Houk

Zespół, który potrafił muzyce z przełomu lat 60. i 70. nadać brzmieniowy kształt charakterystyczny dla lat 90.

Jego początki sięgają roku 1988, kiedy w formacji Deuter spotkali się: Robert Sadowski (g; eks-Madame, The Lizards Day), Tadeusz Kaczorowski (bg; eks-Sstil) i Piotr "Fala" Falkowski (dr; eks-Sstil). Po rozpadzie Deutera muzycy kontynuowali działalność ze Zbigniewem Bieniakiem (voc) jako Houk Howgh, a od jesieni '89 - jako Houk, już z wokalistą i głównym twórcą repertuaru Darkiem "Maleo" Malejonkiem (ur. 16 V 1962; eks-Kultura i Moskwa), równolegle przez kilka lat grającym w Izraelu i Armii.

Zespół w trzyosobowym składzie (bez Fali) wyjechał do Berlina Zachodniego, gdzie na ulicach dawał akustyczne koncerty (często u boku Indian peruwiańskich). Po kilku miesiącach wrócił do Polski i zaczął występować w warszawskich pubach wraz z Apteką. W roku 1990 - w eksperymentalnym składzie z sekcją dętą - zadebiutował na festiwalu w Jarocinie (dawał tam z reguły bardzo udane koncerty jeszcze w latach 1991-94).

W lipcu '91 Houk w ciągu trzech dni nagrał debiutancki album "Soul Ammunition", wydany w roku następnym w okresie wielkiej popularności grunge'u, co nie do końca słusznie wpłynęło na zaszufladkowanie zespołu jako jeszcze jednego przedstawiciela tego gatunku. Tymczasem Houk inspirował się muzyką z przełomu lat 60. i 70. - w szczególności Jimiego Hendrixa i The Stooges - nadając jej współczesny, surowy (płyta została nagrana na tzw. "setkę") i bardzo ciężki wyraz brzmieniowy, co symbolizował niemal histeryczny śpiew Malejonka. Jednak na plan pierwszy wybijała się gra Sadowskiego, dzięki której utwory zyskały na tajemniczości. W nagraniu "Soul Ammunition" - jednej z najciekawszych i najważniejszych polskich płyt lat 90., dzieła bez słabego utworu - dodatkowo wzięli udział Tomek Bielecki (hca) i Steven Ellery (sax).

W październiku '92 grupa wystąpiła na festiwalu "Berlin Independence Days". Później, dzięki zwycięstwu piosenki "Dancin' With Reality" w plebiscycie słuchaczy radia France Internationale, pojechała na Midem do Cannes, gdzie wzięła udział w koncercie Rock On East. W lutym '93 znalazła się w Helsinkach na premierze futurystyczno-ekologicznego filmu "The Last Border", fińskiego reżysera Miki Kaurismakiego, w którym jako motywu przewodniego użyto drugiej części kompozycji "Soul Ammunition". Po premierze filmu (w Polsce dostępnego na kasetach wideo "Ostatnia granica") zespół odbył trasę koncertową po klubach Finlandii.

Tuż przed wyjazdem do Cannes Houk wystąpił w warszawskim klubie Remont, wydając kilka miesięcy później zapis tego koncertu na płycie "Natural Way (Full Noize)". Zespołowi, stanowiącemu jedną z większych atrakcji koncertowych w Polsce, udało się przekazać tu niezwykły nastrój swoich występów, wprost porażających energią. Na "Natural Way (Full Noize)" znalazły się przede wszystkim nowe kompozycje oraz standardy "Children Of The Revolution" T. Rex, "1969" The Stooges i "I Don't Live To Day" Hendrixa.

W kwietniu 1993 r. Houk był gwiazdą regionalnych finałów pierwszej edycji konkursu Marlboro Rock-in, a w sierpniu dał znakomity koncert na festiwalu w Jarocinie, gdzie wyszedł na scenę po New Model Army.

W lutym 1994 r. wydał trzeci album, "Transmission Into Your Heart", wypełniony studyjnymi wersjami utworów znanych z płyty koncertowej oraz kilkoma nowymi. Płyta potwierdziła wielkie możliwości grupy stając się wydarzeniem na skalę ogólnopolską. Największą sławę zyskał wybitny utwór tytułowy, do którego powstał teledysk zawierający zdjęcia z filmu "The Last Border". Z kolei Kaurismaki wykorzystał "Transmission Into Your Heart" w "Condition Red" - swoim kolejnym, nakręconym rok później filmie.

