Phil Manzanera

Jego prawdziwe nazwisko to Philip Geoffrey Targett-Adams. Urodził się w Londynie. Jego matka była Kolumbijką, a ojciec Anglikiem. Większą część dzieciństwa spędził w różnych krajach obu Ameryk (Hawaje, Wenezuela, Kolumbia i Kuba).

Na Kubie jako 6-letni chłopiec miał pierwszy kontakt z gitarą - hiszpańską, należącą do jego matki. Ważną rolę w jego wczesnej muzycznej edukacji odegrały kubańskie pieśni folkowe popularne w okresie rewolucji. W Wenezueli 8-letni Phil zaczął eksperymentować z dźwiękami elektrycznej gitary i wiolonczeli. Jako nastolatek często słuchał zarówno rock'n'rolla lat 60., jak i rytmów latynoamerykańskich (merengue, cumbia, a szczególnie bolera meksykańskiego kompozytora Armando Manzanero).

Marzył o graniu w profesjonalnym zespole - w Nowy Rok 1972 jego marzenie się spełniło i dołączył do niedawno powstałej formacji Roxy Music jako główny gitarzysta. W tym czasie zespół tworzyli Bryan Ferry, Brian Eno, Paul Thompson i Andy Mackay. Roxy Music błyskawicznie zdobył popularność i został uznany za największe stylistyczne objawienie wczesnych lat 70. W ciągu następnych 12 lat, aż do w 1983 r., gdy muzycy postanowili zrobić sobie "długą przerwę" (co w praktyce oznaczało zawieszenie działalności), zespół wydał kilkanaście albumów, z których dziesięć osiągnęło 1. miejsce na listach bestsellerów, i odbywał długie trasy koncertowe po całym świecie.

Posłuchaj muzyki Phila Manzanery w Muzzo.pl!

Jeszcze jako członek Roxy Music Manzanera rozpoczął działalność solową, zarówno nagrywając własne albumy, jak i produkując płyty innych artystów. Wszystkie jego poprzednie albumy solowe zostały cyfrowo zremasterowane i ponownie wydane w nowej szacie graficznej przez własną wytwórnię muzyka - Expression Records.

Jako kompozytor, producent i artysta solowy Phil współpracował z wieloma ważnymi postaciami współczesnej sceny muzycznej, m.in. Steve'm Winwoodem, Davidem Gilmourem, Johnem Cale'em, Godley & Creme, Nico (Velvet Underground) i Johnem Wettonem (King Crimson, Asia). Wspólnie tworzył z wieloma artystami, jak Brian Eno, Tim Finn, Robert Wyatt i David Gilmour. Jest także współautorem utworu "One Slip" z płyty "A Momentary Lapse of Reason" Pink Floyd z 1987 r.

W latach 90. koncertował na całym świecie, m.in. na 5-dniowym festiwalu Guitar Legends w Sewilli w 1991 r., gdzie był muzycznym dyrektorem przedsięwzięcia, a także zagrał wspólny koncert z Bobem Dylanem, Keithem Richardsem, Jackiem Bruce'em i Richardem Thompsonem. Phil występował także w Meksyku, Argentynie, Kolumbii, Kubie, Hiszpanii, Francji, Włoszech i Wlk. Brytanii, m.in. w ramach liczącej 10 występów europejskiej trasy z kubańskim zespołem Grupo Moncada. Występował na festiwalach WOMAD w RPA, Australii i Nowej Zelandii. Pod koniec 1999 r. pojawił się obok Bryana Ferry'ego na koncercie British Gas Millennium w Greenwich - był to ich pierwszy wspólny występ od 18 lat.

"Długa przerwa" w działalności Roxy Music dobiegła końca w 2001 r., gdy zespół w składzie: Bryan Ferry, Phil Manzanera, Andy MacKay i Paul Thompson wyruszył w światową trasę, która obejmowała 52 koncertów (wszystkie zostały wyprzedane) i zebrała bardzo dobre recenzje. Świat odkrył Roxy Music na nowo, a muzycy udowodnili, że potrafią zabrzmieć tak współcześnie i żywiołowo, jak nigdy dotąd. Latem 2003 r. zespół zagrał 10 koncertów w USA, a w 2005 r. wystąpił na 13 koncertach w Europie, m.in. na koncercie charytatywnym Live 8 w Berlinie.

Po trasie koncertowej Roxy Music w 2001 r. Paul zajął się tworzeniem nowoczesnego studia nagraniowego w zachodnim Londynie - Gallery Studios; zostało ono otwarte w 2002 r. Pierwszym albumem, jaki został nagrany w nowym studiu, był "Cuckooland" Roberta Watta, a w latach późniejszych nagrywali tu m.in. Eno, David Gilmour, Annie Lennox, Chrissie Hynde i wielu innych. W Gallery Studios powstała również autorska płyta Manzanery "50 Minutes Later".

W 2006 r. Manzanera uczestniczył jako współproducent w nagrywaniu solowego albumu Davida Gilmoura "On An Island", który uzyskał tytuł platynowej płyty. Phil występował również z Gilmourem na jego trasie koncertowej w Europie i USA; w tym samym roku wystąpił również na 12 koncertach z Roxy Music.

Twórczość Phila Manzanery wymyka się prostemu zaszufladkowaniu - gitarzysta preferuje nieustanne poszukiwania muzyczne i eksperymentuje z rozmaitymi dźwiękami i stylami. Na swoich solowych płytach "Vozero" (1999) i "6PM" (2004) wystąpił w roli wokalisty. "50 Minutes Later" stanowi kontynuację muzycznej podróży Phila, obfitującej w liczne zakręty i zwroty, i potwierdza jego niesłabnący zapał i talent do tworzenia muzyki.

Płyta "Firebird VII", wydana w 2008 roku, to eksplozja muzycznej inwencji firmowana przez Phila Manzanerę we współpracy z awangardowym perkusistą Charlesem Haywardem (dawniej członkiem Quiet Sun i This Heat), czołowym polskim pianistą jazzowym Leszkiem Możdżerem oraz uznanym basistą Yaronem Stavi z zespołu Orient House Ensemble. Album został wydany w dniu 10 listopada 2008 r. nakładem Expression Records - niezależnej wytwórni utworzonej przez Phila. Inspiracją dla tego ambitnego muzycznego przedsięwzięcia stała się sztandarowa gitara Manzanery - czerwono-biały Gibson Firebird VII, którego muzyk używa od 35 lat.