Słabe SuperJedynki. Tego chcą widzowie?

Takie wrażenie można było odnieść po sobotnim (15 czerwca) koncercie SuperJedynki, zorganizowanym w ramach 50. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Dwie statuetki zgarnął mierny zespół Pectus, czyli taki Feel tylko gorszy. Dla niepoznaki do swojej pioseneczki włączyli hiszpańską gitarę, a publiczność kocha przecież folklor, zwłaszcza zagraniczny. Również pozostali laureaci - Rafał Brzozowski, Ewelina Lisowska, Enej - przyrównani do bohaterów festiwalu sprzed lat wypadają w najlepszym wypadku blado. I nie ma to wcale związku z rytualnym utyskiwaniem "a kiedyś było lepiej", tylko z artystycznym poziomem tegorocznych bohaterów SuperJedynek.

Na szczęście konkurs, w którym w całkiem niedawnej przeszłości triumfowały takie asy jak Stachursky, Gosia Andrzejewicz czy Doda, wcale nie odzwierciedla tego, co się w polskiej piosence aktualnie dzieje. SuperJedynki są tworem niejako obok zjawisk ważnych i wartych odnotowania; nie oddają ani popularności mierzonej liczbą sprzedanych płyt (tu najlepiej sprawdza się formuła TOPtrendów), ani doniosłych osiągnięć artystycznych, o nowych trendach nie wspominając. To raczej zachowawczy konkurs oparty na nazwiskach najbardziej nachalnie promowanych w radiostacjach grających muzyczną watę cukrową.

Trudno oczywiście oczekiwać, że nagle na scenę opolskiego amfiteatru wybiegną Tres.b, UL/KR, Kamp!, O.S.T.R., Dr Misio czy Kim Nowak i jeszcze zapewnią wielomilionową oglądalność. Ale bez dwóch zdań występy takich artystów jak Hey, Lao Che, Maria Peszek, Ania Dąbrowska, Monika Brodka, Mela Koteluk, Strachy na Lachy (wszyscy oni wydali albumy w okresie objętym tegorocznymi SuperJedynkami) przyćmiłyby popisy piosenkarzy pokroju Rafała Brzozowskiego. Część wymienionych wyżej nazwisk odpadła w głosowaniu internautów. Trudno jednak całą winę za poziom SuperJedynek zwalać na fankluby Rafała Brzozowskiego czy Pectusa. Argument "przecież tego chcą widzowie" jest zbyt łatwą wymówką.

(mim)