Miłość od drugiego spojrzenia: Historia Małgorzaty i Czesława Niemena

"Nasza miłość się rodzi. Wśród zieleni i bzów Nie pogubi już dróg..." - śpiewał Czesław Niemen w jednym ze swoich utworów. I choć powstał on na kilka lat przed tym, nim spotkał Małgorzatę, to jest doskonałą ilustracją łączącego ich uczucia.

Po raz pierwszy spotkali się w 1973 roku w warszawskiej Wytwórni Filmowej przy Chełmskiej. 17-letnia Małgorzata Krzewińska była gońcem przy produkcji serialu "Wielka miłość Balzaka". 33-letni Niemen, komponował muzykę do "Dziewczyn do wzięcia" Kondratiuka.

"Od razu zwróciłam na niego uwagę. Zaintrygował mnie" - wspominała po latach pani Małgorzata. "Natychmiast jednak pomyślałam, że to bez sensu. On, wielki artysta, a ja nikomu nieznana Małgosia..." I trudno się tym obiekcjom dziwić. 

W przystojnym muzyku o hipnotyzującym głosie (i urodzie) kochały się niemal wszystkie kobiety w Polsce. Co więcej, jego talent urzekł samą Marlene Dietrich. W 1963 roku, na żądanie gwiazdy Niemen z Niebiesko-Czarnymi, wystąpił przed jej koncertem w Sali Kongresowej. Dietrich zachwycona piosenką "Czy mnie jeszcze pamiętasz?" nagrała później niemiecką wersję utworu.

Sprawdź słowa utworu "Narodziny miłości" w serwisie Teksciory.pl!

Wróćmy jednak na Chełmską. "Wychodząc z wytwórni minęłam Czesława. On poszedł w prawo, ja w lewo. Później, kiedy już byliśmy razem przyznał, że długo patrzył za mną licząc, że się w końcu obejrzę" - opowiadała w jednym z wywiadów Małgorzata. "Nie chciałam mu dać tej satysfakcji. Nie od dziś wiadomo jednak, że jeśli ludzie są sobie przeznaczeni, ich ścieżki w końcu się złączą. Tym razem opatrzności wystarczyło kilka miesięcy".

Matką chrzestną związku tych dwojga została projektantka Grażyna Hase. Małgorzata była już wówczas modelką Mody Polskiej i Telimeny. Wybrała się na koncert Niemena do klubu Riviera. Przyszła tam razem z projektantką, która zabiegała, by artysta stworzył z nią kolekcję ubrań inspirowanych jego muzyką. Zgodził się, ale postawił warunek: "Musisz poznać mnie z tą dziewczyną". Kiedy tego samego wieczoru, podczas pierwszego wspólnego tańca trzymał ją w ramionach, oboje już wiedzieli - to miłość od drugiego spojrzenia, ale taka na zawsze.

"Zaczęliśmy rozmawiać, tańczyć i tak już zostało" - wspominała Małgorzata. "Dzieliło nas szesnaście lat różnicy i doskonale wiedziałam, że Niemen był artystą, osobowością. Wiążąc się z nim, wiedziałam, na co się decyduję" - wspominała. "Jej matka miała wprawdzie wątpliwości" - Małgosia taka skromna, a Niemen taki wielki" - zwierzała się ze swoich obaw Grażynie Hase. 

Jednak połączenie charakterów pełnego temperamentu Czesława i niezwykle poukładanej Małgosi okazało się mieszanką idealną. "Na scenie ekstrawagancki, w codziennym życiu był harmonijnym człowiekiem" - wspominała ukochanego.

Latem 1973 roku pojechali już jako narzeczeni na opolski festiwal. Prasę obiegło wówczas ich zdjęcie. Spojrzenia obojga mówiły: "kochamy się". Ślub wzięli dwa lata później. "Nigdy nie liczyliśmy naszego małżeństwa od podpisania dokumentów w urzędzie, tylko od 1973 roku, kiedy się poznaliśmy" - opowiadała później żona artysty.

