Goo Goo Dolls

Grupa Goo Goo Dolls powstała w Buffalo, w 1986 roku. Stworzyli ją gitarzysta i wokalista Johnny Rzeznik, basista Robby Takac oraz perkusista George Tutuska. Początkowo chłopcy grali pod nazwą The Sex Maggots. Pierwsze dwa albumy grupy - "Goo Goo Dolls" (1987) i "Jed" (1988) - były przyrównywane do produkcji zespołów Cheap Trick i The Replacements. Kapela wykonywała wtedy również wiele coverów, między innymi "Down On The Corner" Creedence Clearwater Revival i "I Could Never Take The Place Of Your Man" Prince'a. Pomimo to grupa wypracowała własne, rozpoznawalne brzmienie w klimacie pop punka i thrashu, czym zdobyła sobie uznanie fanów oraz zainteresowanie wytwórni Metal Blade. Kolejny krążek "Hold Me Up" ukazał się w 1991 roku, a następny "Superstar Car Wash" w 1993. Obydwa wydawnictwa stanowiły kontynuację początkowych dokonań zespołu i nie przyniosły grupie komercyjnego sukcesu.

Przełom w karierze Goo Goo Dolls nastąpił w 1995 roku, wraz z ukazaniem się singla "Name" i albumu "A Boy Named Goo". Płytę wyprodukowali Pere Ubu i Lou Giordano. Utwór "Name" wylansowała rockowa rozgłośnia radiowa z Los Angeles. Piosenka wkrótce znalazła się w Top 5, a album pokrył się platyną. W tym czasie doszło do nieporozumień w zespole i Mike Malinin zastąpił perkusistę George'a Tutuska. Jednocześnie kapela zdecydowała się zmienić wytwórnię - chłopcy porzucili Metal Blade na rzecz Warner Brothers Records.

W 1998 roku ukazał się utwór, który przyniósł Goo Goo Dolls największą popularność - "Iris". Znalazł się on na ścieżce dźwiękowej filmu "Miasto aniołów" z Nicolasem Cage'm i Meg Ryan. Piosenka z miejsca stała się hitem, jednak nigdy nie została wydana jako singiel, dlatego notowania na listach przybojów nie odzwierciedlają jej rzeczywistej popularności. "Iris" otrzymała też trzy nominacje do Nagrody Grammy.

Na fali popularności, we wrześniu 1998 roku, grupa wydała kolejny album "Dizzy Up The Girl", który wkrótce stał się multi-platynowym i na całym świecie znalazł ponad 15 milionów nabywców. Płyta zawierała takie hity jak "Slide", "Dizzy" i nominowany do Grammy "Black Balloon". Brzmienie Goo Goo Dolls ewoluowało w kierunku pop-rocka, który ma korzenie w muzyce alternatywnej i punkowej.

Kolejna płyta grupy, zatytułowana "Gutterflower", ukazała się w maju 2002 roku. Jest to swego rodzaju kontynuacja "Dizzy..." Producentem był ponownie Rob Cavallo, a wszystkie utwory napisali wokalista Johnny Rzeznik i basista Robby Takac.

Trzy lata po wydaniu "Gutterflower" pojawiła się koncertowa płyta "Live In Buffalo", nagrana 4 lipca 2004 roku w rodzinnym mieście zespołu. Podczas występu grupa zaprezentowała jeden nowy utwór, przeróbkę "Give A Little Bit" z repertuaru Supertramp. Trio wspierali Greg Suran (gitara, mandolina) i Jason Freese (klawisze, instrumenty perkusyjne, saksofon).

W połowie 2005 roku pojawił się singel "Better Days", zapowiadający kolejny studyjny materiał zespołu. Ten utwór później stał się muzycznym symbolem walki ze skutkami huraganu "Katrina", który w sierpniu 2005 r. nawiedził południowe stany USA w 2005 roku (głównie ucierpiały Luizjana, Alabama i Mississippi, a z miast Nowy Orlean). Płyta "Let Love In" ukazała się pod koniec kwietnia 2006 roku, a promował ją utwór "Stay With Me". Produkcją zajął się Glen Ballard, współpracownik Alanis Morissette i grupy P.O.D.

W przerwach między nagrywaniem z Goo Goo Dolls Rzeznik często gościnnie pojawiał się na płytach innych wykonawców. Zagrał m.in. na "Birdland" The Yardbirds (2003), "Take It All Awal" Ryana Cabrery (2004) i "Les Paul & Friends" (2005) Lesa Paula, słynnego konstruktora gitar. W 2002 roku lider Goo Goo Dolls wydał także solowy singel "I'm Still Here".