Byli jednym z najsłynniejszych brytyjskich zespołów gitarowych. TOP 10 utworów Dire Straits

Dire Straits pojawili się na rynku muzycznym zupełnie znikąd. Ich debiutancki album, wydany w 1978 r., zapewnił im mocne wejście w branżę i start szybko rosnącej kariery. Rockowe radia z otwartymi ramionami przyjęły ich czyste, oparte jedynie na gitarowych dźwiękach brzmienie.

Zespół zaliczył po drodze kilka potknięć - m.in. uznany przez słuchaczy za nudny drugi album. Szybko odbudowali swoją pozycję na rynku, wydając trzeci krążek - niezapowiedziany, lecz uznany przez krytyków za świetny. W 1985 r. powrócili na szczyty list przebojów z "Brothers in Arms" - jednym z najlepiej sprzedających się albumów dekady. Później nagrali już tylko jeden krążek, a w 1995 r. zakończyli działalność.

Oto lista piosenek, które ukształtowały charakterystyczne brzmienie Dire Straits. TOP 10 najważniejszych utworów w karierze zespołu.

Piosenka była mocnym wejściem zespołu w branżę muzyczną. Debiutancki singiel sprawił, że grupa już od samego początku wyróżniała się na rynku. Country rockowy klimat i akcent Marka Knopflera, przywołujący na myśl Boba Dylana - te elementy charakteryzowały grupę już wtedy. Utwór błyskawicznie trafił do pierwszej dziesiątki list przebojów po obu stronach Atlantyku.

Inspiracją do powstania kompozycji był występ kiepskiego zespołu jazzowego w pubie, do którego przypadkowo trafił Knopfler pewnego deszczowego wieczoru. "Kiedy ci faceci powiedzieli: 'Dziękujemy bardzo, jesteśmy Sułtanami Swingu', było w tym coś naprawdę zabawnego dla mnie, ponieważ sułtanami oni absolutnie nie byli" - śmiał się muzyk.

Jedna z najbardziej romantycznych i sentymentalnych piosenek Dire Straits. Jest to szekspirowska opowieść o parze, która chce wieść ze sobą szczęśliwe życie, jednak ich związek skazany jest na niepowodzenie.

Utwór znalazł się na albumie "Making Movies" z 1980 r., który został doceniony przez słuchaczy oraz krytyków. Szybko dotarł do pierwszej dziesiątki listy przebojów Wielkiej Brytanii i do dziś pozostaje jednym z najpopularniejszych kawałków grupy.

Utwór opowiada o gwiazdorskim ekscesie. Refren wykonywany jest nie przez lidera Dire Straits, a przez znanego gwiazdora - Stinga. Był to przebój lat 80. i największy hit zespołu. Na pewien czas zrobił z muzyków gwiazdy popu.

Piosenka zyskała popularność dzięki słynnemu teledyskowi, w którym wykorzystano grafikę komputerową, a także wysokiemu miejscu w notowaniach na listach przebojów Stanów Zjednoczonych. Wreszcie kawałek zapewnił zespołowi prestiżową nagrodę Grammy.

Syntezatory, które wybrzmiewają w tej piosence, dzisiaj są już uznawane za legendarne. Utwór ma radosny, optymistyczny klimat. Został napisany w hołdzie pracowitym ulicznym grajkom, których Knopfler podziwiał na ulicach Londynu.

Tuż po premierze kawałek znalazł się na drugim miejscu list przebojów w Wielkiej Brytanii i na siódmym w USA. Co ciekawe, Knopfler po latach żałował jednego charakterystycznego elementu, występującego w piosence. Słynne "woo-hoo" z początku wydawało się świetnym pomysłem, jednak z czasem stało się zmorą autora. "Usłyszałem to w radiu pewnego dnia i pomyślałem: 'O mój Boże! Po co to robiłem?'" - mówił muzyk.

Utwór został zainspirowany młodzieńczymi latami Knopflera. Na powstanie go wpłynęło dzieciństwo muzyka i chwile spędzone na wesołym miasteczku w Whitle Bay. To tam artysta po raz pierwszy usłyszał rock and rolla.

Kompozycja trwa aż osiem minut, a jej teledysk jest bardzo efektowny, szczególnie na tamte czasy. Kawałek znalazł się na albumie "Making Movies" z 1980 r.

Piosenka przedstawia Dire Straits w ich najbardziej literackim i nastrojowym wydaniu. Początkowe monotonne nuty wprowadzają melancholijny klimat. Dalej Knopfler snuje opowieść w stylu filmu noir, o pamiętnikach i zasłoniętych żaluzjach. W tle gitara akustyczna gra złowieszcze dźwięki.

Utwór został napisany z myślą o fikcyjnej postaci detektywa Philipa Marlowe'a. Trwa prawie siedem minut i jest jednym z najbardziej "wlekących się" w historii zespołu - w pozytywnym tego słowa znaczeniu.

Piosenka napisana jest z perspektywy osoby, która ze względu na pracę, jest w ciągłej podróży. Cierpią na tym jej kontakty z bliskimi. Muzycznie piosenka jest rockiem w najczystszej postaci.

Był to pierwszy singiel promujący album "Brothers In Arms". Dotarł do pierwszej dwudziestki na listach przebojów w Wielkiej Brytanii i był ostatnim kawałkiem zespołu, który znalazł się w pierwszej setce na listach w USA.

To jedna z najbardziej ponurych, ale i poruszających kompozycji, na albumie o tym samym tytule. Okazała się światowym bestsellerem.

Utwór porusza trudne kwestie wojny i pokoju. Knopfler pisał album, gdy wybuchła walka o Falklandy, a słowa jego ojca były dla niego inspiracją. "Mamy tylko jeden świat, ale i tak żyjemy w różnych. To po prostu głupie, naprawdę. Jesteśmy po prostu głupi, biorąc udział w czyjejś wojnie" - mawiał autor.

Pomiędzy "Lover Over Gold" - ich najtrudniejszym albumem - a "Brothers In Arms" - który uczynił ich światowymi gwiazdami - Dire Straits wydali czteropiosenkową EP-kę, na której znalazł się właśnie ten utwór. Klimat krążka utrzymany był w rockowym i swingowym stylu, a "Twisting By The Pool" było idealnym przykładem tego retro klimatu.

Piosenka zapowiadała powrót zespołu - był to pierwszy singiel wydany po rozejściu się dróg muzyków trzy lata wcześniej. Stał się hitem w Europie, jednak w USA nie zrobił na słuchaczach większego wrażenia.

Pomysł na piosenkę narodził się po tym, jak Knopfler zadzwonił do swojego brata, Davida, lecz ten odłożył słuchawkę. Lider Dire Straits stwierdził wówczas, że trudniej się z nim skontaktować niż z samym Elvisem Presleyem.