Lech Janerka

Lech Janerka urodził się 2 maja 1953 roku we Wrocławiu. Pracował tamże jako fotograf w biurze geodezji. Na estradzie debiutował pod koniec lat 70. z żoną Bożeną (clo) podczas festiwali piosenki studenckiej. Później stanął na czele Klausa Mitffocha, z którym nagrał jeden z najważniejszych albumów w historii polskiego rocka "Klaus Mitffoch".

Zespół Klaus Mitffoch opuścił w roku 1984, by rozpocząć działalność pod własnym nazwiskiem. Z żoną, a także Wojciechem Konikiewiczem (kbds), Januszem Rołtem (dr) i Jarosławem Woszczyną (sax) z T. Love, wystąpił na Festiwalu Muzyków Rockowych Jarocin '85. Z tymi samymi muzykami, a także z pozyskanym do grupy na trzy tygodnie przed wejściem do studia gitarzystą Krzysztofem Pociechą (eks-Klaus Mitffoch), nagrał wydany w 1987 album "Historia podwodna. Płyta zajęła pierwsze miejsce w plebiscycie "Magazynu Muzycznego" wśród dziennikarzy na polski album lat 80. Gościnnie w nagraniu wzięła udział wokalistka Lombardu, Małgorzata Ostrowska ("Epidemie epilepsji", "Historia Podwodna"). Janerka w roku 1986 dał koncerty na Rock Opolu i FMR w Jarocinie.

W roku 1987 Janerka i jego partnerzy, wśród których zabrakło Rołta, który przegrał walkę z narkotykowym nałogiem, nagrali przy użyciu automatu perkusyjnego płytę "Piosenki", wydaną ze względu na problemy z cenzurą dopiero po trzech latach. Sporą część roku 1988 i następnego muzyk spędził w Stanach Zjednoczonych (gdzie, jak mówił, "szukał inspiracji").

"Ur" z 1991 roku poświęcony sumeryjskiemu miastu Ur, charakteryzował się syntetycznym brzmieniem, nawiązującym zarówno do muzyki industrialnej, jak i momentami stylu The The czy Petera Gabriela. "Ur" Janerka nagrał z zespołem Dinghy, w skład którego weszli żona lidera, gitarzysta Bartosz Straburzyński i klawiszowiec Marek Majewski. Wkrótce do Dinghy dołączył perkusista Dariusz Biłyk (znany później z TSA) i już z nim formacja wystąpiła na Trzech Dekadach Rocka W Polsce w Sopocie (1991).

Dyskografię Janerki uzupełniła w tym czasie składankowa płyta, ?Co lepsze kawałki" (1993), na której znalazły się i wybrane utwory z solowych albumów muzyka i Klausa Mitffocha, oraz tylko tu opublikowane "W naturze mamy ciągły ruch".

Następne ważniejsze koncerty byłego lidera Klausa Mitffocha i jego partnerów odbyły się w 1993 roku, na Festiwalu Energia Sztuki w Żarnowcu i w studiu Radia Łódź. Zapis tego drugiego, odbywającego się w formie akustycznej, w maju 1994 opublikowano w limitowanym nakładzie na płycie "Bez prądu". Janerce i jego żonie towarzyszyli w Łodzi mający nieco jazzowy styl perkusista Artur Dominik i gitarzysta (grający z zespołem dopiero od trzech dni) Wojtek Seweryn.

Do programu akustycznego koncertu, oprócz utworów z "Historii podwodnej", "Piosenek" i "Ur" (a także "Śmielej" Klausa Mitffocha), trafiły też "Chcę tego" i "Zuza", w wersji studyjnej opublikowane na albumie "Bruhaha" (1994), na którym zagrał dodatkowo Dariusz Domasiewicz (kbds).

Kolejny album artysty, "Dobranoc", ukazał się w roku 1997. Obok Janerków i Seweryna w sesji wziął udział perkusista Ryszard Guz. Muzycy promowali "Dobranoc" serią klubowych koncertów.

Lech Janerka jest również twórcą muzyki do filmów "Chce mi się wyć" Jacka Skalskiego i "Obcy musi fruwać" Wiesława Saniewskiego. Na jesieni 1996 wziął udział w nagraniu albumu "Flota zjednoczonych sił" Voo Voo (zaśpiewał "F.I"), z którym to zespołem często wspólnie występował w Jarocinie (1985, 1988, 1991).

Kolejne trzy lata Janerka, jak twierdzi, odpoczywał. Czas poświęcił na pisanie wierszy, zagrał również kilka koncertów (m.in. w Legnicy i rodzinnym Wrocławiu). Jego obecność na rynku muzycznym zapewniły kompaktowe reedycje poprzednich płyt oraz dwie składanki: "Gold" (1998) oraz "The Best Of" (1999) wydane przez wytwórnię Koch International Poland.

Przy wsparciu Bożeny oraz gitarzysty Wojciecha Seweryna i perkusisty Ryszarda Guza zgrano wówczas kilka nowych utworów, które jednak trafiły do odstawki. Na przełomie 1999 i 2000 roku Janerka wziął udział w zdjęciach do filmu fabularnego "Głośniej od bomb" Przemysława Wojcieszka, gdzie wcielił się w rolę księdza Wojciecha.

Z początkiem roku 2001 wrócił do pomysłów sprzed dwóch lat i rozpoczął, wraz z Bartoszem Dziedzicem pracę nad nowymi wersjami potraktowanych uprzednio "po macoszemu" piosenek. W ten sposób do wytwórni trafiło osiem nowych kompozycji. Płyta zatytułowana "Fiu Fiu" ukazała się na wiosnę 2002 roku i zawierała również nieco starszy (niepublikowany wcześniej) utwór instrumentalny "Pieśń mijających się wielorybów" z dograną sekcją wokalną, oraz znany ze składanki "Co lepsze kawałki" utwór "W naturze mamy ciągły ruch" w nowej aranżacji.

Za sprawą Rafała Paradowskiego powstały teledyski do wszystkich piosenek z albumu, stanowiące spójną całość i będące dość pionierskim rozwiązaniem w krajowej produkcji.

W marcu 2005 roku do sklepów trafił kolejny album Lecha Janerki. Na płycie zatytułowanej "Plagiaty" znalazły się utwory, które muzyk skomponował jeszcze w czasach licealnych. Płytę pilotował utwór "Rower".