Marcus Miller

Marcus Miller urodził się 14 czerwca 1959 roku na Brooklynie. Jako nastolatek grał w grupie soulowej Harlem River Drive. W 1977 r. podejmował próby współpracy z wieloma muzykami takimi jak Bobby Humphrey. Koncertował z perkusistą Lennym Whitem.

W tym czasie stał się cenionym muzykiem studyjnym uczestnicząc w nagraniach takich gwiazd jak Aretha Franklin. W 1980 roku zauważył go Miles Davis, z którym współpracował przez 2 lata.

W 1984 r. powstał jego pierwszy krążek solowy, który otworzył mu drogę do bycia światowej sławy gitarzystą basowym. Jego charakterystyczny styl gry na tym instrumencie przyczynił się do spopularyzowania tzw. slappingu, polegającego na uderzaniu za pomocą kciuka o struny gitary basowej i uzyskiwaniu, poprzez uderzanie o progi tych strun, charakterystycznego, perkusyjnego dźwięku.

W 2001 roku dostał nagrodę Grammy za najlepszy album jazzowy.

W fachowym środowisku jego styl gry uchodzi za melodyjny, zachwycający dodatkowo wirtuozyjną szybkością i precyzją. Uznanie zyskał sobie zarówno jako artysta solowy, jak również jako producent muzyczny. Szczególne popularny jest jako muzyk studyjny - można go usłyszeć na ponad 400 albumach, m.in. na płytach: Milesa Davisa, Arethy Franklin, Luthera Vandrossa, Budki Suflera oraz Ala Jarreau.