Rok 1994 nie zastał już w Houku Sadowskiego, który wkrótce trafił do Kobong. Na jego miejsce przyszedł Artur Affek (eks-Zgoda, Agency, grupa Kayah) i z nim zespół w warszawskiej Stodole poprzedził występ Bad Brains. Jednak w sierpniu Malejonek zdecydował się na całkowitą zmianę składu usuwając Kaczorowskiego, Falkowskiego (obecnie Falarek Band) i Affka (Kayah) - a przyjmując muzyków Ahimsy Pawła "Grubego" Krawczyka (g, potem także Hey i zespół Katarzyny Nosowskiej), Mirka "Miro" Grewińskiego (bg), Tomka "Bolka" Sierajewskiego (g) i Tomka "Tomika" Grewińskiego (dr).

Nowe wydanie Houku występowało m.in. na Rockowych Walentynkach w Poznaniu, poprzedzało w Warszawie szwedzki Clawfinger i towarzyszyło międzynarodowemu teatrowi rockowemu No Longer Music. Wydało też - w listopadzie 1995 - album "Generation X", którego motywem przewodnim była tzw. generacja X - ludzie bez przeszłości, teraźniejszości i przyszłości (utwór "Sleep" został poświęcony symbolowi tej generacji - tragicznie zmarłemu liderowi Nirvany Kurtowi Cobainowi).

Niestety, na płycie dało się odczuć brak Sadowskiego z jego finezyjną grą. Straty tej nie wynagrodziły ani ciężkie, czasami nawet thrashowo-industrialne riffy, ani utwory wykorzystujące rytm reggae, ani część tekstów zaśpiewana po polsku. Co prawda piosenki "Pieniądz" i "Żyję w tym mieście" zdobyły pewną popularność, niemniej rynkowa pozycja Houku uległa znacznemu pogorszeniu.

W grudniu '95 Malejonek wyjechał do Indii na zaproszenie lidera No Longer Music Davida Pearce'a, gdzie wspólnie koncertowali. Na przełomie stycznia i lutego Houk odbył trasę promocyjną "Generation X", wiodącą po klubach całej Polski, a w lipcu ponownie towarzyszył No Longer Music.

Na wiosnę 1997 r. ukazał się album "Przyjdź" supergrupy 2 Tm 2,3, tworzonej przez Malejonka z innymi muzykami gorąco wyznającymi wiarę chrześcijańską - m.in. Tomkiem Budzyńskim (Armia) i Litzą (Acid Drinkers). W tym okresie lider Houku przygotował też utrzymaną w stylistyce reggae płytę solową "Za-Zu-Zi", sygnowaną Maleo Reggae Rockers. W jej nagraniu pomagali mu Stopa (dr; Voo Voo, Armia, 2 Tm 2,3), Tomasz Wójcik (g; Bakszysz), Marcin Pospieszalski (bg; Tie Break i 2 Tm 2,3) oraz grający na akustycznych instrumentach "ludowych" Joszko Broda (również 2 Tm 2,3 i Arka Noego).

Później Maleo współtworzył kolejną supergrupę o nastawieniu chrześcijańskim - Arka Noego, w której śpiewały m.in. dzieci tworzących ją muzyków (także m.in. Litzy, członków 2 Tm 2,3).

Po licznych zmianach personalnych Houk w 2000 roku wypuścił płytę "Extra Pan". W jego nagrywaniu uczestniczyli Maleo, Krawczyk, Sierajewski, Sławek Klugman (bas, potem we Flapjack) i Maciej "Ślimak" Starosta (perkusja, Acid Drinkers). Ten ostatni zastąpił Tomka Goehsa (eks-Turbo, Creation Of Death, KNŻ, Kult). Już po nagraniu płyty do zespołu dołączył trzeci gitarzysta Janek Pęczak. Na płycie "Extra Pan" znalazła się reggae'owo-dubowa przeróbka przeboju grupy T.Rex "Children Of The Revolution".

W maju 2003 roku doszło do kolejnych przetasowań personalnych. Odeszli Krawczyk i Pęczak, a na ich miejsce przyjęto Macieja Jahnza, znanego wcześniej z grupy Flapjack.

(źródło: "Encyklopedia polskiego rocka", wydawnictwo In Rock).