Był gwiazdą PRL, ale mało kto znał jego prawdziwe nazwisko

Jerzy Połomski pozostaje jedną z ikon polskiej muzyki estradowej. Jego elegancja, charakterystyczny baryton i przeboje, które do dziś nuci kilka pokoleń, zapewniły mu miejsce w historii polskiej kultury. Choć wielu kojarzy go z utworami takimi jak „Bo z dziewczynami” czy „Cała sala śpiewa z nami”, mało kto wie, że artysta nazywał się zupełnie inaczej. Jego pierwotne nazwisko zaskakuje do dziś, a decyzja o jego zmianie miała kluczowe znaczenie dla kariery muzycznej.

Zanim Jerzy Połomski stał się jedną z najjaśniejszych gwiazd polskiej sceny muzycznej, jego droga zawodowa mogła potoczyć się zupełnie inaczej. Marzył o studiowaniu architektury i nawet pomyślnie zdał egzaminy, jednak nie dostał się na wymarzoną uczelnię. Szukając alternatywy, postanowił spróbować swoich sił w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie, gdzie trafił na kierunek estradowy.

To właśnie tam spotkał Ludwika Sempolińskiego, legendarnego aktora i pedagoga, który odegrał kluczową rolę w jego karierze. Sempoliński szybko dostrzegł wyjątkowy talent młodego studenta i doradził mu, by skupił się na muzyce, zamiast aktorstwa. Jednocześnie zauważył, że jego nazwisko może być przeszkodą w budowaniu sceniczej kariery.

Początkowo przyszły gwiazdor występował pod swoim prawdziwym nazwiskiem – Jerzy Pająk. Jednak jego mentor, Ludwik Sempoliński, uznał, że to nazwisko „nie brzmi dobrze na afiszu”. „Pewne nazwiska są na plakat, a inne nie” – miał powiedzieć do młodego studenta. Połomski wziął sobie tę radę do serca i rozpoczął poszukiwania nowej scenicznej tożsamości.

Inspirację znalazł w… prasie. W jednej z rubryk tygodnika „Przekrój” natrafił na wzmiankę o historycznym „Uniwersale Połomskiego” z czasów insurekcji kościuszkowskiej. To właśnie ta nazwa zainspirowała go do stworzenia pseudonimu, który później stał się jego oficjalnym nazwiskiem.

Jerzy Połomski szybko zdobył serca publiczności. Jego baryton, doskonała dykcja i elegancki styl bycia sprawiły, że często nazywano go „polskim Frankiem Sinatrą”. Artysta potrafił interpretować zarówno skoczne, rozrywkowe przeboje, jak i nostalgiczne ballady, co sprawiało, że jego repertuar trafiał do szerokiego grona odbiorców.

Największe triumfy święcił w latach 60. i 70., kiedy to jego piosenki były nieodłącznym elementem polskiej kultury popularnej. Utwory takie jak „Bo z dziewczynami”, „Co mówi wiatr” czy „Kiedy znów zakwitną białe bzy” do dziś można usłyszeć w radiu i na rodzinnych spotkaniach.

Zmiana nazwiska była częstą praktyką wśród artystów tamtych lat. Jerzy Połomski nie był jedyną gwiazdą PRL, która zdecydowała się na taki krok. Violetta Villas, uznawana za jedną z najbardziej niezwykłych postaci polskiej sceny, naprawdę nazywała się Czesława Maria Gospodarek. Hanka Ordonówna, wielka dama przedwojennej piosenki, urodziła się jako Maria Pietruszyńska, a Pola Negri, gwiazda Hollywood rodem z Polski, przyszła na świat jako Apolonia Chałupiec.

W przypadku Jerzego Połomskiego zmiana nazwiska okazała się jednym z pierwszych kroków na drodze do wielkiej kariery. Jego artystyczna spuścizna do dziś inspiruje kolejne pokolenia wokalistów, a jego piosenki nadal brzmią w sercach słuchaczy.