W 1976 przyszła na świat ich pierwsza córka - Natalia, rok później Eleonora. Rodzina stała się ukochaną przystanią artysty, a o jej atmosferę dbała troskliwa, wyrozumiała żona.

Zajęła się domem i wychowaniem dzieci. Wprawdzie wciąż brała udział w pokazach, grała w filmach, ale to sprawy Czesława były dla niej priorytetem. "Lubiliśmy być tylko dla siebie" - opowiadała Małgorzata, która wówczas zyskała status najpopularniejszej polskiej modelki.

"Mąż nigdy nie przedkładał kariery nad to, co się działo w domu. Zawsze mogłam liczyć na jego pomoc. We wszystkim mnie wspierał i namawiał, bym się rozwijała. Właśnie dzięki Czesławowi wróciła do malowania obrazów i zajęła się fotografią. Wzajemnie się uzupełniali. "Jest moją muzą" - mówił o żonie artysta.

"Mama otaczała tatę ciepłem, delikatnością i cierpliwością. On odwzajemniał się silnym ramieniem oraz poczuciem bezpieczeństwa. Byli wzorowym małżeństwem. Nie pamiętam, by się kiedykolwiek pokłócili" - wspominała po latach ich starsza córka Natalia. Oboje strzegli swojej prywatności i nigdy nie opowiadali o niej w wywiadach. W rozmowach z prasą Niemen mówił jedynie o muzyce. Oburzał się, gdy pisano: "...najbardziej kontrowersyjny polski piosenkarz i najpiękniejsza polska modelka".

"Nie zwariowaliśmy i dlatego trwamy. Więcej, utrwalamy nasze trwanie jako coś bardziej cennego, niż wzorowane na filmowych scenariuszach konfabulacje, jacyśmy to emocjonalni i namiętni szaleńcy" - mówił w jednym z ostatnich wywiadów.

Po długotrwałej walce z chłoniakiem, Czesław Niemen, legendarny artysta, stanął twarzą w twarz z nieuleczalną chorobą. Od lat 80. starał się trzymać ją w ryzach, przestrzegając restrykcyjnej diety niskobiałkowej, która miała hamować rozwój choroby. Niestety, na początku 2004 roku jego stan zdrowia pogorszył się i konieczne było hospitalizacja. 

Pomimo zaangażowania lekarzy i intensywnego leczenia, niestety, Czesław Niemen zmarł 17 stycznia tego samego roku w wieku 64 lat, na skutek powikłań, w tym zapalenia płuc.

Wdowa po artyście, która towarzyszyła mu przez ponad 30 lat, podkreślała trudność osamotnienia, które pojawia się po utracie bliskiej osoby, z którą miało się tak silną więź. Mimo upływu czasu, rany nie zagoiły się całkowicie, jednak życie nauczyło ją kontynuować funkcjonowanie i stawiać kolejne kroki naprzód.

Czesław Niemen, niezapomniany polski artysta, pozostawił po sobie wiele niezwykłych utworów, które zdobyły ogromną popularność i zapisały się na stałe w historii polskiej muzyki. Oto lista niektórych z jego najbardziej znanych i uwielbianych piosenek:

• "Dziwny jest ten świat"
• "Sen o Warszawie"
• "Wspomnienie"
• "Czy mnie jeszcze pamiętasz"
• "Dzisiaj już wiem"
• "Włóczęga"
• "Pod papugami"
• "Przyjdź w taką noc"
• "Płonie stodoła"
• "Kwiaty ojczyste"

Te niezwykłe kompozycje Czesława Niemena zachwycają do dziś swoją emocjonalnością, oryginalnością i głębokim przekazem. Były one nie tylko przebojami radiowymi, ale również manifestem artystycznego geniuszu, który pozostawił niezatarte piętno w polskiej muzyce.