"Must Be The Music": Tymon Tymański za Piotra Roguckiego!

Przypomnijmy, że swoją decyzję o odejściu z "Must Be The Music" Piotr Rogucki ogłosił publicznie 22 listopada podczas finału dziesiątej edycji muzycznego show Polsatu. Wokalista grupy Coma przez cztery sezony zasiadał w fotelu jurora obok Kory, Elżbiety Zapendowskiej i Adama Sztaby, którzy oceniają uczestników nieprzerwanie od pierwszej edycji. Niemal od razu ruszyły spekulacje, kto może go zastąpić.

Wśród widzów i fanów programu mocno stały akcje Wojtka "Łozo" Łozowskiego, jurora "Must Be The Music" w pierwszych sześciu edycjach, który jesienią współprowadził w Polsacie nowy program "SuperDzieciak". Na medialnej giełdzie nazwisk pojawili się również m.in. Muniek Staszczyk (T.Love), Marek Piekarczyk z TSA (wcześniej trener w "The Voice of Poland" w TVP2) i Grzegorz Skawiński z Kombii.

Ostatecznie zdecydowano, że uczestników 11. edycji muzycznego show Polsatu współoceniać będzie Tymon Tymański - kompozytor, multiinstrumentalista, poeta, prozaik, autor tekstów, felietonista.

Urodzony 30 września 1968 roku w Gdańsku-Wrzeszczu, od ósmego roku życia pobierał prywatne lekcje nauki na gitarze klasycznej. Swoje pierwsze zespoły prowadził już w szkole podstawowej; w latach 1982-1986 uczył się w trzech kolejnych trójmiejskich liceach. W roku 1984 założył Sni Sredstvom Za Uklanianie, nowofalową grupę zainspirowaną Joy Division, The Birthday Party i Pere Ubu, w której śpiewał i grał na gitarze basowej (w składzie tria znaleźli się również gitarzysta Piotr Merta oraz perkusista Bartosz Szmit). W roku 1986 dostał się na anglistykę na Uniwersytecie Gdańskim, gdzie dołączył do Totartu, nieformalnej grupy performerskiej wsławionej skandalizującymi akcjami, obrazoburczymi manifestami oraz nowatorską poezją. Współpraca Tymańskiego z Totartem zaowocowała transformacją jego muzyki i radykalną zmianą koncepcji występu scenicznego.

W roku 1988 założył Miłość, najważniejszy zespół polskiego jazzu następnej dekady. Pierwszy, free jazzowy skład Miłości przetrwał dwa lata; współtworzyli go Mikołaj Trzaska (saksofon altowy), Jerzy Mazzoll (klarnet), Tymański (kontrabas) i Bartosz Szmit (bębny). W drugiej edycji Miłości Mazzolla zastąpił Tomasz Gwincinski (Mestro Trytony, Łoskot), natomiast Szmita - niespełna dziewiętnastoletni Jacek Olter. W roku 1991 Gwincinskiego zastąpił świetny, młody pianista Leszek Możdżer; wreszcie w roku 1993 dołączył tenorzysta Maciej Sikała. Miłość z Mikołajem Trzaską, Maćkiem Sikałą, Leszkiem Możdżerem i Jackiem Olterem w składzie święciła triumfy na klubowych scenach i w corocznych ankietach aż do końca lat 90. Została czterokrotnie z rzędu wybrana najlepszym akustycznym zespołem jazzowym roku i ogłoszona najciekawszą grupą dekady (ankiety czytelników i krytyków Jazz Forum). Rozwiązana w lecie 2002 roku, nagrała w sumie siedem albumów, w tym trzy z udziałem legendarnego amerykańskiego trębacza grupy Art Ensemble Of Chicago, Lestera Bowiego (ostatni z nich, długo oczekiwany "Nobody's White", ukaże się w 2010 roku).

W międzyczasie w 1992 roku Tymański założył grupę Kury, w składzie której znaleźli się m. in. Jacek Olter oraz gitarzysta Piotr Pawlak (wcześniej: Bielizna). W szeregach Kur na przestrzeni 11 lat działalności pojawili się również Anka Lasocka (Kobiety), klarnecista Mazzoll, Jacek Stromski (Apteka, Skakanka, Groovekojad), Rory Walsh (Freddie Hubbard Band, Medicine Sunday) oraz Kuba Staruszkiewicz (Pink Freud). Grupa nagrała trzy płyty, maksi singel oraz jeden oficjalny bootleg koncertowy. Szczególnie druga płyta Kur, głośny "P.O.L.O.V.I.R.U.S.", cieszyła się wielką estymą polskich słuchaczy i krytyków oraz nagrodzona została szeregiem nagród (m. in. Fryderyk 1998 i Machiner '98).

Oprócz prowadzenia swych dwóch sztandarowych formacji Tymański udzielał się również jako lider lub członek grup Tymon i Trupy, Czan, NRD, The Users i Masło oraz występował jako aktor (filmy "Segment '76", "Wesele", programy poetycko-satyryczne "Dzyndzylyndzy" i "Brzóska Show"). Założył alternatywną wytwórnię płytową Biodro Records oraz komponował muzykę do filmów ("Sztos", "Przemiany", "Wesele") i spektakli teatralnych (m.in. "Top Dogs", "Wszystkie dzieła Szekspira", "Monachomachia", "Beztlenowce", "Matka", "Letnicy", "Kształt rzeczy"). W roku 2001 wydał minipowieść "Chłopi 3", napisaną wspólnie z poetą Zbigniewem Sajnogiem (eks-Totart) oraz nagrodzony został Paszportem Polityki za całokształt twórczości.

Po rozwiązaniu Kur w grudniu 2003 roku, Tymański skoncentrował się na dwóch nowych projektach i aktywności studyjnej. W roku 2004 jego dwie grupy, alternatywno-rockowa Tymon &  The Transistors oraz improwizująca Tymański Yass Ensemble z Antonim Gralakiem (Tie Break, Graal, Yeshe) i Wojtkiem Mazolewskim (Pink Freud), nagrały swoje debiutanckie płyty w studiu Biodra. Za muzykę z albumu "Wesele", ścieżkę dźwiękową głośnego i obsypanego trofeami filmu Wojtka Smarzowskiego o tym samym tytule, Tymański otrzymał nagrodę Polskiej Akademii Filmowej Orzeł 2005 oraz Złotą Kaczkę czasopisma "Film". W roku 2007 Tymon & The Transistors wydali kolejną płytę "Don't Panic! We're From Poland"; rok później ukazał się drugi album zespołu Tymański Yass Ensemble - "Free Tibet". W międzyczasie do TYE dołączyli legendarny alcista Alek Korecki oraz trójmiejski tenorzysta Ireneusz Wojtczak.

W roku 2007 Tymański wraz z producentem filmowym Maciejem Chmielem oraz głośnym literatem Jackiem Dehnelem utworzył dziennikarski tercet, firmujący kulturalno-informacyjną aktywność programu Łossskot (TVP 1).

W roku 2015 głośny i długo wyczekiwany film Tymańskiego "Polskie gówno" trafił do kin.