10 najlepszych utworów Led Zeppelin. Rockowe hity, które przetrwały próbę czasu

Led Zeppelin to brytyjski zespół rockowy założony w 1968 roku w Londynie przez gitarzystę Jimmy'ego Page'a. Dołączyli do niego Robert Plant (wokal), John Paul Jones (bas, instrumenty klawiszowe) i John Bonham (perkusja). Ich pierwszy album, "Led Zeppelin", wydany w 1969 roku, odniósł ogromny sukces i zdefiniował nowy styl muzyczny, łącząc takie gatunki, jak rock, blues i folk. Led Zeppelin wydał osiem albumów studyjnych, z których wiele stało się klasykami. Po śmierci Johna Bonhama w 1980 roku zespół postanowił zakończyć działalność.

"Wobec utraty naszego drogiego przyjaciela, w całkowitej jednomyślności pomiędzy nami i naszym managerem postanawiamy, że nie możemy już dłużej być tym czym dotychczas byliśmy" - napisano w oficjalnym oświadczeniu, wydanym 4 grudnia 1980 roku, kilka miesięcy po śmierci perkusisty. Tego dnia grupa została rozwiązana.

"Whole Lotta Love" to kwintesencja Led Zeppelin, która uosabia wybuchową energię i innowacyjnego ducha zespołu. Wydany w 1969 roku na ich drugim albumie, "Led Zeppelin II", utwór jest znany ze swojej pionierskiej mieszanki hard rocka i bluesa. Siłą napędową utworu jest elektryzująca praca gitary Jimmy'ego Page'a, która płynnie łączy się z grzmiącą perkusją Johna Bonhama i pulsującymi liniami basu Johna Paula Jonesa. Surowy i namiętny wokal Roberta Planta dodaje całości intensywnej energii. Kompozycja stała się klasykiem, który wpływał na niezliczonych artystów i ugruntował miejsce grupy w historii muzyki.

"Stairway to Heaven" jest często uznawany za jeden z najlepszych utworów rockowych wszech czasów. Wydany w 1971 roku na ich czwartym albumie bez tytułu (powszechnie znanym jako "Led Zeppelin IV") utwór jest mistrzowską mieszanką folku, rocka i... fantazji. Sugestywny tekst Roberta Planta porusza tematy duchowości i samopoznania, tworząc poczucie mistycznej podróży. Struktura utworu ewoluuje od delikatnej akustycznej ballady do epickiego, elektryzującego hymnu, pokazując wszechstronność i techniczną sprawność zespołu.

Legendarne solo gitarowe, wykonane przez Page'a, stało się jednym z najbardziej pamiętnych elementów muzyki rockowej, charakteryzującym się emocjonalną intensywnością i techniczną błyskotliwością. "Stairway to Heaven" odcisnęło niezatarte piętno na kolejnych pokoleniach artystów.

Ten utwór wyróżnia się na tle repertuaru Zeppelinów częściowo dlatego, że jest jednym z niewielu, w których usłyszymy muzyków spoza oryginalnego składu. Kompozycję wsparły instrumenty smyczkowe i dęte. Dzięki hipnotyzującemu połączeniu rocka i wschodnich wpływów muzycznych, piosenka wyróżnia się epickim brzmieniem i skomplikowaną linią melodyczną. Utwór jest eksploracją egzotycznych skal i rytmów oraz czerpie inspirację z muzyki Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej. Plant nazwał go "ostateczną piosenką Zeppelinów".

Znany ze swoich złożonych rytmów i dynamicznych zmian, utwór jest potężnym przykładem umiejętności zespołu w łączeniu bluesa z hard rockiem. Kompozycję otwiera rozpoznawalny od pierwszych dźwięków, skomplikowany riff gitarowy grany przez Jimmy'ego Page'a, który jest zarówno technicznie wymagający, jak i rytmicznie hipnotyzujący.

Żadna hardrockowa piosenka nie miała bardziej chłodnego otwarcia: "Pochodzimy z krainy lodu i śniegu". Utwór został zainspirowany koncertem grupy na Islandii w czerwcu 1970 roku, miesiącu, w którym słońce nigdy nie zachodzi w pełni. Gdy pisali ten utwór, fantazjowali o historiach wikingów; kompozycja miała brzmieć jak śpiewana przez nordyckiego wodza, który prowadzi morską inwazję i spodziewa się śmierci. Chcieli, by całość wybrzmiała potężnie i zabawnie. Głos Planta i jego krzyki miały dodać utworowi barbarzyństwa, natomiast riff Page'a swoją grozą docelowo powinien przestraszyć samego Thora.

Utwór jest znany ze swojego energicznego, napędzającego rytmu i stanowi hołd dla pionierów muzyki rock&rollowej, którzy wywarli wpływ na zespół. Wybuchowy riff gitarowy utworu, dostarczony przez Jimmy'ego Page'a, jest odwołaniem do dźwięków lat 50-tych.

"Rock and Roll" wyróżnia się prostym, pozbawionym zbędnych dodatków rockowym brzmieniem i celebracją korzeni gatunku. Połączenie nostalgii i energicznego rockowego grania sprawia, że utwór jest ulubieńcem fanów i był stałym elementem występów Led Zeppelin na żywo.

"Ramble On" wyróżnia się płynnym połączeniem elementów akustycznych i rockowych, demonstrując zdolność Led Zeppelin do łączenia różnych stylów muzycznych w spójny i wciągający utwór. Jego głębia liryczna i innowacyjność muzyczna ugruntowały go jako jeden z klasyków w obszernym katalogu zespołu.

Potężny utwór z albumu "Led Zeppelin IV" z 1971 roku. Pierwotnie bluesowa piosenka napisana przez Memphis Minnie i jej męża, Kansas Joe McCoya. Wersja Led Zeppelin przekształca ją w monumentalną rockową epopeję. Ich wydanie znane jest z innowacyjnego wykorzystania efektów studyjnych i dramatycznego brzmienia.

Wyróżniającą się cechą utworu jest nietypowe brzmienie perkusji Johna Bonhama. Jego sekcja została nagrana na klatce schodowej, dzięki czemu dźwięk perkusji jest masywny i pełen pogłosu.

Utwór zawiera potężną, napędzającą sekcję rytmiczną, z innowacyjną perkusją Johna Bonhama w centrum. Jego użycie złożonych, dynamicznych wypełnień ustanowiło nowy standard dla perkusji rockowej. Wyraziste riffy gitarowe Jimmy'ego Page'a i mocne linie basu Johna Paula Jonesa zapewniają solidny fundament, podczas gdy pewny siebie i dynamiczny wokal Roberta Planta opowiada o wytrzymałości i osobistych zmaganiach.

"Good Times Bad Times" wyróżnia się połączeniem optymistycznej energii i emocjonalnej głębi, prezentując esencję wczesnego brzmienia Led Zeppelin.

Wśród fanów krążą pogłoski, że jest to jeden z najładniejszych utworów Led Zeppelin. Delikatne dźwięki gitary akustycznej i mandoliny tworzą efekt wręcz magiczny. Podobno piosenka została napisana z myślą o Joni Mitchell. Tak naprawdę równie dobrze tekst mógł opowiadać o każdej dziewczynie z Kalifornii "z miłością w oczach i kwiatami we włosach".

Zobacz też: Rockowe klasyki: 15 utworów, które na zawsze zmieniły muzykę