R.E.M.

Zanim w 1980 roku w Athens, w Georgii, powstał zespół R.E.M., Mike Mills (gitara basowa) i Bill Berry (perkusja) znali się już ze szkoły średniej i grali wspólnie w kilku kapelach. W 1980 Michael Stipe (wokal) był studentem uniwersytetu w Athens i bardzo często odwiedzał sklep muzyczny Wuxtry, gdzie pracował Peter Buck (gitara). Kiedy okazało się, że wszyscy panowie mają podobne poglądy i zainteresowania, postanowili razem grać. Początkowo były to występy dla przyjaciół oraz koncerty garażowe. Nazywali się wtedy Twisted Kites. Jednak już w lecie 1980 roku zmienili nazwę na R.E.M.

Przez następny roku chłopaki dużo grali głownie w małych klubach i garażach, wykonując covery znanych kawałków rockowych i punkowych. Jednocześnie doskonalili umiejętności. W ten sposób Peter Buck powoli tworzył charakterystyczne brzmienie grupy, a Stipe dał się poznać jako autor głębokich, wieloznacznych tekstów.

Latem 1981 roku, R.E.M. zarejestrowali singel "Radio Free Europe". Piosenka stała się hitem w uniwersyteckim radiu i została wyróżniona nagrodą lokalnej gazety. Zwróciła też uwagę dużej wytwórni promującej muzykę niezależną I.R.S. Records, z którą grupa podpisała kontrakt w 1982 roku. Niebawem ukazała się EP-ka "Chronic Town". Tytułowy utwór został bardzo dobrze przyjęty, torując drogę debiutanckiemu albumowi "Murmur", który ukazał się w 1983 roku. Magazyn "The Rolling Stone" określił tę płytę jako najlepszy album roku.

W 1984 ukazał się drugi longplay R.E.M. "Reckoning", którego promocji towarzyszyła duża trasa koncertowa, dzięki czemu zespół stał się znany w środowiskach undergroundowych w całych Stanach. Już w 1985 roku zaczęły powstawać kapele naśladujące styl i brzmienie R.E.M., jak choćby Game Theory czy The Rain Parade.

Następny krążek "Fables of the Reconstruction" (1985) przyniósł cięższe i bardziej mroczne brzmienie. W tym czasie dało się dostrzec również duże zmiany u członków zespołu, przede wszystkim u Stipe'a. Jego "dziwne" zachowanie sceniczne stało się jeszcze dziwniejsze, bardzo wychudł i zafarbował włosy na blond, a także jednocześnie nosił niezliczoną ilość ubrań.

Kiedy sprzedaż "Fables of the Reconstruction" osiągnęła 300 tysięcy egzemplarzy w USA, zespół zdecydował się nagrać kolejną płytę, tym razem z producentem Donem Gehmanem. "Lifes Rich Pageant" ukazała się w 1986 roku i cieszyła się pozytywnymi ocenami publiczności i krytyków. Kilka miesięcy później formacja zdecydowała się wydać płytę z utworami ze stron "B" singli. Kolekcja "Dead Letter Office" premierę miała wiosną 1987 roku.

Kiedy R.E.M. w 1987 roku nagrali swój piąty album, "Document", mogli już szczycić się szeroką rzeszą fanów i dużą popularnością. Płyta dotarła do US Top Ten i zyskała status platynowej. Sukcesowi przysłużył się singel "The One I Love", który zdobył popularność również w Europie. W następnym roku płyta "Green" powtórzyła sukces poprzedniczki, stając się podwójnie platynową. Po trasie koncertowej promującej krążek R.E.M. zrobili sobie dłuższy odpoczynek od wspólnego grania i zaangażowali się w projekty solowe.

Rok 1991 przyniósł siódmy longplay w historii zespołu, "Out of Time", który od razu uplasował się na pierwszych miejscach zestawień po obu stronach oceanu. Pilotujący go singel "Losing My Religion" stał się megahitem, a album w samych Stanach rozszedł się w ponad 4 milionach egzemplarzy. Następny rok to następny krążek formacji, zatytułowany "Automatic for the People". Na czterokrotnie platynowej płycie znalazły się jedne z największych przebojów R.E.M. - "Drive", "Man on the Moon" i "Everybody Hurts".

W 1994 roku na rynku pojawiła się rockowa płyta "Monster". Album, na którym wyraźnie słychać powrót do muzycznych korzeni, zyskał ogromną popularność w USA i w na Starym Kontynencie, a R.E.M. wyruszyli na pierwszą od 1988 roku trasę koncertową. Po dwóch miesiącach grania u Billa objawił się tętniak mózgu. Na szczęście po natychmiastowej operacji i miesięcznej rekonwalescencji powrócił do zdrowia. Niestety wkrótce operacji musiał poddać się Mills, a miesiąc później Stipe znalazł się na stole chirurgicznym z powodu przepukliny. Pomimo tych wszystkich problemów, trasa okazała się sukcesem, a grupa rozpoczynała prace nad nowym materiałem.

Płyta "New Adventures in Hi-Fi" z września 1996, debiutowała na 2. miejscu w Stanach i na 1. w Wielkiej Brytanii, jednak nie powtórzyła sukcesu poprzedniczek i zyskała jedynie status platyny. W październiku 1997 media obiegła wiadomość, że Bill Berry definitywnie opuszcza grupę. Trio podjęło jednak prace nad następną płytą, zastępując perkusję Berry'ego elektroniką. W ten sposób w 1998 roku światło dzienne ujrzał album "Up", który jednak nie znalazł uznania w oczach fanów.

Blisko rok zajęło przygotowanie następnego wydawnictwa - "Reveal". Tym razem muzycy wyjechali do Vancouver, następnie do Dublina, a całość zmiksowali w Miami. Stipe'a, Bucka i Millsa, wspierali ci sami muzycy, którzy grali z nimi podczas tournee w 1999 roku.

Natomiast już pod koniec września 2003 roku ukazała się kolejna w historii kompilacja największych przebojów zespołu. Płyta "In Time: The Best of R.E.M.: 1988-2003" zawiera utwory nagrane po 1988 roku, ale znajdują się tam także dwie nowe kompozycje grupy: "Animal" oraz "Bad Day". Ten ostatni utwór ukazał się na singlu pilotującym wydawnictwo.

W październiku 2004 roku ukazała się kolejna studyjna płyta grupy "Around The Sun". Jest to pierwszy album R.E.M. nagrany z nowym perkusistą Billem Refilnem (wcześniej występującym w Ministry). Wydawnictwo zawiera 12 premierowych kompozycji plus znaną jedynie z internetu piosenkę "Final Straw", nagraną przez zespół po terrorystycznym ataku na Nowy Jork 11 września 2001 roku. Gościnnie w utworze "The Outsider" pojawia się raper Q-tip.

Kolejny album zespół wydał dopiero w marcu 2008 roku. Płyta zatytułowana "Accelerate" była w zgodnej opinii krytyków powrotem tria do formy.

(Źródło: RMF FM)