Apocalyptica

Zespół Apocalyptica powstał w 1993 roku, kiedy czterej wiolonczeliści, studenci Sibelius Academy postanowili wykorzystać swoje instrumenty, aby grać na nich kompozycje grupy Metallica.

Pod koniec grudnia 1995 roku odbył się pierwszy koncert grupy w metalowym klubie Teatro w Helsinkach, który okazał się ogromnym sukcesem - wszyscy obecni na sali znali oczywiście na pamięć utwory Metalliki i śpiewali je z akompaniamentem wiolonczel.

Członkowie kwartetu wspominają ten koncert jako trzęsienie ziemi, niesamowite przeżycie w momencie, gdy jednocześnie grali i słyszeli śpiewających ludzi.

Wkrótce okazało się, że nie tylko publiczność oszalała na punkcie Apocalyptiki. Natychmiast zareagowały wytwórnie płytowe i już w następnym tygodniu muzycy podpisali kontrakt z jedną z nich.

Muzycy mieli oczywiście nie lada problem, nie mogli się bowiem zdecydować, które utwory z obszernej dyskografii Metalliki nagrać na płytę. W grę wchodził też fakt, że granie na wiolonczeli wymaga dużo wysiłku fizycznego, co powodowało także pewne ograniczenia w wyborze utworów. W ten sposób kurczyła się lista proponowanych utworów. Muzycy zdecydowali się ostatecznie na osiem utworów.

Wiosną 1996 roku na rynku pojawił się debiutancki album grupy "Apocalyptica: Plays Metallica By Four Cellos". Do dziś album rozszedł się w nakładzie 350 tysięcy egzemplarzy.

Już w czasie sesji nagraniowej zaczął się w mediach szum związany z albumem. Dzięki agencji Reuters o projekcie dowiedział się cały świat, a zespół zaczął koncertować razem z takimi sławami, jak Sex Pistols, Sepultura czy Bad Religion.

Nauczyciel wiolonczelistów z Sibelius Academy podkreślił, że do jego szkoły dostają się tylko wyjątkowo utalentowani ludzie. Dodał także, że właśnie dlatego kwartet Apocalyptica jest uprawniony do wykonywania tak wielkich utworów, jakimi są kompozycje Metalliki.

Należy podkreślić, że muzycy odnoszą wielki sukces w pokonywaniu ograniczeń tego ubogiego i jednorodnego instrumentarium, jakim dysponuje. Na początku 1997 roku Apocayptica pojawiła się w Polsce i zagrała koncert w radiowym studio, który okazał się wielkim sukcesem.

Apocalyptica zaczęła koncentrować się następnie na rozwijaniu swojej techniki grania na wiolonczelach. Przez pewien czas próbowali grać inną techniką, używali specjalnych efektów co dało zaskakujące wyniki. Rezultatem tych igraszek z instrumentami był drugi album "Inquisition Symphony" (1998). Zawiera on symfoniczne wersje utworów Metalliki, Sepultury, Pantery, Faith No More oraz trzy własne kompozycje ("Harmageddon", "M.B." i "Toreador").

Jeszcze przed nagraniem tego albumu, grupę opuścił Antero Manninen, a jego miejsce zajął Perttu Kivilaakso.

W październiku 2000 roku zespół wydał kolejny album "Cult". Po nagraniu płyty muzycy wyruszyli w trasę koncertową, odwiedzając między innymi Polskę w grudniu 2000 roku.

Album jest bardzo odważnym przedsięwzięciem, zwłaszcza dla samych muzyków, jako że tym razem grają niemal wyłącznie własne kompozycje. Nie bez powodu twierdzi się, że projekty Apocalyptiki były natchnieniem dla "S&M" zespołu Metallica. Na płycie znalazły się trzy bonusy: "W grocie Króla Gór", słynnego norweskiego kompozytora Edwarda Griega (to pierwszy klasyczny utwór nagrany przez Apocalyptikę) oraz dwie kompozycje z repertuaru Metalliki: "Until It Sleeps" i "Fight Fire With Fire".

Czwarte wydawnictwo Finów to płyta "Reflections" (2003). Kiedyś światem Eicci Toppinena, Paavo Lotjonena i Perttu Kivilakso, wiolonczelistów z klasycznym wykształceniem, rządziły ciężkie metalowe zespoły, teraz udało im się stworzyć swoje własne muzyczne "ja", a album jest różnorodną mieszanką sięgającą po twórczość rosyjskiego kompozytora Dmitra Szostakowicza, przez heavy metal do opery. Sami muzycy twierdzą, że jest to "rock wiolonczelowy" i chociaż w nagraniach wziął udział sam Dave Lombardo, perkusista Slayera (muzyk pojawia się gościnnie w czterech utworach). Ta płyta, w porównaniu z poprzedniczkami, zawiera dużo więcej spokojnych, nieprzetworzonych dźwięków.

Na początku lutego 2005 roku premierę miała piąta płyta Finów, zatytułowana "Apocalyptica". W jej nagraniu ponownie uczestniczył Dave Lombardo ze Slayera, który dodał swoje partie do "Betrayal". Słynny perkusista nie był jedynym gościem na tym albumie. Dodatkowo pojawili się fińscy wokaliści Ville Vallo (H.I.M.) i Lauri Ylonen (The Rasmus). Ich duet można usłyszeć w singlowym "Bittersweat", a Ylonen śpiewa także w "Life Burns".

Z kolei utwór "Quutamo" miał trzy wersje językowe - francuską, angielską i niemiecką. W tej pierwszej, która znalazła się na płycie jako ukryty numer, zaśpiewała Manu z Dolly, a w dwóch pozostałych Marta Jandova z niemieckiej grupy Die Happy. Wszystkie trzy wersje trafiły na singla pod tytułem "Wie Weit".

21 lutego 2005 roku trójka Finów ponownie wystąpiła w Polsce. Tym razem w katowickim "Spodku" poprzedzała niemiecką formację Rammstein. Trzy tygodnie później (12 marca) Apocalyptica zagrała tam ponownie, jako jedna z gwiazd festiwalu Metalmania.

Pod koniec maja 2006 roku ukazała się składankowa płyta "Amplified - A Decade Of Reinventing The Cello", zawierająca przeboje z 10-lecia kariery. Do promocji wybrano nową kompozycję "Repressed" z udziałem samego Maxa Cavalery, byłego lidera Sepultury, obecnie dowodzącego ekipą Soulfly, oraz Matta Tucka, wokalisty grupy Bullet For My Valentine.