Gil Scott-Heron
- data urodzenia
- 1.04.1949
- data śmierci
- 27 maja 2011
- pochodzenie
- USA
Biografia
Gil Scott-Heron to amerykański poeta, preformer i muzyk. Ze względu na swój specyficzny styl śpiewania uważany za jednego z prekursorów stylu rap.
Gil Scott-Heron to barwna postać w świecie sztuki. Zaczynał od gry w bluesowym zespole Black & Blues już w czasie studiów na Uniwersytecie Lincolna. Uczelni tej jednak nie skończył. W 1969 roku wziął rok przerwy od nauki i grania i napisał oraz wydał dwie nowele: "The Vulture" i "The Nigger Factory".
Jako piosenkarz zadebiutował w 1970 albumem roku "Small Talk at 125th and Lenox". Na płycie znalazło się 15 utworów z mocnym polityczno-społecznym przesłaniem. Gil krytykował konsumpcjonizm bogatych i ignorancje klasy średniej, a także hipokryzje Czarnych rewolucjonistów, homofobię oraz ogólną nietolerancję. Takie tematy na stałe znalazły miejsce w jego twórczości.
Kolejne albumy wydawał w dość krótkich odstępach czasu. "Pieces of a Man" ukazał się w rok po debiucie, a "Free Will" zaledwie kolejny rok później. Przy obu współpracował z Brianem Jacksonem, kolegą jeszcze z czasów Black & Blues.
Choć najsłynniejsza kompozycja artysty, "The Revolution Will Not Be Televised" pochodzi z jego drugiego albumu, to za opus magnum Gila uważa się wydawnictwo "Winter in America". Krytycy docenili płytę za nieszablonowe połączenie bluesa, soulu, funku, jazzu i hip-hopu, na który składały się specyficzne melorecytacje Gila.
Jackson został stałym współpracownikiem Scott-Herona. W latach 70. i 80. razem przygotowali kilka albumów, zarówno studyjnych jak i koncertowych. Wszystkie zawierały piosenki poświęcone tematyce społecznej, którą Gil mocno zasygnalizował już na swoim debiucie - walce z rasizmem, wojnami i nierównością społeczną. Przez niektórych krytyków do dziś nazwany jest z tego powodu "ojcem chrzestnym politycznego rapu".
W pierwszych latach dwudziestego pierwszego wieku Scott-Heron miał przymusową przerwę w działalności artystycznej spowodowaną pobytem w więzieniu za posiadanie kokainy oraz różnego rodzaju kłopotami zdrowotnymi. W roku 2006 przyznał się, że jest nosicielem wirusa HIV.
Po opuszczeniu więzienia, mimo choroby, zaczął na nowo występować. W 2010 roku, po szesnastu latach od ostatniego studyjnego albumu, wydał swoją 15 w dorobku płytę.
Album "I'm New Here" ukazał się nakładem XL Recordings i odsłonił całkowicie nowe oblicze muzyka. Ciepłe brzmieniowo, ale ostre w przekazie kompozycje, będące w latach 70. i 80. znakiem rozpoznawczym Gila, zastąpiły chłodne, depresyjne nagrania oddające samotność doświadczonego życiem artysty.
Teksty piosenek (58)
-
17th Street
-
1980
-
A Prayer For Everybody/To Be Free
-
A Sign Of The Ages
-
A Very Precious Time
-
Ain't No Such Thing As Superman
-
Angel Dust
-
Angola, Louisiana
-
B Movie
-
Better Days Ahead
-
Billy Green Is Dead
-
Bottle
-
Brother
-
Combinations
-
Delta Man (Where I'm Comin' From)
-
Did You Hear What They Said?
-
Enough
-
Free Will
-
Give Her A Call
-
Grandma's Hands
-
Gun
-
Hello Sunday! Hello Road!
-
I Think I'll Call It Morning
-
Is That Jazz?
-
It's Your World
-
Jose Campos Torres
-
Lovely Day
-
Madison Avenue
-
Message To The Rappers
-
Morning Thoughts
-
Must Be Something
-
No Knock
-
Offering
-
Or Down You Fall
-
Pieces Of A Man
-
Plastic Pattern People
-
Save The Children
-
Small Talk At 125th And Lenox
-
Song For Bobby Smith
-
Storm Music
-
The Bottle
-
The Klan
-
The Needle's Eye
-
The Prisoner
-
The Revolution Will Not Be Televised (early version)
-
The Subject Was Faggots
-
The Vulture
-
Three Miles Down
-
Vild (Deaf, Dumb And Blind)
-
Waiting For The Axe To Fall
-
We Almost Lost Detroit
-
We Beg Your Pardon (Pardon Our Analysis)
-
When You Are Who You Are
-
Whitey On The Moon
-
Who'll Pay Reparations On My Soul?
-
Work For Peace
-
Your Daddy Loves You
-
Your Daddy Loves You (For Gia Louise)