reggae i ragga na wszystkie choroby pomaga. O tym trzeba pamiętać, a po otuchę i uśmiech zapraszamy na nasze koncerty. Szacunek-pokój-miłość... Vavamuffin pozdrawia Ciebie!