Gil Scott-Heron

Gil Scott-Heron to amerykański poeta, preformer i muzyk. Ze względu na swój specyficzny styl śpiewania uważany za jednego z prekursorów stylu rap.

Gil Scott-Heron to barwna postać w świecie sztuki. Zaczynał od gry w bluesowym zespole Black & Blues już w czasie studiów na Uniwersytecie Lincolna. Uczelni tej jednak nie skończył. W 1969 roku wziął rok przerwy od nauki i grania i napisał oraz wydał dwie nowele: "The Vulture" i "The Nigger Factory".

Jako piosenkarz zadebiutował w 1970 albumem roku "Small Talk at 125th and Lenox". Na płycie znalazło się 15 utworów z mocnym polityczno-społecznym przesłaniem. Gil krytykował konsumpcjonizm bogatych i ignorancje klasy średniej, a także hipokryzje Czarnych rewolucjonistów, homofobię oraz ogólną nietolerancję. Takie tematy na stałe znalazły miejsce w jego twórczości.

Kolejne albumy wydawał w dość krótkich odstępach czasu. "Pieces of a Man" ukazał się w rok po debiucie, a "Free Will" zaledwie kolejny rok później. Przy obu współpracował z Brianem Jacksonem, kolegą jeszcze z czasów Black & Blues.

Choć najsłynniejsza kompozycja artysty, "The Revolution Will Not Be Televised" pochodzi z jego drugiego albumu, to za opus magnum Gila uważa się wydawnictwo "Winter in America". Krytycy docenili płytę za nieszablonowe połączenie bluesa, soulu, funku, jazzu i hip-hopu, na który składały się specyficzne melorecytacje Gila.

Jackson został stałym współpracownikiem Scott-Herona. W latach 70. i 80. razem przygotowali kilka albumów, zarówno studyjnych jak i koncertowych. Wszystkie zawierały piosenki poświęcone tematyce społecznej, którą Gil mocno zasygnalizował już na swoim debiucie - walce z rasizmem, wojnami i nierównością społeczną. Przez niektórych krytyków do dziś nazwany jest z tego powodu "ojcem chrzestnym politycznego rapu".

W pierwszych latach dwudziestego pierwszego wieku Scott-Heron miał przymusową przerwę w działalności artystycznej spowodowaną pobytem w więzieniu za posiadanie kokainy oraz różnego rodzaju kłopotami zdrowotnymi. W roku 2006 przyznał się, że jest nosicielem wirusa HIV.

Po opuszczeniu więzienia, mimo choroby, zaczął na nowo występować. W 2010 roku, po szesnastu latach od ostatniego studyjnego albumu, wydał swoją 15 w dorobku płytę.

Album "I'm New Here" ukazał się nakładem XL Recordings i odsłonił całkowicie nowe oblicze muzyka. Ciepłe brzmieniowo, ale ostre w przekazie kompozycje, będące w latach 70. i 80. znakiem rozpoznawczym Gila, zastąpiły chłodne, depresyjne nagrania oddające samotność doświadczonego życiem artysty.