Matt Bianco

Matt Bianco to tak jak przed laty Basia Trzetrzelewska, Mark Reiley i Danny White, czyli wszyscy członkowie z oryginalnego składu grupy. Na muzycznej scenie pojawili się we wczesnych latach osiemdziesiątych.

"Mieszaliśmy jazz z rytmami latynoskimi oraz popem, ale nie byliśmy pewni, czy ktoś to chwyci", wspomina Mark. Po zdobyciu kontraktu z Warner Brothers na 2 single, wydali pierwsze nagranie w 1984 r., czyli niewiarygodnie chwytliwy przebój "Get out of Your Lazy Bed", który pomknął aż na 15 pozycję listy Top 20. "To było niezwykle ekscytujące", kontynuuje Mark, "wzięliśmy przebojem całą Europę".

Następnie wydano singiel "Sneaking out the Back Door" pochodzący z debiutanckiego albumu "Whose Side Are You on?". Nie tylko fani popu kupowali Matt Bianco, zwrócili na nich uwagę również bardziej wymagający entuzjaści jazzu.

Grupa Matt Bianco powstała po rozpadzie formacji Blue Rondo a la Turk. Mark chciał dalej eksperymentować z jazzem i muzykować wraz z klawiszowcem rozwiązanego zespołu, Dannym Whitem.

"Czuliśmy jednak, że powinniśmy mieć w kolektywie żeński głos", wspomina Mark. "Wtedy Danny wpadł na pomysł zaproszenia do współpracy Basi; współpracował z nią już od 1981 r. i tworzyli całkiem kreatywny duet". "Przybyłam do Anglii w 1981r.", wyjaśnia urodzona w Polsce wokalistka. "Odpowiedziałam na ogłoszenie Danny'ego, które umieścił w tygodniku Melody Maker, poszukując piosenkarki dla swej grupy Bronze, zespołu funkowego, będącego pod wpływem twórczości Quincy Jonesa w tamtym okresie. Współpracowaliśmy z Dannym od tego czasu. Pochodzę z Jaworzna, małego przemysłowego miasteczka na Południu Polski. Tam każdego roku odbywa się festiwal z muzyka jazzową, klasyczną i popularną. Choć miejscowość liczy tylko 100 tysięcy mieszkańców, jest tam wielu wspaniałych muzyków. Cieszę się, że dorastałam w takim szczególnym miejscu". Mocny, brazylijsko zabarwiony tembr głosu Basi przypominał Astrud Gilberto i stanowił doskonałe tło dla bardziej pełnego i z popową akcentacją, głosu Marka. "Gdy usłyszałem ją na próbie", wspomina Mark, "wstrzymałem oddech z wrażenia. Wiedziałem, że znaleźliśmy brakujący element do tej muzycznej układanki."

Nazwa grupy, Matt Bianco, ujawnia jeszcze inny wpływ na zespół. "On (Matt Bianco) był wymyślonym szpiegiem, tajnym agentem; my uwielbialiśmy te telewizyjne i filmowe historyjki". Dlatego "Matt's Mood" i "Matt's Mood II" znajdujące się na debiutanckiej płycie, dwa dobrze nakręcające utwory instrumentalne, mogłyby śmiało zostać wykorzystane w jakimś filmie z lat 60. Po sukcesie singla "Half a Minute", członkowie grupy poszli własnymi drogami. Danny i Basia wydali 5 albumów firmowanych jej imieniem, które zostały owacyjnie przyjęte szczególnie w Stanach i Dalekim Wschodzie, podczas gdy Mark z pomocą pianisty Marka Fischera kontynuował z powodzeniem działalność od 1985 r. jako Matt Bianco; zaowocowało to wydaniem dalszych 7 albumów.