Recenzja Perfect "Muzyka": Raczej pokonani

Nie, że od razu szkoda, bo przecież kolejny album Perfectu to nie klęska głodu w Etiopii, czy wojna w Darfurze - fanów pewnie ucieszy, a nie-fanom przecież krzywdy nie wyrządzi, w końcu mogą ją po prostu ominąć szerokim łukiem. Sęk w tym, że po udanej "Dadadam" Perfect wydali album zwyczajnie słabo skomponowany. A przynajmniej skomponowany mocno poniżej możliwości tego zespołu.

Przede wszystkim nówka jest albumem akustycznym (a dokładniej: faza jest, ale przesył mocno reglamentowany). Co jakoś określa pole gry. Mamy więc mniej pazura, a materiał często kłania się balladowej tradycji. Praca gitar jest urzekająco momentami ładna, nierzadko (jak w jammowatym "M.U.S.K.K.") świetnie zachowują się perkusjonalia. Fajnym akcentem są goście, w tym Andrzej Jagodziński (klawisze) oraz Henryk Miśkiewicz (saksofon). Zespół aranżacyjnie i wykonawczo doskonale czuje materiał i egzekwuje go na bardzo przyzwoitym poziomie. Działa też coś, co dla mnie zawsze było ogromnym atutem Perfectu - wokal Grzegorza Markowskiego. Dykcyjnie facet od zawsze w polskiej muzyce rockowej stoi na pudle. Dodatkowo bardzo fajnie nachodzi na frazę. Ale wychwalać jego wokalne umiejętności to wszak stek truizmów.

"Czyli wszystko działa? Więc gdzie masz, facet, problem?" - zapytacie. Otóż działa pozornie. Bo pod całą galanteryjną jednak osłoną aranżacji i muzycznych umiejętności, paradoksalnie wobec tytułu, mało jest tej muzyki. Ognia tu człowiek na raczej nie uświadczy. Czy zatem materiał daje radę uciągnąć liryzm? Też nie. Są numery w miarę udane, jak maszerujące "Dobre dni", wspomniany "M.U.S.K.K" (chyba najciekawszy numer na płycie), łatwo wpadający w ucho (fajna zwrotka i fajny Miśkiewicz) "Ludzie niepowszedni".

Sprawdź tekst piosenki "Dobre dni" w serwisie Tekściory.pl!

Ale wśród wypełniających album bluesów, numerów country i tych ocierających się o rocka, za dużo jednak wypełniaczy. Mogli panowie poczekać jeszcze ze dwa latka i zebrać jednak lepszy materiał. Zestawmy choćby weselną wręcz frazę refrenu "Zgaś papierosa" z perfectowymi klasykami, choćby "Kołysanką...". Różnica klas słyszalna od razu. W kratkę jest też z tekstami. Nie, żeby w grę wchodziła jakaś szczególna grafomania, ale teksty w większości podnoszą jakieś powszechniki, są ogólne i bezpieczne. W dodatku na zasadzie "bułkę przez bibułkę". Czy bardziej dosadnie - za Jonaszem Koftą - są na tematy marynistyczne, czyli o d*pie Maryni. To jednak w polskim rocku po upadku Żelaznej Kurtyny przypadłość bardziej powszechna niż wóda na backstage'u.

W sumie więc fajnie, że panom nadal się chce. Fajnie, że na płaszczyźnie technicznej słychać tu bardzo dużo fajnych dźwięków (znów: fajne gitarowe ogrywanie tematów). Szkoda, że takie słabe numery. Wleciało jednym uchem, wyleciało drugim, człowiek po pięciu minutach umiarkowanie już pamięta, czego słuchał. Ot i tyle.

Perfect "Muzyka", Agencja Muzyczna Polskiego Radia

5/10