Pleasure - Feist

"Pleasure" opowiada o sekretach i wstydzie, o samotności i delikatności, o opiece i zmęczeniu i jest w swej esencji analizą samoświadomości. Jako czwarty pełnowymiarowy album od kanadyjskiej piosenkarki "Pleasure" nawiązuje do ciepłego naturalizmu zapoczątkowanego w albumie "Metals". Album jest najbardziej stanowczy i wyzywający w dotychczasowej karierze artystki. Czterokrotnie nominowana do nagrody Grammy Feist daje w nim pokaz swojego niespotykanego kunsztu muzycznego.

"Pleasure" jest zarówno boleśnie osobiste i niewiarygodnie otwarte, wysublimowane i anarchiczne, czarujące i druzgocące. Nagrany w przeciągu trzech miesięcy album został wyprodukowany wspólnie przez Feist i wieloletnich współpracowników artystki, Renaulda Letanga i Mocky’ego.

Na "Pleasure" punkowe korzenie Feist mieszają się z innymi gatunkami - folkiem, bluesem, czy soulem.

Pochodząca z Nowej Szkocji Leslie Feist rozpoczęła przygodę z muzyką w młodzieżowych chórach, by jako 15-latka dołączyć do punkowego zespołu Placebo. Po epizodzie na gitarze rytmicznej w kanadyjskim zespole indie-rockowym By Divine Right, Feist związała się z zespołem Peaches, z którym wydała debiutancki album. W tym samym czasie zaczęła grać z kultowym już w niektórych kręgach Broken Social Scene. W 2004 r. Feist zadebiutowała w Stanach Zjednoczonych solowym albumem "Let It Die" promowanym przez singel "Mushaboom". Nagranie przyniosło artystce nagrodę JUNO dla Najlepszego Alternatywnego Albumu Rockowego, Najlepszego Nowego Artysty oraz uznanie wśród krytyków. Następca z 2007 roku, album "The Reminder" trafił w Stanach na listę top 20, zgarniając przy tym pochlebne opinie mediów. Pochodzący z albumu przebój "1234" rozszedł się w nakładzie ponad miliona egzemplarzy na świecie.

Po kilkuletniej przerwie, podczas której Leslie współpracowała przy tworzeniu filmu dokumentalnego "Look at What the Light Did Now" opowiadającego o pracy nad płytą The Reminder oraz związanej z nią trasie koncertowej, Feist wróciła z albumem "Metals" w 2011 roku. Album okazał się największym sukcesem na listach przebojów, z miejsca trafił do pierwszej dziesiątki amerykańskiego tygodnika Billboard oraz został okrzyknięty mianem Albumu Roku przez New York Times’a. Na konto artystki trafiły kolejne statuetki Polaris oraz Juno.