Mistrz od pszczółki Mai i wielkich melodii. Wspominamy legendę polskiej muzyki

Zawsze uśmiechnięty, z charakterystyczną burzą włosów, ciepłym głosem i dystansem do świata. Zbigniew Wodecki był jednym z tych artystów, których lubiło się bezwarunkowo. 6 maja muzyk świętowałby 75 urodziny.

Choć jego kariera rozpoczęła się od skrzypiec, to dla milionów Polaków Wodecki był przede wszystkim głosem dzieciństwa - "Pszczółka Maja" uczyniła go nieśmiertelnym. Nie protestował, choć przyznawał, że bywało to frustrujące: "Nie po to ćwiczyłem gamy i oktawy, by ktoś krzyczał ze sceny: 'Dawaj pszczołę!'".

W rzeczywistości wiedział, że to właśnie te przeboje - "Pszczółka Maja", "Chałupy welcome to", "Zacznij od Bacha"- otworzyły mu drzwi do serc słuchaczy. Dzięki nim grał więcej koncertów i mógł pozwolić sobie na wybór projektów.

Urodził się 6 maja 1950 roku w Krakowie, w rodzinie przepełnionej muzyką. Ojciec był pierwszym trębaczem Orkiestry Polskiego Radia, matka pracowała głosem w najwyższej skali - sopranem koloraturowym, a siostra grała na wiolonczeli. Zbigniew od piątego roku życia uczył się gry na skrzypcach. Nie został jednak wirtuozem - jak sam mówił, z lenistwa. "Mnie się całe życie nic nie chciało, ale robić musiałem" - przyznawał z rozbrajającą szczerością.

Do śpiewania popchnął go przypadek - występ w programie telewizyjnym wypatrzył szef radiowej Jedynki. Zaprosił do Warszawy, by nagrać "Znajdziesz mnie znowu". Od tego momentu Wodecki już nie tylko grał, ale i śpiewał - zdobywając kolejne festiwale, w tym Opole. Wkrótce musiał zrezygnować z etatu pierwszego skrzypka w orkiestrze. Na wszystko brakowało czasu. "Nie wyrobiłem, musiałem wybierać" - wspominał.

Nie tylko "Pszczółka" stała się jego znakiem firmowym. Równie silnie przylgnęły do niego "Chałupy welcome to". Piosenka, która z założenia miała być lekkim pastiszem, okazała się hitem. Choć podejrzewano, że sam jest naturystą, wyjaśniał, że to nieprawda: "Ja się wstydzę nawet koszulkę zdjąć".

Przez niemal 50 lat Wodecki był obecny na scenie, choć solowych płyt wydał zaledwie kilka. Największy powrót przyniosła mu wydana w 2015 roku reedycja debiutu z 1976 roku - nagrana z Mitch & Mitch jako "1976: A Space Odyssey". Za ten projekt dostał dwa Fryderyki i z przekąsem mówił ze sceny: "Po 40 latach popularności robię karierę nową płytą, która ma już 40 lat".

Zbigniew Wodecki do końca był aktywny - grał, śpiewał, spotykał się z fanami. Mówił, że nie ma nic gorszego niż stan, w którym artystę przestaje się potrzebować. "Jak się gość dowie, że już nie jest potrzebny - pół dnia i po nim" - mówił. Na szczęście jego ciągle potrzebowano.

Zmarł 22 maja 2017 roku, po komplikacjach związanych z przebytym udarem.

Wodecki zostawił po sobie nie tylko hity, ale i coś znacznie cenniejszego - ludzką życzliwość, dystans, radość z życia. Zawsze emanował pozytywną energią i klasą.

O wyszczególnionej twórczości Zbigniewa Wodeckiego można przeczytać w poprzednim artykule.