H4J4 (Opał x Floral Bugs) "H4J4": zgrany duet [RECENZJA]

Różnie to bywa z duetami na naszej scenie. Często w przypadku takich kooperacji jest tak, że jeden z raperów mocniej się wyróżnia, drugi zaś mu tylko dzielnie (albo i nie...) towarzyszy na majku. Uzupełnia kilka mocniejszych zwrotek, zapełnia podkład swoimi wypocinami. Na "H4J4" tego problemu nie ma, co trzeba docenić, zwłaszcza że to skład złożony z ludzi z trochę innych rapowych światów. Wyjątkowo zgrany, rozumiejący się na wielu polach, całkiem nieźle się uzupełniający, ale i przy tym dość przeciętny w tekstach.

Szorstkość i szczegółowość Florala konfrontuje się ze stonowaniem i plastycznością Opała. Kiedy pierwszy rzuca obrazowe "Rozwarte żebra, oddane serce, śniegowe dłonie w bezpieczne miejsce / Pulsują skronie, ręce przy głowie, podwójna garda z miejscem na kontrę", drugi wypluwa plastyczne "Odwiedzam miejsca, gdzie zwłaszcza jak nie ma co jarać, to koszmary dają popalić". Kiedy autor "Nowej sztuki" stara się przemycić trochę horroru w refrenie "Psiego serca", ziomeczek od "Oczu szeroko zamkniętych" stara się być tą bardziej przebojową stroną wraz z "The generacją", będącą followupem do Elektrycznych Gitar (sic!).

Za to trzeba pochwalić, jednak są tu rzeczy, które w poważnym projekcie nie powinny się przytrafić ("Ryba pod wodą nie dziękuje Bogu za to, że może w niej oddychać" albo "Nie puszczę farby, ale nie wypuszczę farby z rąk", serio? Litości...). Floral Bugs i Opał to bardziej styl niż przekaż, więc nie można się tu spodziewać lirycznych cudów. Owszem, zdarzają się ciekawe wersy, jak "Przez to robię kafle, to jedyna stała / Jakbym remontował kilka łazienek naraz", po czym pojawia się potworek w postaci "I wciąż robię koło za kołem, a nigdy nie znałem się dobrze na autach / Wiem tyle mniej więcej, że obecnie mnie wozi Dacia, a niedługo zmieni ją Maybach". I to w obrębie jednego numeru - "Jaśmina". Albo "Czarny neon", gdzie proporcje się odwracają i mocne, floralowe "Nic nie pachnie jak Warszawa nocą z tylnych siedzeń Bolta / Ona chciała się związać, to jej proponował bondage" stoi w kontrze do "Ona to moja wena, kiedy chodzi w mojej bluzie / Dziś w planach miałem robić muzę, potem robić muzę" kolegi.

Opał i Floral Bugs zawsze też mieli dobre ucho do podkładów i nie inaczej jest tym razem. "H4J4" pod tym względem jest naprawdę dobre i spokojnie mieści się w czołówce tegorocznych rodzimych produkcji. Doskonale wypadają klubowe "Sny, euforia i łzy", za które Tymek dałby się pociąć, bo mógłby wykręcić równie niezłe liczby, co w przypadku swoich najbardziej popularnych singli. No ale nie każdy ma taki zmysł do hooków jak on. "Kropla" to już psychodeliczna jazda, pierwszy K44 i 3xKlan podrasowane do współczesnych standardów.

"The generacja" to rozmarzony, cloudowy rejs z rozmazaną gitarą w tle, której nie sposób nie polubić. Ta sama szkoła, co u Maty, ale przedstawiona w innej, mniej porażającej formie. Skoro wcześniej przywołałem zespół Kuby Sienkiewicza, to nie mogę zapomnieć o atakującej patosem "Walce z cieniem". Pamiętacie "The Memory Remains" Metalliki? To teraz posłuchacie dzieła Favsta, który doskonale okiełznał to zawodzenie z refrenu. Okazale brzmi też trapowy, ale z drillową etykietą "Przeciwdeszczowy", któremu wartości dodają szalony bas i mocne bębny. Nawet reggaetonowo-trapowa wiązanka "Czarnego neonu", początkowo trochę przekombinowana, jest dość przystępnym eksperymentem, stanowiącym idealne tło do nocnych opowieści raperów.

Floral Bugs i Opał wierzą w Boga, kokainę, zielone elfy, świętego Mikołaja (tak, tak, zapraszam do "Esencji") i swoje możliwości. "H4J4" może nie jest ich wizytówką i najlepszym projektem w życiu, ale jest na tyle przyzwoity, że warto pomyśleć o kolejnym wspólnym projekcie. Może kiedyś?

H4J4 (Opał x Floral Bugs) "H4J4", QueQuality

6/10