Off: Dajcie nam się dobrze bawić

Koncert w MCK otworzyli lokalni bohaterowie z formacji Muariolanza, która tego dnia świętowała premierę nowego, trzeciego już albumu, zatytułowanego "Wszystko będzie inaczej". Rzeczywiście, propozycja Muariolanzy bardzo różniła się od tego, co grali inni Offowi wykonawcy - to rubieże jazzu, z jednej strony graniczące z nową elektroniką, a z drugiej ze starym, psychodelicznym rockiem. Do tego dochodzą całkiem niezłe efekty wizualne i poetyckie, ale zarazem mocno osadzone w rzeczywistości, teksty Marcina Babko.

Amerykanie z Mahjongg zaskoczyli patologicznym wręcz uzależnieniem od rytmu. Perkusja stała tam, gdzie zwykle rozkracza się wokalista i nadawała ton całości, ciągnęła za sobą bas, samplery, nawet rzadkie, zdeformowane wokalizy. Pal licho niuanse, tu liczył się trans! A że czasem tempo rosło i hipnotyczny rytm zamieniał się w trudny do wytrzymania, ale pulsujący życiem jazgot - tym lepiej.

Występujący po nich Szkoci z Errors nie mieli łatwego zadania, bo publiczność wgniecioną w fotele przez Mahjongg chcieli koniecznie z nich wyciągnąć i zaprosić pod scenę do zabawy. To nie był zły koncert. Widać było duże zaangażowanie i wbrew nazwie mało się mylili, ale wiadomo, w math rocku dyscyplina to podstawa. Niżej podpisanego drażniły nieco niektóre dźwięki wydobywane z klawisza, choć to już zapewne kwestia indywidualnego smaku. Wpleciona tu i ówdzie tęskna nuta przywodziła na myśl meandry muzyki australijskiego Pivota, ale Errors brakuje jeszcze tej odwagi i - przede wszystkim - umiejętności.

Jeśli kogoś zmęczyły błyski i hałasy w dusznej sali MCK, mógł dać odpocząć zmysłom w pobliskim klubie Divertimento. Najpierw mysłowiczanie z Iowa Supper Soccer, którzy wyjątkowo zagrali jako akustyczny kwartet (trudno dociec, czy chodziło o to, żeby dostosować się stylistycznie do gwiazdy wieczoru, czy pełny skład po prostu się nie zmieścił). Doskonale dali sobie radę i po wysłuchaniu tych kilku piosenek zupełnie nie dziwię się zainteresowaniem, jakim cieszą się autorzy "Lullabies to Keep Your Eyes Closed" za granicami naszego kraju.

Mark Kozelek, choć skryty w półmroku, jaśniał blaskiem prawdziwej gwiazdy. Nie wdzięczył się do publiczności, nie sypał dowcipami pomiędzy utworami, ale roztaczał tę nieuchwytną aurę człowieka, który wie więcej, który zna jakąś tajemnicę niedostępną innym śmiertelnikom. A może po prostu dałem się uwieść niepowtarzalnemu tembrowi jego głosu i nastrojowi jego pieśni? Grał i śpiewał bardzo cicho, tak że publiczność bała się nie tylko szeptać, ale i oddychać. Byłoby cudownie... gdyby nie barmanka, która w trakcie koncertu Kozelka, najwyraźniej znudzona brakiem kolejki po piwo, postanowiła przeliczyć wszystkie monety, które miała w kasie. Ich brzęk był tak donośny i drażniący, że wybijał z rytmu i nastroju słuchaczy w promieniu 10 metrów.

Wróciłem więc do MCK, gdzie na scenie zainstalowali się już najważniejsi goście tego dnia (zdaniem wielu - całego festiwalu), czyli dżentelmeni z Wire. Zabrzmieli potężnie. Zabili ciężkim, twardym, zimnym soundem. Niewiele znam zespołów metalowych, które potrafiłyby przywalić na koncercie z porównywalną mocą... Niestety, miało to również swoje złe strony - ucierpiała selektywność, a głos Colina z trudem przebijał się spod gęstego dywanu gitar. Newman, odziany w białą koszulę, wyglądał raczej na nauczyciela fizyki, który zabłądził do MCK-u wracając z niedzielnego spaceru, niż frontmana poważnej rockowej orkiestry. Nie stosował też żadnych scenicznych sztuczek, nie marnował czasu na zbędną konferansjerkę. Raz tylko walnął dłuższą przemowę, której adresatami byli ochroniarze pod sceną: "Możecie iść. Ci ludzie nic nam nie zrobią. Oni chcą się tylko dobrze bawić, tak jak my".

Oto cała prawda nie tylko o Wire, ale i całym Off Festivalu. Zarówno artyści, jak i fani dobrze się tam razem bawią. Czego można chcieć więcej?

Jarek Szubrycht, Mysłowice

Sprawdź raport specjalny poświęcony Off Festival 2009.

Wideorelacje z Off Festival 2009 znajdziesz w INTERIA.TV.